Alle inzendingen, jaar 2009, week 46

Ik moet het onder ogen zien het is voorbij Nooit meer jij-bent-ik en nooit meer ik-ben-jij Zo vaak uit elkaar geweest maar iedere keer kwam jij terug Nooit had je genoeg aan mij alleen toch vond je jouw weg steeds terug Ik moet het durven voelen het is voorbij Nooit meer jij-bent-ik en nooit meer ik-ben-jij Zo vaak uit elkaar geweest…

Jouw twee armen waarin ik me zo veilig voelde grepen me vast uit het niets Jouw twee handen die ik uit liefde en respect kuste stompten op m'n hoofd in om niets Jouw stem die me zo vaak gerust stelde schreeuwde dat ik op moest flikkeren Die ene avond veranderden drank & drugs jou in iets...…

Ik ben meer waard dan iemand die, als jij thuis komt, op jou wacht. 3 jaar lang heb je me 'verward' door tegen mij te liegen en me te bedriegen met mijn emoties gespeeld en me aan mezelf laten twijfelen... Het bedrog was slopender dan het geweld en de agressie die je uiteindelijk (ook nog) in je had. Nee jongen, ik ben meer waard dan…

en tóch sta ik weer op de brug zie het diepe niet van de rivier noch de vele zilverschubben die zeewaarts zwemmen op haar rug het zwalkend zwerk is koud en vaag rillend doe ik mijn kraag omhoog spreid mijn armen en zie mijzelf wieken gelijk de raaf, oneindig traag…

vraag niet aan de bomen of zij leven van de wind water in overvloed en grond om te aarden zij zullen lichtjes buigend hun zaden dragen en zacht fluisteren dat alleen mensen wroeten in diepere lagen naar het hoe en waarom…

als het sterven is gedaan leidt muziek me weer naar jou dansen wij ons tweede leven op strofen van moessonregen voor het refrein heb ik de zon alvast verschoven…

Wat moet je als je levenslust verdwijnt? Wat doe je met je tomeloos verlangen de aardse hel door vrede te vervangen? Hoe kom je internetjes aan je eind? Voor dit soort vragen kun je nu altijd terecht op onze nieuwe suï-site.…

Nog hoor ik soms jouw woorden in het cryptisch uur van de nacht als zwak nalichtende sporen aan het flonkerend firmament. Wij trekken parallele voren door de ruimte, door de tijd langs evenwijdige lijnen door de diepten der oneindigheid. Ik waad nu door de stilte die kwam toen jij verdween. Jij drukte jouw evenbeeld in mij af, spande met…

Een naamloze schaduw komt binnen door tijdloze koude tocht omspoeld, spiegelt door mijn ogen de kamer in op het netvlies van mijn gewonde zinnen. Grimmig weersta ik zijn oude, vertrouwde blik die mij doorzindert met duister, onaards geweld. Welk bloed kan deze vlammengloed doorstaan die niet door koudvuur is geveld? Maar voordat de angst…

Haar handen tasten in de nacht nog naar de plek die ik verliet nadat ik haar zo laag verried: ik ben er niet, ik ben er niet! Mijn foto prijkt nu levensgroot aan een punaise in ’t behang. Het maakt haar bang, het maakt haar bang hoe ik daar vrolijk lachend hang! In al haar dromen waar ik rond: zij schreit het uit, zij schreit het uit,…

Als Jonkvrouw zit ik in een slot. Ik word daar door een draak bewaakt, Door Vader ooit eens kwaad gemaakt. Geen draak wordt ongestraft bespot. Ik treur des daags soms om mijn lot, Als ieder die naar vrijheid haakt, Maar als de avondkilte naakt Is de verwarming nooit kapot. Dan spuwt die grote draak wat vuur Uit al zijn zeven zwarte snoeten…

Een oude koe in Bracht was beducht voor elke gracht Want, sprak ze:- haar angst was groot- Wie haalt mij spreekwoordelijk uit de sloot ? Als kalf had ik evenmin geduld Want de put was te laat gevuld Geef toe, dat geeft geen pas Zodat ik bijna verdronken was…

voorzichtig raak ik je aan bang om pijn te voelen durf ik het wel ik kan niet meer tegen een traan je voelt zo zacht ik krijg een warm gevoel ik word rustig vanbinnen Dit is iets wat ik nooit had verwacht ik hoef het niet te berouwen het doet geen pijn ik word blij van dit gevoel volgens mij heet dit vertrouwen…

Vluchten in de toekomst is niet meer Verleden is duister en onomkeerbaar Verankerd onder het schaambeen Huilen baby’s met grijzen haren…

De dood arriveerde veel te vroeg in jouw leven. Waarom? Waarom jij? Waarom nu? Waarom zo jong? Waarom? WAAROM GODVERDOMME? Waarom?…

geboren zo klein, zo kwetsbaar, zo fijn, ik zie wat van mezelf, maar ook dat jou, een mensje van ons samen, Dat is precies wat ik wou. Slaap zacht, Lief mensje, Slaap zacht. Ssssht.…

'k voel altijd dat 'kind' van binnen dat wil praten, springen, zingen 'k laat het heel veel,ver komen ken geen grenzen in m'n dromen m'n omgeving laat heel veel toe maar ik maak hen vaak zo moe 'k wordt gewezen op m'n leeftijd gezond verstand, tikkie gekkigheid 't gaat erin voor zoete koek 't lijkt of het me niets doet maar…

het kon geen oorlog zijn er was melk en brood ze hadden een koe de klok aan de wand tikte gewoon verder vanuit de witte vlek op het behang en vader was stil in zijn urne zo vredig…

Ik heb je ogen nog niet gezien wel je woorden gelezen ken je nummer en hoef je niet te bellen want er is niets te vertellen. Alles dat je weten moet is al lang bij je bekend want elke ziel heeft een tweede op deze kloof alleen moet je die wel weten te vinden en jij hebt haar gevonden. De maan geeft rust vannacht en sterren stralen…

In vertedering verzucht fluisterende strelingen over fluwele huid totaan kippenvel. Niets aan toeval overlatend dans ik gerechten in je buik tot vlinders met felle kleuren die liefde schrijven, en geven.…

Als je ogen verder kijken in mijn pupillen en dan verder zie je het goede van mijn hart en de liefde die ik ken. Dan weet je wat er verder is meer dan dat je verwachtte van het leven in eerste zin dag, mijn liefste spiegel!…

Elke regendruppel die mijn wang beroert lijkt op een traan die gevoed wordt vanuit mijn ziel en het hart raakt. Het lijkt zo zacht het lijkt zo lief maar de pijn is heftig en verliefd op mij. Regen is fris de zon is warm maar de pijn blijft langer dan gewenst omdat de zon tijd nodig heeft om de regen te laten drogen.…

Gooit de sigaret Alsof zijn aandeel machtig is In een kleine baan over de balustrade Knipperlichten verdwijnen Tot woorden van tussentijd Het ruisen kristalliseert…

( voor Marcel Proust ) Het boegbeeld van de geheel vermoeiden, de weerlozen in een zinlloos tumult, geteisterd door fysiek verval. Een hoge ziel paradeerde over de puinhopen van een vluchtig verglijdende tijd en het al te oppervlakkige. Zijn droevig gelaat werkte als een magneet voor de vele beelden die hij tijdloos maakte, bezielde. Hij zag…

Het liefdesvuurtje smeult soms dan wakkert het weer aan. Een blaasbalg is soms nodig om aan liefde te werken. Want vanzelfsprekendheid is taboe in liefde en oorlog Dus is een blaasbalg soms hard nodig om het vuur te doen oplaaien.…

dat wat was en we zijn vergeten dat wat is en we toch niet weten uitzicht belemmerd door oogklep en mist alwetendheid immer betwist onbewust van beperkt perspectief blinde vlekken al inclusief…

los van de basis middelpuntvliedend het centrum uit beeld geen houvast meer biedend op drift door de ruimte de oorsprong verloren samenhang zoekend een mens wordt geboren…

We hebben jou gedroomd en jou verwacht, zo vol verlangen nu zwijgt de wereld even stil vandaag ben jij door ons ontvangen lief klein mensje, o zo pril…

hoe lang duurt het voor je niets meer voelt en niets meer denkt tot je leeg bent, geen gedachten die je slepen naar een wereld die je ongewild goed kent tranen helpen dan niet meer je wilt er zelf niet aan, maar ondertussen weet je zeker dat je echt niets kunt verstoppen dat het, hoe je ook zou willen, daarmee heus niet weg zal gaan…

Een onderzoeker wilde onderzoeken Of misdaad erfelijk was; dit bleek taboe, Hetgeen hem ingepeperd werd en hoe! Hij werd verjaagd van zijn bureau en boeken. Die daad, zo onrechtvaardig en verkeerd, Kwam niet door aanleg, die was zéér geleerd.…