Alle inzendingen, jaar 2011, week 5

Dat Rutte, nu hij Nederland regeert (Hij woont nog bij zijn moeder, moet u weten) Een partner heeft die Ingrid schijnt te heten Verbaast mij niet, want macht erotiseert Ik gun het hem ook best. Alleen ik denk Voortdurend aan die arme, arme Henk...…

Dom water. Beukt en striemt de pijlers van de brug die zwijgend schrap staat tegen overgave. Eeuw na eeuw is wat hij weet het binden van twee oevers. Waakzaam, moe. Weer ga ik door de oude stad, altijd naar de rivier. Midscheeps posteer ik mij in machteloze aandacht, blote hand op steen. Ik brul met doorgesneden keel, zonder geluid…

in zachte vlagen laat de wind je gedachten razen in mijn hoofd als een zachte bries geurt het gras naar eerst lief, droom droom mij mijn rozen fluweel donkerrood…

Verscholen in mijn jas waar het lichaam zichzelf bestiert loop ik in een sukkeldraf naar het einde van de pier De toren ga ik niet beklimmen het water lijkt me diep genoeg een beetje zwemmen verzet de zinnen daarna haastig naar de kroeg.…

Wie doorbreekt de verzegeling van het altijd stille zwijgen waardoor gevangen woorden zich loswrikken uit het vastgeroeste patroon en opgesloten pijnemoties zich bevrijden? Ontneem mij mijn adem niet nu mijn wil om los te laten eindelijk de diepte induikt en elk achtergebleven beeld met één grote veeg, onvermijdelijk voor eeuwig…

[Senryu] De gaslamp suizelt zacht licht omringt het gezin als een teer verbond.…

fontijn van zalf op mijn hardnekkige wonden de rode draad gevonden heel paard half weke dagen bleek en doorschijnend wit en schrijnend knorrende magen waar bevindt zich de lans? om eens fris uit te halen naar de banalen waarom is er eigenlijk geen schijn van kans? ik loop door de regen en de stegen waar het stinkt en huilt ze…

Innerlijke rust, wie wil dat niet graag? Het heeft te maken met geborgenheid Je altijd geliefd en geaccepteerd te weten Dat je niet door je vrienden wordt vergeten En niet wordt geplaagd door rusteloosheid. Innerlijke rust, het is nergens te koop We worden rusteloos door angst en zorgen Door spanning en drukke werkzaamheden Waaraan we veel…

Wie fietsend naar zijn werkplaats sjokt moet obligaat een helm op de kop. Maar de ambtenaar hangt met veel misbaar zijn hersenen niet aan een kapstok.…

Als ik na teveel drukke werkzaamheden op de fiets in natte kou naar huis ben gereden loop ik ietwat rillerig naar hem toe want mijn lijf voelt klam, mijn hoofd zo moe Ik bemin deze dagelijkse redder in nood, altijd klaarstaand als ik mijn lichaam ontbloot .... Verlangend raak ik zijn knoppen aan die na een draai warm vocht laten gaan over…

Als ik ben, wie ik zou zijn, was ik wat ik was alleen niet mezelf. Jezelf zijn, is niet mezelf zijn. Andere hebben, ik zou willen, zelfvertrouwen.…

Circus Het leven is net een circus En ik ben de clown. Het publiek moet lachen, Maar ik voel mij down. Voor de mensen is het een feest, Zij lachen en zij klappen. Maar niemand ziet mijn tranen, Voor mij is de zwarte weduwe al langs geweest. Vuur en vlam in deze clown Is al lang in hem geblust. Hij wacht nu op zijn dood Voor zijn wel…

De wankele poorten vallen met geraas naar de grond, als een dier dat door zijn poten zakt en zich gewonnen geeft, en in het stof bijt. Stof cirkelt de kale lucht in, het is gedaan. Het hart is uiteengevallen en nu kan er aan- gevallen worden, in het centrum schade worden aangebracht, of een nieuwe warme gloed worden gegenereerd door liefde…

Misschien kom je ooit terug op een koude regenachtige dag als de liefdeszomer voorbij is de zon niet meer terugkeert of afwacht om nog hier te komen gedurende de herfst en winter in stilte van onze geheime liefde, ergens op een bibbereiland buiten de stad in het midden van het meer woelige water zal ik eindelijk in liefde leren zwemmen naar…

In de spiegel zie ik mijn gezicht getekend door voorbije jaren plooien in kleine en grote lijnen. Het zijn sporen van het leven ze vertellen van geluk, verdriet mijn twijfel en onzekerheden. Ook van liefde en genegenheid die levenslijnen zijn mijn leven gedragen met liefde in het heden.…

of je nu all1 met 2en of 3tjes bent het leven is om te 4ren…

Nee, ik was niet zo gecharmeerd van die dame met haar lange haren ze was een beetje ondoorgrondelijk achter die zogenaamde glimlach dacht: zij hangt er niet zo lokkend bij in kleine lijst van het Louvre te Parijs was helemaal niet ondersteboven met die vraagtekens in haar ogen begon te twijfelen aan Leonardo heeft dat mens soms een geheim…

Ik denk iedere keer: Bij onze volgende ontmoeting zal mijn hart wel bonken, en zal ik wartaal uitslaan. Ik zal struikelen en alles omstoten, alle mensen zullen omkijken en me uitlachen en bespotten en op straat zullen ze me nog dagen herkennen en nawijzen. Maar niets is minder waar: mijn hart bonkt weliswaar alle dagen van te voren,…

wachtend op de trein die mijn vriend weg zal brengen wellen tranen op.…

Vandaag besloot je niet meer te leven was de grijsheid meer dan zat had je niets om nog te geven voelde je je al tijden mat boekte geen kleur noch vooruitgang vond jouw bestaan niets meer waard kon jij de lasten geenszins dragen verliet deze aarde in sneltreinvaart…

Wat waren de laatste maanden soms moeilijk voor ons - personeel -soms pijnlijk We hebben er alles aan gedaan altijd voor de klanten klaar gestaan De spanningen liepen vaak hoog op maar we hebben het gehaald, top Gistermiddag kregen we telefoon verrassend en buitengewoon De zaak krijgt een doorstart we waren helemaal verward Er waren…

Waar is de loopplank om als dichter bij je aan te leggen, helpt de tijdsbrokken te verleggen in het onvoltooide droomlied van vroeger, als dwaas te dromen van reizen om dan te zeggen ik ging vrij in jouw wereld rond, werd die valreep mij ontnomen. Gehechte waarde aan onze stappen herinneringen aan het onuitgesproken woord, leg het…

Je hebt pijn Dat stomme lichaam Waarom nou jij weer Met zo´n wrak Ik kneed je rug Je wervels, spieren Alles staat bij jou zo strak Geen dag voorbij Of je hebt klachten Soms kort Soms van langere aard Met mijn handen Wil het soms wel iets verzachten Het is altijd het proberen waard Het vaak niet kunnen Het moeten passen Omdat het echt…

jij vult mijn leegte op en kleurt mijn wereld in. jij voert mij tot de hoogste top en geeft mijn leven zin. mijn hebben en mijn houen mijn spijs en ook mijn drank zijt gij van alle vrouwen: de beste, waarvoor: dank! mijn steunpilaar en klankbord mijn zon en maneschijn. mijn wijn die aldoor beter wordt, van 't liefdeslied 't refrein…

Ik schrijf iets over Delft en ben al op de helft. Er woont een Delftenaar. Ziezo. M'n vers is klaar.…

kleurend op een vrij palet vertoont een kwast zijn oorsprong de schildersleerling schrijft zichzelf in lege oogkarkassen een mengeling vol zoet en grauw dat eeuwig blauw wordt uitgesproken rond de dageraad vandaag vergaat vergankelijkheid contrasten raken grenzen kwijt als ton sur ton gaat krassen .…

Een zielsbeminde, een onbeperkte schoonheid, een warme liefde.…

hij nam het zand bouwde zijn fort naar eigen hand vormde en kneedde zonder onderscheid de korrels in zijn gelijk een lange tijd weerstond de burcht de zee in confrontatie maar het water is gezakt korrels drogen zonder macht eisen nu de vrijheid van het strand…

Des te leger mijn afstandbediening is druk ik vinniger…

Soms, na weer zo'n dag vol woordgeploeter, erwtensoep die te koud genuttigd wordt, kipfilet die ik deels rauw naar binnen werk, yoghurt met schimmelplekken toch, hé bah, maar echt, mijn maag knort niet voor nix, stop er wat in, het geeft niet wat, desnoods de befaamde bloemenbollen uit de oorlog, die men in wekflessen als relikwieën bewaart.…