Alle inzendingen, jaar 2014, week 23

Zwoele zomeravond in de binnenstad. Decor van rollerskaters. Jongeren die onbesuisd over asfalt scheren. Verbannen, brullend verkeer. Neergeslagen is het stinkende beest, dat al jaren het centrum teistert. En ook de tram en fiets zijn opgelost in het grote zwarte niets. Geen gejakker van een krioelende menigte, bevangen door een verslavende…

Jij bent de vrouw die ik het langste ken vroeger altijd voor mij in touw er was nooit een rem Nu op dit moment wat was je gisteren helder uitbundig goed gemutst vandaag weer meer geklutst De slaap die je overmant na deze enerverende week het is alsof ik van mijn kant in de rem fase van jouw leven keek dank je wel lieve…

heb ik jou geschreven (geen smeekbede, dat niet) hoeveel schrijfpapier ik heb verkwanseld vol woorden weet geen ziel, noch de tranen die erom gevloeid zijn toch geef ik niet op en pak voor de zoveelste keer weer een vers vel, en vertrouw mijn spinsels toe aan het papier dat ze gretig absorbeert tot ik het teruglees en besef het blad nog…

Helaas zijn wij ratten. Nooit is ons leven zeker. Enge vogels loeren overal. Wreed zijn lieve katten. Wij vrezen sadistische klemmen. Boeren strooien overal gif. Proefkonijnen zijn we ook. Nee! Bestrijders zijn niet af te remmen. Gelukkig zijn alleen leken dwaas. Steeds laten ze ons weer binnen. Overal is lekker voer te vinden. Ja! Zeker…

Dichters verwijderen zich om dichterbij te kunnen komen. Dichters naderen om afstand te kunnen doen. Er bestaan dichters die het dichten laten wanneer zij vrij willen zijn.…

langs omwegen belandde hij in een winterslaap hij reisde van buiten naar binnen en vond de weg naar de sterren hij draaide zich niet meer om…

Maria Weijters - Goossens heeft het in haar leven niet gemakkelijk gehad. Ze zette negen kinderen op de wereld met daarbij nog twee miskramen... Toen, in het streng katholieke zuiden, kwam regelmatig "mijnheer pastoor langs", om te vragen waar het volgende kindje bleef. Niet dat ze daarom had gevraagd, maar Rome zag graag meer gelovigen...…

Schaduwen van wie er gaat ingedoken over straat, kleren, hoofd en voetenhak weggeëffend, grauw en vlak als lei. Tuin en schutting allebei, heesters, perken en jasmijnen opgetild in een verdwijnen en het uitgerafeld pad heeft ook zijn stil verlies gehad. Tussen bleke huizenmuren hangt de dag van trage uren, evenwicht naar…

Klein mag het kader zijn Groot moet het kunnen zijn enkel reductie Brengt niet zoveel voort Uiterste vorm van die Minimumschaligheid Tweetal in huiskamer Niemand aan het woord ---------------------------------- uit: 'Zeslettergrepigheid', 2009.…

in witte bekkies trekt de zenuwtic wie wordt de held alles draait om geld geprogrammeerd en voorgekauwd hoe lang ieder de bal vasthoudt en een patroon neerzet zij werken met kadaverdiscipline de goed geoliede machine is giftig door de machtsadrenaline tot een doelpunt het ego laat ontploffen zombies in een heksendans waanzin is…

Hup Holland hup...het elftal van Nassouwe Den Koning van Hispanje? Flikker op! Van Duitsen bloed? Ja op de moffenkop! Schop ze verrot...den Vaderland getrouwe In Rio: sport verbroedert en verbindt In Rio: er verdwijnt alweer een kind…

Is een droom waar ik nooit in wakker word waar verlangens blijven bestaan, telkens opnieuw de hoop is geen nieuw begin, maar een oneindigheid die komt tot leven bij jou weerzien jij bent zoveel, een regen in overvloed duizenden druppels, van zowel kou als van liefde wat niet in woorden is uit te drukken ben jij voor mij, wat ik niet kan bevatten…

Lang is het droog gebleven smoor is het heet geweest in deze bezwete nacht maar nu klinkt er geruis buiten de eerste druppels proberen voorzichtig hun weg te vinden alvorens ze verdampen bloot ren ik de tuin in voel de druppels verkoelend prikken op mijn oververhitte lijf de bliksem flitst een helder licht ik voel me als een spook…

In liefde opgedragen aan Hennie Dagenlang had ik je hand vastgehouden, Om je tot in de eeuwigheid niet meer los te laten - Ik weet, het was tegen beter weten in, Zoals je weet geeft liefde niet zoveel Om het verstand - Want bij het ingaan van de vijfde dag Moest ik je loslaten, je toch laten gaan, Naar je eigen horizon…

En zo ligt die kleine meid, van amper twaalf jaar, nog steeds geveld, te vechten voor haar leven. Botten gebroken, bewaking aangesloten, in diepe slaap gehouden, zit mamma bij haar bed, wrijft haar voeten en kijk het is net, alsof ze beweegt! Dan loopt een traan over je wang, zou je weten wat er gebeurd, ben je soms bang? Kun je voelen…

Het woord kanker zou in geen enkel verband met de mens mogen worden gebracht, sprak zij in pure overmacht. Kanker is echter bijna het gesprek van de dag, alhoewel dat niet zo wezen mag. In geen enkel gesprek wat wij tegenwoordig voeren, is het woord kanker afwezig en toch hebben we niet het gevoel te schelden. Want wat begin je in…

Parasols, windschermen, kinderen die spelen in het zachte zand. Zalige zilte zeewind waait over zee en strand door duinen omrand. Strandtenten vlak daarvoor, terwijl ik in de verte het ruisen van de golven hoor. Onderwijl zie ik surfers op schuimkragen razendsnel voorbij gaan. En boven zee meeuwen die scheerlings een duik nemen en zo een…

Deze aap Zit mooi voor aap. Voor mij zit zij te gluren Naar het schatje van de buren Ook een aap. Van vlooien Komt flikflooien.…

de banken in het park dragen het lichte gewicht van een plaats bezaaid met bladeren bestemd voor gesprekken en stiltes soms bezeerd door verwijten maar meestal geeft de rug een schommelen aan vertrouwd met tussenpozen van schaduw en licht woorden tot de bomen gericht of bedekt met een krant voor een slapende man de banken bieden…

Corruptie, fraude, óp is het geduld Protest zwelt aan, ook onze bond vindt dat er Een eind moet komen aan het tijdperk Blatter Die heeft zijn zakken nu genoeg gevuld We laten toch niet langer met ons sollen Maar hoor, de fluit..eerst lekker 'futebollen'!…

De dag ontwaakt met een glimlach naar jouw een warme bries strijkt neer vanuit het zuiden ik voel de zonnewarmte op mijn huid een moment een ervaring een tinteling ineens kom jij tevoorschijn uit die fata morgana jij streelt mijn hartstreek met heel jouw wezen ik voel ons samen in heimelijke verbondenheid een thuiskomen die haar weerga…

Het vlas staat in bloei een plek om naar te kijken ik word er stil van…

Welkom in mijn hart. Mijn hart is jouw huis. Hier viert de liefde hoogtij, hier komt het huis zelf tot leven. Zijn wij de levende stenen, wat ons bij elkaar houdt is de vereniging in liefde. Liefde, venster voor onze blik op de wereld. Liefde, dak waaronder wij samen wonen. Liefde. Een muur, kou en verbittering buitensluitend Liefde…

Nu ik je zoveel mis kan ik beter zwijgen en zal het papier alleen betraande letters krijgen.…

Ik stierf duizend doden toen ik hem weer zag ik had de schrik flink te pakken kon wel door de grond heen zakken daar stond de man wat ouder maar nog met steeds dezelfde blik en tot mijn grote schrik sprak hij mij aan op dezelfde lieflijke toon zoals hij gewoon was jaren geleden hij trok een grimas voor mij althans voor zijn gevoel…

zij spant haar web gelijk een spin de bedding toont haar volle luister het zachte licht op half duister de lendenen een trampoline begeerte toont zich uitvergroot onder het manend baldakijn als meesteres op haar terrein verzacht zij zo veel herennood hort sik met de Janplezier de een er uit de ander in laat lustig met de suikerspin dollen…

midden in de zachte nacht van Pinksteren werd een kleine vlam gebracht, bewaker van het grotere geheel we dragen het, met veel en weinig tegelijk zien de sterren, wel van ver maar ook van oudsher heel dichtbij er klopt geen valse hoop hier in dat kleine hart van mij…

Regendruppels vallen intensiever Zand knispert luider onder blote voet Kon frisse lucht altijd al zo zacht strelen? Alle dingen voelen meer dan goed. Suikerkorrels kraken harder Koffiesmaak proeft zo intens Parfum geurt ineens veel sterker Voel me bijna niet meer mens. De maan beschijnt de nachten feller Zonlicht tintelt sterker licht…

Laten wij, mensen, leven voor vrede op aarde en elke ademhaling hierbij stilstaan. Als we vrede van binnen hebben en dragen kunnen wij dat ook wensen voor de ander, en als we allen een stille innerlijke vlam bewaren dan vragen wij niet meer als de wereld aankan.…

Wat daalt gij rustig in der golven schoot o Glansrijk licht, beneveld noch verdonkerd, 0 Gouden zon; gij, beeld van al wat flonkert, Van wat op Aarde heerlijk is en groot! Al hebt gij hoog aan 's Hemels trans gestaan, Toch daalt gij kalm en zonder klagen neder; En schóner nog verrijst gij eenmaal weder Voor 't oog der Aard, die U zag…