Netgedichten

netgedicht (nr. 52.102):

Talloze keren

heb ik jou geschreven
(geen smeekbede, dat niet)
hoeveel schrijfpapier ik heb
verkwanseld vol woorden
weet geen ziel, noch de tranen
die erom gevloeid zijn
toch geef ik niet op en pak
voor de zoveelste keer weer
een vers vel, en vertrouw mijn
spinsels toe aan het papier
dat ze gretig absorbeert
tot ik het teruglees en besef
het blad nog net zo leeg is
als toen ik begon