Netgedichten

netgedicht (nr. 52.104):

Zomer

Rustige Sint Jansnachten
die het licht bewaren
voor komende dagen

mystieke verbonden sluiten
als zachte nachtzoen
bange bloemen belovend
aan de einders tot
het noorden toe
feeërieke vuurvlinders
te laten dansen.

Als de laatste vogelzang
de stilte van een slaapplaats
heeft gevonden
schittert de vroege Arcturus
als vaste berenhoeder.

De eerste silhouetten van
onvolgbare wentelende vleermuizen
in hun scheervluchten dollend
met de hen toegemeten
korte duisternis.

Sint Jan, stille woestijnloper
kracht van innerlijk vuur
ik heb u lief.