Alle inzendingen, jaar 2014, week 5

Meisje met ravenzwart Haar die met knikkers Speelt, samen met Je vriendin - Gewoon op de stoep In een waterig Oorlogszonnetje, Jij kijkt met Vrolijke kinderogen De toekomst in Terwijl je een Van je glazen Knikkers naar je Beste vriendinnetje Rolt - zij heeft De waanzin die oorlog Heet overleefd, net Als jouw blik met…

Vlekkeloze natuur Schoonheid in Vleugels gevat Door meedogenloos Blik goeddeels Uit elkaar gereten Maar je hoofd Doet het nog, Je kraaloogjes Kijken nog vol Levenslust de Wereld in, en ik Die door jou Geraakt word, Je behoedzaam In een plastic Jasje vlij En je in Veiligheid geborgen Afgeef bij mensen Die goed…

De klus geklaard Het werk zit erop Daar loop je Dan in vrijheid Van je menszijn Te genieten - Gewoon een mens Zoals iedereen Je man en je Zoon laat je Hier achter als Gaten in je hart Maar je gaat Weer naar huis, Op het kleine Drakesteyn waar Je ooit in je eentje En later met Claus Aan je jonge leven Begon en op…

Een klein kind Ben ik nog, Ik kan net Zo' n beetje Lezen, ook al Is het niet veel Meer dan dat, Op de deel Sta ik als Eenzaam kind Bewonderend te Kijken naar die Grote kleurenkalender Die de naam van De gever ervan onthult - Met diens adres, hier Ver weg vandaan bij Een grote stad waar Ik het bestaan niet Van…

Is zo gemakkelijk Gevonden, een term Om aan te geven Dat de angst Van de Groningers Niet is terug te leiden Tot de aarde die moe Is van de miljarden Kubieke meters gas Die aan haar schoot Onttrokken zijn - Maar eerder zijn Oorsprong vindt Tussen de oren Van diezelfde Bescheiden grunnegers - Was het nu een beving Die…

Hitte die alles Verzengend is En zelfs het Asfalt smelten Doet - Hersens, gefrituurd In deze voortijdige Zomerstorm, die de Kracht niet meer hebben De persoon te sturen Waartoe zij behoren Het wegdek waarlangs Ik mijn weg wil gaan Dat opensplijt en Mijn hele lichaam En alles wat daar Bij hoort in blinde woede Omvat…

Toen ik dan jou En mezelf was Kwijtgeraakt En in de stilte Van het klooster Dat mij deze Retraite bood In mijn sobere cel Mijzelf langzamerhand Begon terug te vinden, Was het dat Ik als vanzelf De woorden vond die Mijn pen op het Schrijfblok lichtjes Vastlegde, en dat ik Mijn verdriet een stem gaf Die zacht vibrerend…

Verlokkingen zijn Er zat om vooral Oppervlakkig door Dit leven te gaan Maar ik ging De diepte in Zonder mijzelf Te verliezen in Donkerte en somber Zijn - doorleefd En door schade en Schande wijs geworden Kwam ik eruit Te voorschijn - Viel niet ten Slachtoffer aan De pijn van verdriet En verlies, dat hatelijke Gemis…

de avond valt uit de lucht en opgeruimd slaakt mijn buurman een zucht…

Na drieëndertig jaar het land regeren Werd zij op haar verjaardag uitgezwaaid. Ze heeft haar levensweg weer omgedraaid, Nu zij op Drakensteyn gaat resideren. De dag dat zij haar gouden kooi verlaat, Verdwijnt zij achter meters prikkeldraad.…

Dat drassig land van Sluis tot Tiengemeten, Van windkracht acht en 'drie keer met de boot', In die provincie woon ik, werd ik groot, En ik verwacht dat Zeeland zo blijft heten. 't Is jammer Ronald, zonde van je werk, Maar Zeeland bij Zuid-Holland? Lijkt me sterk!…

ik struikel over dichters op het strand ze zijn in drommen naar de zee gekomen hun adoratie doet het water stomen de blik naar boven, pen reeds in de hand ze schrijven over sporen in het zand die weer verdwijnen bij het overstromen ik hoor ze over wolkenluchten bomen hun Lourdes is de zilte waterkant dan wordt het Nereus eindelijk…

De verwarming staat één voor hoogst, maar in mijn huid voelt het het koudst en gegund met stilzitten ben ik niet. Hoe graag ik het zou stoppen willen, mijn lichaam blijft zo zachtjes trillen dat ik twijfel of je het niet ziet.…

In de schaduw van jouw licht streel ik met mijn ogen jouw lieve gezicht In de stilte van jouw verhaal luister ik aandachtig, naar jouw gesproken taal Uit alle macht spreek ik uit zonder geluid, ik mis de kracht Je kijkt me aan, onbewogen en ik weet er is geen woord gelogen en jij hebt mij verstaan In het schijnsel van het licht raak…

met het voeren van de vogels helpt ze zich de winter door…

één viool geplukt maar het hele orkest was meteen van de wijs…

Nog zoveel te doen, dus ik wil het allemaal en nu ook meteen!…

Oneindig oogt de zee, van Malaga naar Malta dansen we de Cha-Cha-Cha, zwemmen dolfijnen met ons mee met links Europa, rechts Afrika, aan de ene kant God, aan de andere kant Allah, met ertussen de Méditerranée…

Jij bent mijn rivier, het water waarin ik baad, de stroom die ik volg.…

Zweef hoog in Andes, peins wat ik zou willen zijn als ik hier niet vloog.…

Denk aan caramel als jij met me praat. Je hebt het over rozen, maneschijn, de duinen, Chanel, het drinken van wijn en dat er eeuwige liefde bestaat. Vind het amusant: jouw verliefde brein dat de fantasie de vrije loop laat, zegt dat onze band nooit verloren gaat en je zo graag "intiem" met mij wilt zijn. Slechts een vleugje tijd is wat ons…

Vanmiddag ging ik richting huis per spoor De dame naast me aan de telefoon Sprak op een tempo, mán, niet meer gewoon Ze ratelde en ratelde maar door Mijn god, dacht ik: er komt geen einde aan Maar wat ze zei? Geen woord van te verstaan…

Dit is een sonatine Precies voor jou, die zacht en fijn Met een viool, een mandoline Een cello moet bezongen zijn. Ik kon de taal wel voor jou zetten Op pauk, bazuin en klarinet, Het klaar klaroenen van trompetten En dubbel héél 't orkest bezet, Maar bij die rozen op je wangen, Die glimlach om je teed're mond Die wedergeeft in diep verlangen…

meestal is het makkelijk. maar soms ook niet. de tijd hapert. men lijdt. soms helpt het te huilen wanneer men eet. tranen op het brood. een film met slechte special effects waarnaar men toch geboeid blijft kijken.…

Mijn dochter beleeft late, kleine winterpret, plukt vroegelingen. De maan schijnt helder: in de stille vijver blinken zilveren stroompjes. Een hel lichtpuntje glimt ergens _ bij koude nacht: de vroegste krokus.…

Op de kwekerij wiegen alle bloemen zacht in roze schemer: een stil, onzichtbaar feest van losse elfenvoetjes.…

Geestelijk zieken ook krankzinnigen genoemd ervaren het gangbare leven als een warrige misschien kluchtige vertoning komen driftig of gemoedelijk hun eigen wil na ze kunnen angstwekkende monsters zien daarbij prachtige gestalten horen soms stemmen die waarschuwen en dreigen dan plotseling opwekken spreken dikwijls met deze verschijningen…

De mens is het slijk dat uit zijn handen gleed toen hij nietsvermoedend de maan verplaatste de grote beer verwekte en water bij de vissen deed terwijl een moddersculptuur zijn armen strekte.…

Glazen grijpen en legen; veel jagen en reizen; vrouwen omhelzen en strelen; strijden op felle paarden en blinkende wateren splijten; spelen met licht en donker; de dag en de nacht doorrijden onder fluweel en schaduw en flonkrende sterrenbeelden. het staat niet in mijn hand gegrift; en een hand is een leven, een lot; ik lees slechts…

Nog steeds de trots van Zonnekoning Poetin Maar Sochi kost, al is het nog niet klaar Ruim meer dan alle Winterspelen bij elkaar Want smeergeld, ja daar is de clan vrij goed in Twee weken lang een klatergouden fort Dat na die tijd een dooie spookstad wordt…