129 resultaten.
In het liefdeloze landschap van mijn eenzaamheid
gedicht
4.0 met 4 stemmen 3.877 In het liefdeloze landschap van mijn eenzaamheid
Heerst geen beweging die mij bedaart, geen rust
Die mij troost of afmaakt als een eerstgeborene.
Hoogmoedig vertaalt mijn bloed de tekens,
De flitsen over het wrange water van weleer,
En draagt de eigenschappen van hem
Die zelfs de pijnen van november schuwt.
Ellendig, lijf en droom ontkennend…
Klein Hoefblad
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.636 Hoefblad werpt zijn heel verre van
gloeiende sterren op de groene planeet,
trillende schijnsels in de winterwind:
ze zweven en staan toch bijna stil.
Niet erg dichtbij, op een stuk of wat
parsecs, brandt de Orionnevel op 't groot
gasveld; sterren vóór duizend eeuwen,
bloeiden op, t uur dat de verkenner
scheepging, zijn al bijna roemloze…
Bij Warder
gedicht
4.0 met 4 stemmen 2.304 Bij gunstige stroming en voldoende zout
ontstonden er schelpenbanken.
En nog steeds, op de strandjes bij Warder,
tussen Hoorn en Edam, vind je schelpen,
kokkels, strandgapers vooral,
uit de tijd van de Zuiderzee
die pas zijn losgewoeld,
opgestuwd, aangespoeld.
Er staat me nog heel wat te wachten.
-----------------------------
uit:…
Mol
gedicht
2.0 met 17 stemmen 5.192 Dat ik woon in de aarde,
woel door de grote moeder,
kind aan huis blijf bij haar,
en dat ik het gevaar
schuw van alles onder de zon –
goed, maar moet ik niet leven
zoals ik ben, blind
en met de onrust in de poten
van een grond doordrenkt van doden?
------------------------------------------
uit: 'Natuurgedichten en andere', 1970.…
' s Nachts buiten
gedicht
3.0 met 1 stemmen 2.038 Het slapen bezig horen in het water,
de struiken zien door wimpers van de nacht,
naar konijnen tussen bomen staren.
Zij kijken met hun rode oog mij aan.
Het onbegrijpelijke slapen door
de slaap heen overwogen op gevaar.
-------------------------------------
Uit: ' Verzameld werk', 1993.…
' s Nachts buiten
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.234 Het slapen bezig horen in het water,
de struiken zien door wimpers van de nacht,
naar konijnen tussen bomen staren.
Zij kijken met hun rode oog mij aan.
Het onbegrijpelijke slapen door
de slaap heen overwogen op gevaar.
-------------------------------
uit: 'Verzameld werk', 1993.…
VROEGE VOORJAARSMORGEN
gedicht
4.0 met 3 stemmen 1.382 De koek is op. De muisjes zijn bevroren.
De boter ligt onneembaar in de vloot.
Ik poog vergeefs een huivering te smoren:
april betoont zich wreder dan begroot.
Toch eet ik dankbaar mijn genadebrood
en ben ik blij dat ik het ochtendgloren
weer mag aanschouwen, en de buurthaan horen,
en dat ik tot bestaan ben uitverkoren:
een ander is zijn hele…
Jouw logica is chaos
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 100 je bent ambivalent
wilt gul geven met
de ene hand maar uit
de andere komt geen cent
je ratelt door
slaat meer planken mis
dan ik in korte tijd
herstellen kan
jouw logica is chaos
zonder kop of staart
jij hypt emoties tot je
weer op barsten staat
ik heb de bui zien komen
voelde al snel nattigheid
ga nu maar lekker dromen
dan raak…
Hun zonnewindenwaai
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 107 ik kijk naar je
voel ontoereikendheid
in aards communiceren
zie planeten en
verre melkwegen op
hun zonnewindenwaai
jij in je
laatste zwaai
van vurig licht
tot het zwarte gat
je dicht in
enkel energie
ik kan niet zijn
waar jij nu bent
voor mij ongekend
wentelen kosmisch
uit elkaar ieder
in zijn eigen draai
op zoek naar…
Die wilde bloemen zeiste
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 91 was ik de boer
die wilde bloemen zeiste
tot aan de blauwste van het veld
aarde open reet om
veredeld gras te zaaien zodat
de melkindustrie kon blijven draaien
ben jij de boerin met
meer dan 100 zeugen waarvan
de biggetjes vaak niet deugen
dan commercieel worden
afgemaakt omdat het mooiste
vlees voor de hoogste prijzen gaat
wij…
Je lachte mijn naam
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 136 ik heb jou
gebeeldhouwd
in lucht
vormde
met licht
je gezicht
vingers
openden ogen
rechtten je neus
handen
schelpten oren
op de juiste toon
je lippen
krulden in lief
samengaan
ik hoefde niet
te signeren
je lachte mijn naam…
Genetische blauwdruk
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 72 wie zijn wij
eigenlijk wel
hoe doen wij mee
in het spel waarvan
schijnbaar niemand
de echte inzet weet
wij kunnen sommige
processen aardig
naar onze handen zetten
marionetten bewegen
door ze eten te geven in
het actie reactie patroon
de genetische blauwdruk
is door ons niet te lezen
ondanks de moeite die
wij daaraan hebben gegeven…
Scherpe kruiden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 ik kan de werkelijkheid
zo raken hoef niet eens
een lange arm te maken
waar verleden door
mijn vingers glijdt raak ik
langzaamaan mijn wortels kwijt
nog opent de dag
met zon in een weidse polder
maar wind vlaagt scherpe kruiden
waar rust en stilte heersten
lopen nu jong en oud in exotisch
lange drachten hun avondwachten
luidruchtig…
Je ogen dromen zomer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 163 speels zweeft allerlei
op warme lucht
gesnapt door snelle
vogels op hun vlucht
zacht wiegt je lach
madeliefjes op
deze mooie lentedag
je ogen dromen zomer
in samen wordt het
paradijs weer herontdekt
dat groeit en bloeit
uit moeder aarde
er zijn geen
klokken omgezet
de schepping is voor ons
in den beginne klaar gezet…
Mijn vliegbrevet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 76 Binnenkort hoop ik eindelijk te slagen,
voor mijn hoogstpersoonlijk vliegbrevet.
Wanneer paniek me laf weer overvalt,
hoef ik niet meer aan de grond te nagelen,
maar neem ik braaf en dapper wraak.
Niet langer hoef ik angstig toe te kijken,
wanneer ik zomaar van mijn koers af raak.
Van verre kan ik straks de oorzaak zien.
Van grote hoogte…
oogmeting
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 91 de oogmeetjongen
in de oogmeetkamer
was aardig en hij vroeg
of ik het beter zag
met dit glaasje
of met dat glaasje
met deze vierkantjes
of met andere vierkantjes
met juist groen
of eerder rood
wat hij niet vroeg:
zie je vluchteling
of zo'n gelukzoeker ?
passagier met koffer
of terrorist met petje?
populist of
Vader des…
Voortgang
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 254 mijn moeder is niet meer
dat is al even
ze heeft lang geleefd
was broos van geest,
doch in overleven bedreven
geaard in schraal zand
met gelovige angst
onder een streng regiem
mijn moeder is niet meer
al even
ze heeft mij gezoogd
gedroogd,
wakker gelegen
was bang voor woorden van buiten
al lang voor het einde
heeft…
Diepgeworteld
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 137 toch ontstond er twijfel
wantrouwen groeide
aan de boom
die zijn wortels
onder haar voeten
had gevestigd
zij brak een tak
nam een blad
las de nerf
en begreep…
Moedertjelief....
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 222 Jij zei
niet te kunnen
komen
De zon te fel?
teveel nevel?
wolkje aan de lucht?
Ik kon
slechts van je komst
dromen
Daarin heb ik
me een weg gebaand
door struikgewas
Zette
ik stoelen
in koele schaduw
luw, uit
de wind
aan de zomen
van het lentebos
waar je
je onbespied waant.…
Warm
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 219 Het is warm.
Echt warm.
De hemel straalt,
en laat ons einders verder leven.
Vrij..
Vrij om grond en lucht te proeven.
Vrij om leven pril te zien ontstaan,
te gaan met wind en ziel..
Te zien hoe vlinders vliegen,
waar voor hier geen bom nog viel.
-
Het is warm.
Zo warm, van binnen.
Waar geen kogels gingen.
Maar zomers vol,…
gefingeerd gedicht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 132 onlangs in Juinen geweest en nog even
op het terras van café Hekking gezeten
werd ik ook nog door de oud-wethouder
persoonlijk van een koel pilsje voorzien
juist in die gefingeerde werkelijkheid
teruggeworpen op mezelf wist ik
soms mag alles kan alles...
en daar kan niemand tussenkomen
en dat is maar goed ook…
Heer & Meester
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 208 Schaduw
is er
heer en meester
Jij leest er
een boek
en ik de krant
Een plaid
met lekkernijen
aan onze blote voeten
Zon probeert
nog te spelenvaren
tussen pril lentegroen
Niets doen....
is -bij dit weer-
het allerbeste.…
Met mijn hoed op...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 289 Hoeden maken de man,
en menige vrouw.
Zonder hoed voel ik me onzeker.
Ben ik depressief en lichtgeraakt.
Ben ik voer voor psychiaters.
Zonder hoed voel ik me naakt.
Mijn hoed geeft zin aan mijn bestaan.
Zònder hoed ben ik bijna niemand.
Mèt hoed kan ik mijn leven aan.…
Half sonnet
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 343 Een gratis drankje, bij de prei- en uientaart.
Da’s mooi denkt schrale Hans en roept terstond de ober.
Van alles slechts de helft want ik eet heel graag sober
en ik betaal de halve prijs dan uiteraard.
De ober schenkt beleefd een halfje jonge klare.
De borden brekend vraagt hij, dat was het, meneer?
Voor mij wel foetert Hans, je bent een…
draadjesvlees
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 139 maakt de spin niets uit
als er maar een mug invliegt
of een vlieg inluist…
stilte
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 109 maanlicht raakt water
overmatig verlangen
lost op in stilte…
Toch
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 75 Niets in de wereld
is absoluut
ook ik niet
als je deze armoede
eenmaal hebt ontdekt
begint de toegang tot dat éne
dat blijft
als alles weg valt
soms in een vertrouwde
nabijheid soms als een
pijnlijke afwezigheid
soms de stem die
mijn geweten wekt
soms een geheim tegenover
die mijn woorden
doen verkruimelen
mijn…
Soms even
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 Het zonlicht lonkt naar de aarde
vraagt haar ter dans
plantjes nog maar net gepoot
ruiken hun groeiende kans
manen stralen kussen de zee
maar vertel me liefste
wat heeft dat lonken
en kussen voor waarde
weet je
als wij dat niet zouden beleven
neem ik al genoegen
met soms even
onze gevoel voor natuur
is zo weergaloos groot…
Gegeven tijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 Gegeven tijd vergist zich vaak
in de waarde van de nacht
verkleurt beelden die ik lichter maak
verdampt tranen uit mijn lach
heeft aandeel in mijn tegenzin
voedt wat was soms eindeloos
betovert de man die ik bemin
maakt dromen schaamteloos
Sowieso vergist de tijd zich vaak
in de waarde van de nacht
hoe donkerte alles, dat het raakt,
versterkt…
Gelijk een bange wezel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 84 slalom jij je leven lang al
om de waarheid heen
om maar geen kleur
te hoeven bekennen
in een doolhof vol leugens
waan jij je thuis
op dat niemand ooit
te dichtbij zal geraken
ontwijk je je spiegelbeeld
om jezelf niet in de ogen
te hoeven kijken
stel dat ‘ie barst…