Alle inzendingen over kriebelen

De zomertijd komt: jurken uit de kast Het weer klaart op, de kriebel kruipt in 't bloed Zo'n kittig jurkje doet het altijd goed Werp af die koude loden winterlast! Design van Wendy voor een joet of vier Dat scheelt weer geld en vele meters bier!…

Als iets in ’t verkeerde keelgat schiet, je soms jezelf zo vreeslijk verslikt rood aanloopt blijft hoesten met een kriebel die, hoe je ook slikt de hele dag voelbaar blijft, als iets je in ’t verkeerde keelgat schiet, zonder dat je iets eet, is ’t omdat je weet dat opmerkingen vervelender kunnen zijn dan voorwerpen.…

Verstrengeld in warmte vertederd door armen het kriebelen van woorden zo waar ze raken mij diep van binnen. De neiging ontstaat om mijn geluk weg te geven - ik vind wel weer nieuw - weerstaat zonder twijfel de roep van verbondenheid waarbij ik speels een lach bezorg in de glinstering van jouw ogen.…

Ik haat hem zo dat mijn handen jeuken, krijg er de kriebels van, wil hem vangen, zodanig dat ik brand van verlangen, om nu eens flink op hem in te beuken. Want hij heeft niks dan op zijn nest gelegen, en ook nog eens een lintje gekregen!…

Ook al is het fout en is het niet goed dat je mijn buikje zo kriebelen doet. Aan de ene kant ben ik blij, dat het zo is gelopen. Want op zo'n lieverd als jij had ik nooit meer durven hopen. Dus bedank ik je met heel mijn hart, omdat je er was dat ene moment.…

het zangstuk van de vogel op een twijg van de berkenboom brengt me het genoegen van voelbaar zonnig loom narcissen, krokussen knikken met de wind rond hun kopjes door de lenteachtige kriebels voel ik mij in mijn nopjes - het vermoeden van de afgelopen jaren in mijn hoofd, het denkwerk ten top door het afronden van het winterwerk…

Wrijvend door mijn wimper Voel ik een traan Kriebelend baan je je een weg Over een ongeschoren huid Wat heb jij voor nut Rest mij de vraag Jij miezerig kleine natte vlek Rustend op mijn wang Nadat je mijn vinger bevochtigd hebt? Ben je één van degenen Die ervoor zorgen dat Rimpels mijn gezicht kleuren gaan?…

samen staan wij sterk samen kunnen wij alles aan omdat ik van je hou zo dicht bij me zo'n lekker gevoel de kriebels die me geeft de liefde die aan komt drijven die langzaam ons bij elkaar bracht nu we lekker dicht tegen elkaar liggen kunnen we zachtjes verder gaan samen liggen we op bed…

Haartjes op mijn huid kriebelen van intern stilte van jou voedt mij van binnen. Ogen openen je ziel vertellen het verhaal dat zweet op je huid meer dan verklaard. Hang tegen me aan vertel me wat je wilt voel mijn warmte laat me niet gaan.…

Gras als hoogpolig tapijt kriebelend aan blote voeten. Naakt en sprakeloos; tong aan het gehemelte geplakt. Zichzelf op de rotsen gesmeten.…

Het voorjaar geeft steeds, meer kriebels en glans. De zon krachtig opzienbarend. Fraai geef zij ons het licht wat wij nodig hebben. Vogels hoor je zachtjes fluiten Langzaam nemen we afscheid van de winter Het voorjaar…. een openbaring.…

jouw ogen Mijn hart gaat tekeer Even verlegen en onzeker Als die allereerste keer Trillend en stotterend Bij die ene lieve lach Die mij intens gelukkig maakt Gelukkig voor die dag En dan dat fijn gevoel Waar ik niet aan wen Dat gevoel diep van binnen Als ik heel dicht bij je ben Van die lach op mijn gezicht Valt alles af te lezen De kriebels…

Als de dagen weer gaan lengen, de wolken minder tranen plengen, als de klok weer wordt verzet, dan staan de schaatsen weer in ’t vet. Mensen wees dan op je hoede; moeder krijgt de schoonmaakwoede, zeult dagenlang met emmers sop - ‘Spic and Span’ knapt alles op. Als moeder weer is uitgerust en vader haar hartstocht’lijk kust, terwijl de…

in de zevende hemel bent dat gevoel een soort peptalk hemels en zwoel als je problemen hebt of denkt het probleem te zijn verdrijft hij de pijn hij kan dat gevoel inbrengen als virus of medicijn het ligt maar aan hoe je het bekijkt als ik nou verliefd zou willen zijn maar dat is uitgeloten dat kan gewoon niet maar toch voel je de kriebels…

Angel’s share ik ontsnap nog voor compostering uit het gesneuvelde blad en voel mij opgenomen korrels zand kriebelen schuren mij schoon ontdaan van alle opsmuk klaar voor de eeuwigheid tilt de wind mijn bladergeest op het Engelendeel voor de hemel residu voor de aarde zo ben ik in alles en overal ooit verwaaid en meegetroond…

School en thuis, alles aan deze kant van de rivier besproken met vriendinnen op de andere oever alleen maar schapen geen vergezicht op blinkende daken een lieve oude fee die de was doet of een jongen die een duik neemt niets bijzonders, maar toch kriebels van binnen die me pootje doen baden even drijven door golven opwinding…

Le Printemps est la natuurlijk zijn er prachtige jaargetijden doch geen één kan tippen aan het voorjaar het jonge leven de primeur van al het nieuwe groen waar we reikhalzend naar uit keken geluk associeer ik met het zó prille maar ook met de allereerste kriebels of liever nog dat plukje voorjaar als rendez vous ergens achterin maart…

Het verzwijgen van het kriebelen in het merg, het fluisteren van goden geruststellend wreed, de toekomst wetend volmaakt als een cirkel met licht van een bloedrode maan Troost vinden in de zekerheid dat er een einde komt aan elke droom elk leven en de weg ernaar toe Het belangrijkste is, lichaam loslaten blijf bij je standpunt en zweef…

Als ik muziek hoor uit vervlogen tijd krijg ik kriebels van weemoedigheid. De tijd van provo's alles kon in Amsterdam omgaan met homo's ik, die er als groentje kwam. Partnerruil en vreemd-gaan als ik Simon en Garfunkel hoor denk, aan wat we hebben gedaan mijn onschuld daar verloor.…

duizend mooie woorden zweven door mijn hoofd maar mijn lippen volgen niet want jij hebt me verdoofd verdoofd door al je liefde de stem van het verlangen de warmte die je hart me schenkt jouw streling op mijn wangen ik wil je zoveel zeggen maar ik krijg het er niet uit en als ik toch probeer gaan kriebels door mijn huid…

Krijg je de kriebels van Aaron en Aryan? Van Talmud en Tora van Veda en Koran? Weet dan één ding. Je dankt heel je leven aan vreemden die 't jou hier kwamen geven.…

Maar daar het daarvoor ongetwijfeld al te laat is of nog te vroeg, volgt hier nog een laatste beeld: zie deze kriebels zoals een roofvogel ze zou zien uit de lucht, als de camouflage die het ei aan het oog onttrekt. ------------------------- uit: 'Ommekeer', 1975.…

Het blijft dat gevoel van verlangen steeds weer Naar je glimlach je mooie lichaam de passie keer op keer Het blijft dat gevoel van kriebels in mijn lijf Het willen verzwelgen in je armen Jij mijn vent ik jouw wijf Het blijft dat gevoel kan het bijna niet omschrijven Steeds weer jij.. alleen jij liefde die voor altijd mag blijven…

je spat uit het ogenblik zelf niet gewekt de straat nat, glad weerspiegeling tram onder je raam en dan: stoned op een meter van de televisie dichtbij visie zak patat, dag drie Ik kriebel over haar buik, bop in haar navel, plop haar schaamte open Kus mezelf, zes jaar later weer Spattend in dit blikken spat blik…

Ik weet het niet meer De maanden zijn voorbij gegleden Ik kijk zo graag naar je ogen Zo mooi en donkerbruin Ik zou je willen beminnen En oneindig kriebelen in je kruin Ik zou je mond teder kussen Maar ik weet je bent er niet voor mij Wanneer spreken we nog af? En maak je me weer blij!…

je ogen smeren honing op mijn beschuit zoet je lippen in massage op de mijne krachtige armslag laat angsten verdwijnen zachtjes lurk ik aan mijn thee, met suiker de eau de toilette die mij een kenmerk geeft laat je mij behagen op je hangende manier fluisterende woorden kriebelen van binnen en uiteindelijk kruipen we samen weer in bed…

In zachte tederheid gesponnen draden warmte door handen gedragen ogen vertellen wat de mond niet zeggen kan Een warme glimlach krult lippen kersenrood Zo is het goed fluistert de wind Twee paar donkere ogen blikken in iets wat liefde lijkt en heel warm voelt als stoppelhaartjes kriebelen op een tere huid en hartstocht brandt…

Ik sta wakker in mijn kamer en kijk flux de wereld rond Daar waar ooit mijn schaduw stond ligt een worp aan scherpe messen Het is enigszins na zessen als de liefde zich ontkurkt Trouwe dienaar der beminden die zich openhartig schurkt langs een huid van zilverschoon kriebelen vonken sensueler Zinnenstrelend in het donker waar de…

Toen: hield ik niet meteen van je, dat begon iets later, iets na " toen", kriebels in mijn buik, maar nog steeds denkend aan neen: geen flater, niet toegeven. Langzaam maar zeker, ging ik op je bouwen, belangrijker nog, vertrouwen, want dat was ik heel erg kwijt.…

Ik zou je iets willen geven een grote warme deken Een toverdeken die je om je heen slaat die jou met zijn warmte helemaal omsluit afsluit van deze boze wereld die je hoofd leeg maakt je onrust wegneemt en je hart verwarmt In de deken is geen verdriet geen werkelijkheid geen tijd alleen kriebelige warmte In gedachten telkens…