Alle inzendingen over navel

daarvan gewaar als ik kijk in spiegelende etalage ruiten voel me ongemakkelijk, heb geen vervanger of naaigerei bij de hand, vermijd namelijk graag zo'n ongepast nakend gebaar, ik ben toch geen pedofiele handlanger of walletjes klant en plaats daarom de hand voor het onbedekte gat mijn gemis zit namelijk ter hoogte van de navel…

Ik kan wel met dit haar gillen: ik heb het zelfs op m'n billen, in m'n oren en neus, in mijn navel en aan m'n wimpers, aan m'n tenen en ook op m'n benen. Ik lijk wel Tarzan, die is nog niet zo erg. En wat er nog bij kan: ik kan er zelfs niet door met een kam. Ik wil het uitrekken uit mijn kop, dat is echt geen mop.…

Ik drijf waarheen geen hand mij gadeslaat zal wederkeren naar de stille stee angstvallig mijden een te groot entree of u en iets dat anderszins mij schaadt van water heb ik mij een baar gemaakt geslapen in een uitgebeende zee het land gelaten dat in laatste wee tot kaken in het eigen bloeden staat waar woeste hoogten tot mijn navel reiken…

. __________________________________ RARITEITENKABINET Ik heb De diepte in haar blik gezien Ze staarde geen moment naar hare navel Doch zong vol overtuiging met haar snavel A star is born, zo kent men pas S10! ...In 't vreemde rariteitenkabinet Werd zij zelfs buiten de top 10 gezet...…

Ik vind de macht die uit mijn navel gulpt. Een worsteling met de draak En dan de vrieskou van de zeebodem. Mijn ademnood Als ik verdwijn in haar armen.…

Het brandt onder mijn navel. Avond na avond waakt ze over geduldig strand dat wacht op een zoutbad. Helmgras houdt de zandkorrels samen, duingolven. Zij waakt over mijn warm bloed, een ader klopt bang in de hals.…

wij Zonder Iets te doen Onze eerste keer samen Als man, Als vrouw Geen ring die wij droegen Of belofte van trouw Slechts Een brandend verlangen Naar meer van elkaar Hield ons daar gevangen Zonder gevaar De ochtend ging over In middag, De middag werd langzaam aan Nacht En nu Bloeit de vrucht Van die avond Tussen mijn navel…

waarin je droomnacht smelt tot kwik zwaar naar je navel lik het lood tot in je schoenen strompel 's nachts als schaduw van een gordeldier de grachten rond en rond rondom de borsten van de stegen stad als zilver zwijgen stappen steen en staal.…

oksel dan wringt zij zich los uit een harnas van was en breekt zij uit een schaal van schrik zij knielt en het zweet in haar liezen verdampt altijd dichter, dichter sluipt ze naar mij of van mij weg want ik kiem in haar gladde greep zij plukt de bloesem van de amandeltak ik bijt en kloof het vruchtvlees van de steen de perzik die op haar navel…

iets van mij zich in jou herkende iemand voor de spiegel staat naar de grijze lokken staart een kleurspoeling echt nodig niet zomaar meer een modegril je kijkt hoe de hand omlaag wijst, prikt, tikt en keurt ziet de borsten, buik verward haar om schamel naakt twee handen in elkaar op navel diep in mijn put was jij er altijd een weg naar…

van groene zee, joodse ladino muziek; het verhaal door een meisje gezongen in spaanse taal, met verfraaid hebreeuws; danst en zingt haar lied met gekleurde kralen versierd op het strand; de muziek verspreid door het ottomaanse rijk met klanken, ritme's van vele culturen en flamenco om haar heen; glans gebronsde huid, - juweel - navel…

maartgrijs in een ijswitte monoloog je drinkt mij niet maar maant me tot het verdwijnen in mezelf gisteren waren jouw zinnen nog de regen vandaag spreken je woorden zon, de polder leerde je lopen en het Wad bracht jou het tij waar de ganzen snavelen aan je geur de tred van wat komen gaat is het oedeem waar ik van hou, je borsten aan mijn navel…

zuchten de warmte van je lichaam trekt me aan jij die sinds kort het vrouwenlijf ontdekt hebt en die nu weet hoe zulke dingen gaan je ligt naast me en ik voel de strakke spieren van je perfect geschapen slanke jongenslijf dat door mijn lippen teder wordt geliefkoosd je vlakke buik die ik voorzichtig wrijf m'n vingers maken cirkels rond je navel…

Met haar rugzak zwaarder dan een paard om stuitert desondanks zij de trappen op en af woont in abstracte lessen voor een toekomst met haar gierende vriendinnen wild gearmd naar de wc's een wijle daar valt zij in een aandacht voor haar oogopslag haar rozenmond in de beheersing van haar hoofddoek strijkt zij langs de jongensblote navel der vriendin…

Vervolgen de druppels hun weg naar het zuiden, over je volle borsten, je tepels, je navel gegleden. Een seconde uitgestrekt tot een eeuwigheid, je lichaam gespannen en vol verwachting. De druppels ontmoeten, en smelten tot één, een siddering, een zucht, tenslotte .... ontspanning.…

Ooit was de liefde bedoeld voor de lust maar tegenwoordig consumeert de mensheid anders massaal en met grootse gebaren beginnen ze oorlog met al zijn gevaren geen dichter zal na afloop nog naar zijn navel staren ooit was de lust bedoeld voor de liefde maar tegewoordig beredeneren we anders met de natuur naar de knoppen voor groei niet…

Het sonnet voor het nieuwe huis Wanneer ik rondloop, op de cirkel, mij voor- stel dat het de navel van de wereld is, het geboortebewijs maar niet het gemis- te verlangen, begin zonder oorzaak, door- gaan waar het begint, omdat alle woorden mij zeggen dat ik terug moet naar beslissen- de gebaren, niet de paring, maar er is ook een andere…

Het bloed popelt ook in mijn buik Maar een geluk vind ik daar waar mijn oor ligt, geplet tegen een naakte navel. Jij gloeit van trots. Jouw mond halfvol kruimels Jouw malende mond verwijt me en ik drink die speelse prikwoorden, (kloothommel wordt een kriebel) terwijl het prakje de sprei bespat.…

een sluier - aan de pink geknoopt - sliert om de welving van de borst in leest en heup herken je de kruik het bekken kantelt en de navel rolt over de golven van haar buik de hoge fluit bezweert de slang en zweept haar rubberen gewrichten op ze pruilt naar pa hij knipoogt naar de beul die het slagzwaard slijpt de Doper bij de kraag…

"Hoe ouder hoe gekker," zei ik op een dag toen ik een bejaarde met wangpiercing zag zij antwoordde mij toen ik er naar vroeg dat zij door haar tepels vier ringetjes droeg haar navel was bloot, die kon ik zo zien die was van een staafje met bellen voorzien en verder hield zij, nog iets lager bij haar haar edelste deel met een ring bij elkaar…

zuiden om drukbezette terrassen te beproeven zonder jassen in volle zon te vertoeven en het carillon op ‘t Vrijthof horen luiden nu de wind uit het oosten hoogtij viert zijn zelfs de meest doorgewinterde snavels met opvallend kleurig herfstblad versierd vogels vluchten zuidwaarts in een lange sliert en hier de vallen truitjes weer onder de navels…

Spijt hangt in de plooien om zijn navel, tochtend stopcontact. ontkoppeld met een koude knip - sindsdien een satelliet op drift, vervloekt en vloekend eeuwig zoekend naar het moederschip. ------------------------ uit: 'Alle goeds', 2003.…

Ik zag je weer, op diezelfde plek, met tepels stijf van geilheid, even heftig als de naakte buik met de paradijselijke navel. Je profiel aristocratisch geschilderd door Rembrandt en je voeten nederig in plastic teenslippers.…

. -------------------------------- uit: 'Een bittere navel', 1997.…

Een geul in het zand die om het dons Van haar kuiten gruist, glimmend brokaat Zeewater dat hij op haar navel morst Zijn afdruk bij de hare, finaal De luchtspiegeling: een strandhuisje Met een dak oranje zonnevuur De houtgeur van de zomerstede Stoffig licht kierend op haar figuur Zuchtende planken, mousserend vocht Een…

op aarde geen macht die zoiets wil hoop van generlei waarde zo van "kikker in je bil" vrede op aarde je lacht je toch kapot geloof je het zelf eerwaarde hoe krijg je 't uit je strot vrede op aarde vroom kerstelijk gezwam om de nordmann geschaarde wenst jan publiek zich lam vrede op aarde dagdroom ik er soms van maar hoe ik ook navel-staarde…

Stoot je dartele vuist in mijn navel Gun me een duik in de ronde meren van de iris Met schichten doorsneden. Koperglans of de doffe gloed van brons?…

gebukt in nestgeluk uit zweet en lust duik ik genietend in robijnguirlandes en buig de stekelbladeren op je rug in een gevlecht van passionele smart en zwoele geur van door te lieven nacht een zwaluwpopje takt al in je navel drinkt van het zoete vocht dat langzaam welt en in je buik verliefde vlinders wonen in schild en pantser glanzen kevertonen…

Het zand in haar navel, een ijsje in haar hand. Smelt het, dan zand erover. Strand vlakt uit. Ze noemt de wind een val, blaast hem aan bovenhuids. Uit de zee doemt mist die haar inkuilt in een glazen kist. IJsbloem in de zomer. Loodzwaar achter een raam met leeftocht staan. Het licht doorwaden in een lens. Tintelingen in een glasfiguur.…

In Bielsk Podlaslki, mijn ziel leeglopend In een plasje bier op het stationsbuffet dacht ik bij thee met room en wodka aan schaarste en mieren in je navel......…