Alle inzendingen over persoon

Als ik op een stoel zit bij de radio de benen iets te scherp over elkaar geslagen het hoofd wat scheef, kin in de hand ben ik, nee niet: lijk ik soms ben ik hem, heeft hij ineens bezit genomen, is mijn huid zijn huid, kijken zijn ogen uit mijn kassen dezelfde wereld in. Ik houd me dan doodstil, verbaasd dat niemand hem hier ziet, mijn spel…

Dat moet je weten Door oneerlijkheid heeft hij geleden De last meedragend uit het verleden Zijn “persoonlijkheid” werd hem verweten. Dat hoor je te weten In zijn doodstrijd is hij gegleden Met palliatieve zorgen, zonder gebeden Verlangend naar ’t einde, zeker weten. Als jij nu weet Wat ik nu voel… Als jij nu voelt wat ik nu weet..…

als het kruiselings overschrijden alleen mijn persoonlijk niet meer begrenzen een ander ontneemt het eigen met een strikje verpakt in: voor je veiligheid ik gaf jou toen was genoeg gaf me een rustig zeker jouw weten van mij en steeds volgt de kruiselings dreigende redding met hetzelfde ontbreken van dat is van mij!…

ik haatte op een dag al mijn leugens, mooi verpakt in knik en vriendelijke lach terwijl ik anders voelde ik wilde dus mezelf zijn en niet zo op mijn hoede gaf alle ruimte aan mijn pijn en opgekropte woede zie nog mijn baas, de heer van Geel geheel van kleur verschieten mijn handen wrongen om zijn keel dat was pas écht genieten…

met zand, water en een spade warm geworden door de zon of je hand scheppend op het misplaatste strand werd jouw enigheid geboren maar je armen kozen voor zee en zich steeds weer krommende lijnen eindes bestonden slechts uit stof…

De dood in de pot is vertrokken de waarnemingen nemen toe. Ober! mag ik nog een keer hetzelfde?! De ober zwijgt. Overal om mij heen ligt de rottende herfst en ik ben de lente. Een roze jurk, bloemen in mijn oor fiets ik door het dorre geblaarte. Ik zou graag overal willen zijn mijn bloemen-adem distribueren aan iedereen. Men is tenslotte…

Ik kijk naar mijn broekspijpen en schoenen terwijl ik ze aan heb, en verbaas me dat dit ik is. Ik is vast iets anders. Maar wat? ------------------------------------- uit: 'Gedichten 1939-1998', 2000.…

Omdat jij wist dat ik het was En niet je laatste minnaar De knapste van de klas Omdat je blozend voor me stond Naïef en van de kook Omdat jij smoorverliefd was Daarom was ik het ook Omdat jij bij mij blijven wou Ondanks mijn bot gedrag Die vrijgezellendrift Gepikt hebt elke dag Omdat je maling aan de mensen had Aan geroddel en gestook…

Mijn schaduwzijde heeft zich omgedraaid en in zijn spiegel mijn gezicht bekeken maar vroeger was hij echt niet zo gehaaid mijn schaduwzijde heeft zich omgedraaid en mijn persoonlijkheid toen neergemaaid ik zeg je dit gebeuren duurt al weken mijn schaduwzijde heeft zich omgedraaid en in zijn spiegel mijn gezicht bekeken…

Een man van middelbare leeftijd, met zijn hart op de goede plaats, getekend door het leven, maar al die dingen hebben jouw persoonlijkheid gemaakt.…

ik deel warmte aandacht en attenties maar krijg geen bevestigende blik wel ogen die niets anders zien dan lege vertes slechts gefocust op het eigen ik hun lente is geweest het grote feest van zomer heeft de geest gegeven in de herfst van het virtuele leven nog maar 50 tinten grijs voordat wit zal overheersen in gelijk zijn aan elkaar…

"Vervlogen, als sneeuw voor de zon.. De duisternis heeft gewonnen, het licht verloren.. En toch heeft het licht ergens gewonnen.. Je hebt je rust gevonden.. Je gaat daarboven wonen, als een fonkelende ster.. Zodat je altijd over jullie mam, pap en jullie Manon kan waken, vanaf je wolk zo ver.." --------------------------------------------------…

hij is mijn vriend of toch niet onze dialoog put uit dezelfde bron welt op en verloopt verdroogt stroomafwaarts of bevriest in beweging ik wil zon zand zee en golven de onder bloemen bedolven ogen en lach van een vrouw hij zonden en berouw twijfels en lijden zekerheid in vaste tijden ik licht op hij weerkaatst spiegelt genadeloos…

Hier is mijn zwijgen onbedoeld in een buiten knoppenknappen sieren de bomen het uitzicht donkerte wanend tussen verlichte huizen en wapperende was vind je het maanlicht een beetje dansend van verlangen en je houdt me vast even samen in die tussenspanning betoog jij dat mijn ledig hart een buurman nodig heeft maar ik slaap niet met…

Ik heb heel wat in dit leven geleerd maar één ding is zeker dat ik dankbaar ben om het leven zes weken coma lieten als kind de vreugde van het wakker worden te genieten van kleine wonderbaarlijke dingen dat iedereen en alles belangrijk is met hart en gevoel luisteren want elk verleden geeft ons de kans voor één nieuw…

Laat je die links liggen omdat rechts meer voor de hand ligt of kies je weer Keizerlijke kleren zo vaak afgewezen omdat jij volwassen bent in mijn hart een kind gebleven aan de wereld vast in de natuur een vriendschappelijk verschijnsel dapper spelend met de wind laat je vlinders vrij vergaderen afspreken dat ik mijn gedrag verander…

De blonde leeuwen met hun gemelijke koppen, trekken rondom lopen kringen in het losse zand, aleer zij door de brandende hoepels springen - Een koperen pauw draagt in zijn snavel je spiegel - Jij Narcissus die naar haar evenbeeld kijkt Ik: altijd bezig je ongrijpbaarheid te bezweren in het net zo efemere*) van de liefdesdaad…

Iemand die je echt goed kent Weet dat je meer dan een uiterlijk bent Weet dat er meer in je zit dan lijkt Wanneer hij je diep in de ogen kijkt Iemand die snapt dat je meer bent dan dit Dat er achter je lichaam een persoonlijkheid zit. Iemand die merkt, wat nooit iemand zag. Alleen hij voelt de waarheid achter jouw lach.…

toen de wolken waren opgetrokken het gebonk van bouwen enkel nog vaag naklonk aan het einde van de toegestroomde mensenschaar werd het zichtbaar - hemelhoog het is een boom, riep er een, en inderdaad, het was een boom, het is een huis, vond een ander, en ook dat was waar het was zelfs zonneklaar dat het een winkel was, een reiskantoor…

Tv, pc, gsm, jawel evolutie is vast nuttig en fijn Wat geeft méér warmte dan een dichteke klein... De wereld is heden kil, gevoelloos en vaak grijs Dat brengt me even van de wijs. Een glimlach, een knuffel een zoentje of knipoog Dit maakt het zo jachtige bestaan minder... droog. Een potlood en gum, ze zijn gedemodeerd Die koude pc, steeds…

Hij begint niet als eerste te vechten maar wacht af en laat de ander de regels kiezen en hij vertelt niemand zijn oordeel als hij iemand beoordeeld heeft en evenmin maakt hij het openbaar en hij troost niemand die door de troost te ontvangen zich bij hem in de schuld gebracht zou kunnen voelen. Bekenden omgeven hem en uit datgene wat zij voor…

Het sprookje was een metafoor voor mijn illusie er kwamen dieren in voor en een fijne prinses soms gingen we op zaterdag naar de markt hier in de buurt lagen prachtige vissen op een tafel met vlaggetjes in hun ruggen beeldde ik mij ijzeren palen bomen bomen van ijzer als beton in de wind en alles wat ik vasthield liet ik weer los…

Die nacht had ik zeven mooie hoofden die ik naast mijn ene leven legde op de kast. Ik deed het licht uit en de hoofden sliepen in. Mijn romp speelde sjamaan in bed, de halsrib rond en roodbeknoest, doorzinderd vlees met aderen die schreeuwden. Mijn zeven mooie hoofden in rust op rij. Ik verzorgde mij zoals mijn moeder vroeger plantjes water gaf…

Je bent steeds welkom voor een persoonlijk gesprek en kopje koffie. Om eeuwige rust en zaligheid te vinden voor mij en voor jou. Wellicht de liefde voor en van iedere mens en alles wat is. Eigenlijk willen we allen hoogste geluk voor ons en ieder. Je bent steeds welkom om geheel jezelf te zijn en zo gelukkig.…

Ergens wist ik het wel, al die tijd ik bén geen god in het diepst.. geen bijzonder iemand, nooit heb ik de wereld verbijsterd… heb altijd oude vrouwen hun eigen takkenbossen laten sjouwen noch mensen van een wisse dood gered altijd vriendelijk, maar net op het randje beter wetend, tegen beter weten in schouderophalend, niets aan’t handje maar…

Gauw opschrijven voor ik het vergeet: in de auto met D. en haar vader dwars door Amerika's seizoenen heen de vochtige zon in Santa Barbera de kletsnatte sneeuw in Denver en in alle Best Westerns het knipperlicht van de televisie op haar lieve slapen de gezicht van weer heel jong meisje zijn maar het schrijven van de woorden verandert wat…

als ik toch had geweten dat je een gekleurd oog had jij mij als persoon niet op waarde zou schatten als je een halfbloedje zou willen (bruin velletje) als was ik een halfje bruin. alleen om interessant te lopen doen nog donkerder? om je familie mee te ergeren je vrienden mee te imponeren wat ben je toch bekrompen.…

Patience. Stel dat je opnieuw, had je hetzelfde lichaam gekozen, wieg die zo verrekte opgetogen je op stond te wachten? Had je eenzelfde eenzelvig liedje gezongen en je lijf even verlegen links en rechts goeddeels verzwegen? Stel dat je opnieuw kon bij even na twintig, je bouwde een liefde een huis een kind, beminde beminde, vermeed…

Overleven, onbegrepen, ooit leven, overwegen, nooit gekregen, gewoon verlegen, heeft gebleken. Nooit zal ik vergeten, als ik toen had geweten, nu zit ik mijzelf op te vreten, over wat jullie mij aandeden. Nu dagelijks niet tevreden en dat is niet zonder reden. Het komt door mijn verleden en al de jaren die ik heb gestreden. Ze maakte mij verbeten…

voor mij alles grijpbaar Althans die gedachte had ik toen Ongrijpbaar, dat maakt ons eigenlijk klein We willen alles in eigen hand houden Het zijn onze beslissingen en daarmee basta En toch kunnen er omstandigheden zijn Ja en zelfs de hele wereld kan er onder lijden Ineens was er een virus, volkomen ongrijpbaar Iedereen in zijn greep, persoonlijk…