Alle inzendingen over slijpen

Als kind pardoes ontdekken waar velen likkebaardend van dromen: klompjes talent Gouden delen die een blinkend harnas beloven Gave soigneren heeft veel potentieel Gepast omkaderde gedrevenheid boetseert gestaag de beste vorm Er is een tijd dat consequent slijpen ieder jaar je tijden aanscherpt Discipline kan extase creëren Winnen wordt…

De tijd en maan staan bol de seizoenen slijpen vol, ik verzin een onvoltooide symfonie, een universele ouverture, een humaan bolwerk, een “pas de deux” in natura die maar langzaam wil rijpen mijn composities zijn van een ouder repertoire, vaak op hol geslagen door melancholie, ontsproten uit het labyrint van een herkenbare gravure…

warmen zich aan de zomerzon waardoor lichaamstaal groeit broos en lief biedt de herfst zijn schoonheidskleuren en in bescheiden blauw geeft de winter inhoud op ‘t oog (volgens de natuur, elk voorjaar keert terug in tijdseizoen, van de algemene liefde) ik waterzucht niet meer om de strijd dat niet kon kiezen om wat de geest deed slijpen…

Rustig loop ik naar de schuur, laad de wapens, slijp mijn messen.…

krant Strelen mijn vingers de vloeken Nee, met geen lijk voel ik me verwant Koppen die van ramp en nood kermen Altijd trager, vager dringt het door Hoe wij ons gelaten afschermen ‘Na mij de zondvloed’ ‘Het zal mijn tijd wel duren’ Als een makke zucht in koor Het tandwiel draait verder De planeet heeft zo haar kuren Maar scherp het oog, slijp…

reden gissen vind mezelf weer t'rug op ‘t strand waar ik je naam neerschrijf in ‘t zand maar golven komen hem rollend wissen verbeten pak ik een scherp mes om je naam in ‘n boom te kerven doch de schors valt naar de grond en ik sta stil...innerlijk gewond …blind te staren naar zijn sterven ik schuur mijn hand tot bloeden toe bij ’t slijpen…

Ei, moet-je dat elsen weer slijpen? Jees-Christus, wat eeuwig geklop! Ik mag me noch roeren noch draaien. 't Is al verkeerd wat ik doe. Ik zitte mijn schoentje te naaien, en trekke mijn draadje toe. Nu zit ze de passie te preken, bij Anneke van de gebuur. En, lapper, geen woordje te spreken, is 't eten te zout of te zuur.…

De balken worden geteerd door Kamkatchanen Kozakken slijpen zwaarden en schikken de messen De Skyten oefenen schieten. Zeilen vangen zwaar weer gedruip van interstellulaire oorsprong en veel te schrijnend verleden verdwijnt kwijnt ondermijnt alle vooruitgang en voorspoed.…

Ik stop en slijp de punten niet meer want deze jongen kleurt vanaf heden niet meer Want alleen krijg ik nooit alle vakjes vol en is het erg snel uit met de lol Dan blijven de grootste gedeeltes maar grauw Heb immers ook de hulp van anderen nodig, dus ook die van jou.…

uit keet en slop En slijp aan de keien je zolen! Heisa, joech heisa! kom allemaal mee! Holdrio! holdrio hee! - Maats! gooi je muts in de vrolijke lucht, Kom van je karwei tot ons, makkers! Kijk: in onze hand ligt een heerlijke vrucht, Wij strooien het zaad in de akkers! En ons hart houdt de maat - Hoor!…