Alle inzendingen over snuiten

En wijzelf en ons lief zitten vastgebonden in de snuit die blaft, de slurf die ratelt, de oren die slingeren, het rubberen bekkeneel, de blik van reuzel, en mossellippen, in de neusgaten schapenhaar. O zo ver, zo diep dringen wij in onze kartonnen huid en loeren en piepen er vanonder uit.…

Het leven wordt allengs wat triest voor haar; ze heeft een loopneus die ze telkens snuit want elke zes seconde weer een drup dat zijn er per minuut een stuk of tien. Ja vroeger was ze wel van zessen klaar, maar langzaamaan ging toch de fut er uit. Zo nu en dan eens naar de handwerkclub of soms in ’t buurthuis een partijtje kien.…

Haar sponzige huid breekt het licht In versnelde splinters Ik kan enkel het geblaat van haar bloed vermoeden Hoe ze langs woekerende algen scheert Akelig vredig De snuit is in haar romp gesmolten Ik zoek haar keerpunt Het ogenblik Dat ze buigt naar de klare diepte Dat ze zich uitrekt in het azuren veld Hoe ze een school laat zwenken na…

Gij draagt de gunst der Min- godin; Der Heliconiaden; Apol verleende u in de snuit Een zoet en zangerig geluid, Waar aan geen jaren schaden. En matig, en benij- dingvrij; In altijd vrolijk zingen; Bereikt ge, o kleen en bloedloos dier, De staat der hoge Goden schier, En spot met stervelingen.…

Slaperig de dunne lakens opzij gegooid ik hoor de roep van opoe voor ‘t ontbijt de zon die zijn licht door het raampje strooit reeds wollig warm en vol belofte van jolijt snel naar beneden, de waslap om de snuit in de kamer het zingen van de ketel op de stoof roggebrood met kaas, thee met melk en een beschuit snel een dankgebedje voor het geloof…

in Amsterdam-Zuid las een erudiet op tram lijn vijf halte Beethoven in De Valstrik van Emmanuel Bove toen hij zijn ogen vrij uit liet de man zocht door beslagen ruiten naar stapels zo wankel en topzwaar dat vaste klanten gewaar van gevaar pas buiten de winkel neuzen snuiten dat is Van Rossum's handel in boeken ooit kwam je na ruil uit…

Gij draagt de gunst der Min- godin; Der Heliconiaden; Apol verleende u de snuit Een zoet en zangerig geluid, Waar aan geen jaren schaden. En matig, en benij- dingvrij; In altijd vrolijk zingen; Bereikt ge, o kleen en bloedloos dier, De staat der hoge Goden schier, En spot met stervelingen.…

driedelig kostuum aan hang een stropdas om z’n nek stop hem een sigaar in z’n snufferd en zet hem op een directiestoel bij een bank en hij zet de wereld naar z’n hand als dank trek iemand met veel talent voetbalschoenen aan geef hem mediatraining en zet een prijs op z’n hoofd en al het onmogelijke wordt mogelijk beloofd toon iemands snuit…

zeggen niets maar spreken met de taal van onze gedachten, naar elkaar terwijl onze ogen de schemer afromen naar elk waarneembaar tafereel het schelpenpad knarst onder jouw blote voeten en mijn schoenen, jij geraakt in de bossages en even ben ik je kwijt, tja…niet verloren maar toch kwijt ( Rob de Nijs ) en opeens sta je naast me, jouw snuit…

Hij voelt, want ziet 'r als z'n bruid, de oerdrift in 'm kolken en blaast tabaksrook in d'r snuit. De stoot is in de wolken. Ze zegt: 'Doe mij een sigaret.' Hij geeft er een aan haar. Dan wordt een nieuwe stap gezet: ze trouwen met elkaar. Het is verbazingwekkend, want het klikte wonderwel: het roken schiep voor hen een band.…

Aan zijn kop van onder de aarde kroop de snuit uit van een mol, en de hond die 't merkte sprong er op met een verwoed gegrol. In zijn witte tanden hield hij 't beestje, schudde 't ovrentweer, en langs 't glanzend pelske drupte 't bloed in dunne streepkens neer.…

hoe jij bent ontvreemd van schelp en zee geraapt wordt van het wad, waar dolende prielen jou voeden met het deels gezouten water en scherpe messen je delen tot een tweedelig wezen zelfs de meeuw onthecht jouw huis van ’t weke vlees waaruit je bent ontgonnen, zijn snavel zonder vrees je snuit bevuilt met harde halen van zijn kaken verhalen…

Daar is een vis van ouds bekend, Die blijft niet in zijn element; Want als een visser, of zijn maat, Op deze vis uit vissen gaat, Zo neemt hij nooit een listig net, Hij neemt geen loze fuiken met, Maar zet een fakkel op de snuit Van zijn bedriegelijke schuit, En komt zo vletten op de stroom.…

En geef d'r snuit weer een kus al ben ik op dit moment gaar ! Zonder honden kan ik niet zij geven liefde, een leven lang Maar vandaag denk ik: nog even griet en ik plak je achter het behang !…

dat het falen begon Een hond kan het vervolg al raden Hij reeg de fouten aaneen Tot een dof kralensnoer Het kon enkel zijn naam schaden Zoals hij daar misplaatst liep te pronken Een verdwaalde boer Waar enkel schele maagden naar lonken Gasten hield hij braaf buiten Hun vinnige tong raspte zijn week vlees Nog liever zou hij zijn neus snuiten…

de angst slaat toe ik verlies de pedalen spring over een muur van een bouwvallige schuur glij dan uit, verstuik mijn voet, val op mijn snuit, ik geraak geen meter meer vooruit. dreigende schimmen naderen zienderogen ik kan geen kant meer op, word bij de kraag gegrepen en in een eindeloze diepte gesmeten.…

En snoer, beleefd maar vrij, de zot De snuit Zeg, wat gij meent, waar plicht gebiedt Recht uit! De dwaas alleen verschiet om niet Zijn kruit. En zo uw proza rolt en staat, Hoezee! Maar zo gij straks in ‘t Rijm vergaat O, wee Wees met uw stijl, zo flink, zo vrij Tevree! Want Proza, man, en Poëzij Zijn twee!…

Een snotneus is er voor d'r snuit en als ze met d'r vriend gaat vrijen dan kiest de vrouw een wipneus uit. Met feest- en wijs- fopneus gaat er geen dag voorbij of zij heeft lol. Met haar collectie neuzen staat er in haar salon een gokkast vol.…

Ik ben wat grof en ongeslepen, ik spreek het Vlaamse hert rechtuit, ik ken ook gene Franse knepen, waarmee men hier de burgers snuit. Nochtans de blijdschap is mijn leven; en waar men zingt een vrolijk lied, daar durft mijn zang ook medestreven, daar zwijg ik niet.…

het meisje heeft hem opgetild zijn kop verstopt onder het schild om samen in de bus te stappen daar draagt iedereen mondkappen ook een hond heeft een muilmasker om zijn snuit en uit een reisbox klinkt het benauwd geluid van een kat die door een mondmasker miauwt de chauffeur wil het meisje niet binnenlaten en snauwt: je mag niet binnen zonder…

en ze leefden nog lang en gelukkig er kwam een eekhoorntje met een lange snuit en die blies het sprookje uit...…

men kranten Van een brave, zwarte meid Vele heren zijn haar klanten Ieder zegt een geestigheid Als dat meisje ging noteren Al die moppen groot en klein Zou men zien dat beursmeneren Lang niet allen heren zijn Na de beurs drinkt men 'n sherry Of 'n glaasje port met spuit Die verdient heeft die maakt herrie Die verloor die houdt zijn snuit…

(Ga naar Mama, en laat je neus reis snuiten!) Zo zacht, zo geurig en zo fris! (Hij maakt mij ziek, zo vuil hij is!) Bekoorlijk als Auroor, in 't Oosten doorgeblonken... ('k wou dat dat raam een tralie had!) 't Ontluikend brein verlicht met louter hemelvonken... (Breng toch die bengel weg, mijn schat!…

er ook wat excepties gelukkig Er zijn op een plaats waar de heuveltjes glooien Twee smoorverliefde bokjes elkaar aan het Vlooien die hupsen en springen zo fijn Zo licht en zo sierlijk, een circus in ’t klein Maar voor de show begint zijn ze niet te appreciëren In hun kleedkamer zijn ze nerveus aan het IJsberen houden een poot voor hun snuit…