2092 resultaten.
Gatver dammen!
snelsonnet
3.0 met 39 stemmen 2.333 Ze zitten als versteend achter hun bord
Met starre blik en kromgegroeide lijven,
Hun geest gevuld met veertig platte schijven;
Ja, dammen is de allersaaiste sport.
En daarom vind ik die controles jammer.
Een beetje dope zou goed zijn voor een dammer.…
Pasen
poëzie
2.0 met 11 stemmen 2.613 Op Goede Vrijdag
Is Hij begraven,
Niet in een graf - zijn graf was het hellevuur-,
Doch zondagmorgen
Was Hij weer opgestaan,
Ging door de velden,
Glimlachend vredig
Naar de hemel van blinkend blauw.
De bloemen stonden,
Trossen en kelken,
Schommelend en wiegend,
Pralend en teder,
Terwijl Hij, kijkend, kwam;
De duinrand waasde
Leeuweriken…
Benedictus
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.037 Gezegend, die de rozen doet
Onder Uw lach ontluiken
Aan de verbolgen struiken
In glans van sneeuw en bloed.
Gezegend, die de vogels hoedt,
En lokt een schuwe zinger
Heel teder op Uw vinger,
En wekt het nestend broed.
Gezegend, die der kinderen schal
Bij 't spel met bikkel en met bal
Ons droeve hart laat raken.
Gezegend, die zich vaak…
Introïtus (Ps. 4:7)
poëzie
2.0 met 10 stemmen 1.858 De knoppen der kastanjes kleven,
De struiken schieten kreuklig uit,
En ’t glimmend rijs, dat nog niet spruit,
Staat met gespannen bast te beven.
De sappen stijgen in elk leven
Dat zich voor Uwe drang ontsluit.
Heer! Zie uw dienaar! Zie Uw bruid!
Bereid, hun volle bloei te geven.
Bloeien wij, Heer, alleen gelaten
Met schaduw en met spiegelbeeld…
Kyrie
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.980 De bloemen dringen om U samen:
De rozen koninklijk en rein
In rode zijde en wit satijn,
Edel van stam en hoog van namen;
In geur van meidoorn en seringen
Der duizendschonen stijve rij;
En werelds in bruingouden pij
De muurbloemen, de boetelingen.
Ach Heer, in dit uitbundig leven
Heerst reeds een onbekend gevaar.
Als zij hun zoetste geuren…
Gloria
poëzie
2.0 met 12 stemmen 2.105 Nu is de lucht zo teder groen
Als 't ritselen der vroege lente.
Knapen plantten hun blanke tenten
In schaduw van het fors plantsoen.
Nu, na de lang genoten dag,
Liggen ze stil omhoog te staren,
En zien de sterren statig varen
En zijn vol goedheid en ontzag.
In deze wijde dadenloze
Dagen is niets door hen verkozen
Dan lach en milde heiligheid…
Credo
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.401 Uw handen lieten ‘t leven stuiven
Gelijk een bloem het gulden meel.
En kinderen ontloken, heel
Zijig en roze als duiven.
Zij moeten langs Uw licht verschuiven
Gelijk het schaduwend gespeel
Van vingeren, en aller deel
Is, dat de dood hen komt omhuiven.
God, die ons achtloos verder telen,
Begaan in wellust en vervelen
Met heilge rust aanziet…
Sanctus
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.609 Gij hebt de geselende regen
Gedreven door het dorrend lof.
Tot vaste vloet ligt 't mulle stof
Gebonden langs de hete wegen.
Een vogel, uit zijn vleugelveren
Klappert een kleine zilverbui,
Verschikt zijn natte halskraag lui,
En fluit verwonderd een paar keren.
Gij hebt de wereld rein gewassen.
De velden gonzen; in de plassen
Vist kalm…
De stekker eruit
snelsonnet
4.0 met 20 stemmen 1.274 Zij die graag met hun leven willen breken
Omdat de spanning niet meer is te dragen
Die zouden wij heel vriend’lijk willen vragen
Hun vingers in het stopcontact te steken
En is de schok dan onverhoopt te groot
Dan ben je toch - geheel naar wens – nog dood…
Buiten spel
snelsonnet
2.0 met 19 stemmen 922 Vooraf heeft iedereen toch steeds gedacht
Dat ons oranje niks zou gaan presteren?
Opeens blijkt Nederland te excelleren
Waarna we toch nog worden afgeslacht
Wij zijn niet goed in winnen, kan men stellen
Maar wel in dat vooraf al te voorspellen…
Ma speelt jas
gedicht
2.0 met 50 stemmen 9.113 Thuis na een lange dag van school
Ma vertellen hoe saai het was
Maar luisteren ho-ho maar
Ma speelt jas en danst heel raar
Ze roept kleine woorden
Als woei en haai en kri
Ze lacht heel hard
Alsof er iemand een grapje heeft gemaakt
Maar alles wat ik hoor is een trommel en trompet
Veel te snel om te verstaan
Ma speelt jas en danst heel…
DE NOORDZEE
poëzie
4.0 met 6 stemmen 3.504 De Noordzee doet zijn gore golven dreunen
En laat ze op 't strand in lange lijnen breken.
Zijn voorjaarswater marmren groene streken
En schuim en zwart waaronder schelpen kreunen
Zie van 't balkon mij naar den einder leunen
Met ogen die sinds lang zo wijd niet keken:
Een droom in 't hart is me eer ik 't wist ontweken
En 't oog wil buiten…
DE TERRASSEN VAN MEUDON
poëzie
4.0 met 1 stemmen 377 De lucht is stil: op eindloos verre heuvlen
Strekt zich de stad in blond en rozig licht -
Ik wend mij om waar lachen klinkt en keuvlen:
Daar kust een knaap een blank en zoet gezicht.
Ik zie omlaag: in vaste en strenge perken
Sombert rondom een kom een herfstge tuin.
Ik zie omhoog: een koepel, zwaar van zerken,
Stijgt, sterrrenwacht, hoog boven…
Pak van mijn hart
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 1.151 Sint heeft genoeg van zwartepieten
Van neen zeggen en van nieten
Daarom komt hij weer uit Spanje
Voor het humeur en de franje
Natuurlijk geeft hij niemand de zak
En heeft hij ook voor jou een pak
Een pak dat komt uit het hart
Sint hoopt dat het je niet verwart
Je wil graag zien wat je krijgt
Het wordt tijd dat dichtpieter zwijgt
Nu mag…
Voorjaarsgeluid
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 264 Tegen een roze lucht
oefenen kale dansers
hun stramme takkenarmen
als een groep nordic walkers
op fris kleurend groen.
Rekkend, strekkend
als geweien in de verte,
kleurig groeit de lente
boven doodgewaand roodbruin.
Gapend van de winterslaap
reiken ze naar het licht,
buigend in tegenwicht
roepen ze lokkend:
Groei en zweef,
stuif en geef…
Kuchis
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 126 Bij Ibrahim hebben we neergezeten,
een beeld uit het aloude testament.
Een uur werd duizend jaren in zijn tent,
in mijn gedachten hoorde ik profeten.
Van schalen op het kleed werd er gegeten,
het beste lam diende als traktement.
Vierduizend jaar verstild in een moment.
God en Allah werden Jahweh geheten
Ook hebben we zijn kudde nog bekeken…
In mijn eenzaam uur
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 467 In eigen stilte en eenzaamheid
nam ik me voor
hield ik het bord
goed voor me uit, waarop dan wel stond:
"de diepgang der dingen".
Ik moest hier enig graafwerk
voor verrichten.
Het zou me van mijn strijd verlichten.
Voor velen nam dit proces
het zonlicht tijdelijk weg.
Aan mij presenteerde het, het krachtig sterkste
en zéér schoonste bevrijdingslicht…
Rijp
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 187 Gisteren zei ik het nog:
“ Wat ziet het er buiten toch haveloos uit.
Met uitgebloeide bloemen,
hun bladeren bruin en verdord.
En wind die door haast kale bomen fluit.”
Hun blad ligt aan hopen,
onder heggen en struik.
Het groene mos kleeft aan tegels en muren.
Regen klettert tegen donkere ruiten.
Geen mens waagt zich naar buiten.
Maar bij…
Waterstaken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 157 Onbewoond slingert het pad
langs hoeves van weleer
de mat ligt verwaterd
niemand veegt voeten
van ver komt het daglicht
dat sporen snijdt in de waterspiegel
kruinen verankeren dieper
dan de wortels
herfstbladeren brengen accenten aan
in roemloos gestorven regen
ik mis de branie van vroeger
het kind in mij wil het beeld breken
maar…
Verwaaiend in de wind
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 80 Te vaak hoor ik van jou
Dat het schuurt, wat ik zeg,
Wat ik denk, of wat ik doe
Je kijkt er dan steeds
Ongemakkelijk bij -
Hulpeloos zwijg ik in antwoord
Op jouw klagen, op jouw zuchten,
En heb maar een verlangen nu,
Dat al het klagen en zuchten
Zal verwaaien in de wind
Zoals het zachte mergelstof
Gewichtloos door de wind
Weggedragen…
In tegenstellingen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 85 Maïsveld badend in de brandende zon,
Strooien hoed die mij beschermt tegen
Dodelijke steken -
Aardappelveld overspoeld door rijke modderstromen,
Oogst onmogelijk gemaakt voor tractoren,
Geen machine die er nog kan komen -
Alleen mensenhand die uitkomst biedt,
Overvloedig licht dat welhaast alles onzichtbaar maakt
Ogen die maar niet…
ROZENBLAADJES
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 449 De doornen van het leven
aan een korte steel of langere
wie kent ze niet!
Je kan ze omzeilen
je kan ze verwijderen
je kan je eraan prikken
je kan er anderen mee verwonden
Maar dan ga je voorbij aan de knop van
ieder mens, ieders bloem die de zon:
zijn God zoekt
zal groeien, bloeien, stralen
mag zelfs even "op rozen zitten"
maar zal…
Herfst.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 55 De kale bomen
en verdorde bladeren.
Ook een kleurenpracht.…
Als je alles achterlaat
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 867 Is dit nu
Van mij over
Is dit nu
Wie ik ben
Is dit nu
Wat er overblijft
Als je
Alles achterlaat
Argwaan
Angst
Ik lees het
In hun ogen
Het zijn
De emoties
Die ik
Zo goed ken
Ik voel me naakt
Steeds naakter
Ze kijken
Met hun argwaan
Ze kijken
Met hun angst
Ze kijken
Met hun ogen
Dwars
Door mijn huid
Ik kwam
Slechts…
Dood
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 345 Dood
wat wacht er na jou
of wens jij nog geen
onontkoombare vragen
nu ik ben aangedaan
loslaten waar ik van
hou en af moet staan
wat wacht er na jou
was dit het einde
of is zij overgegaan
in een tijdloos bestaan
toen ze wegkwijnde
hoe zit dat nou
wat wacht er na jou
is het kinderlijke hoop
van mij dat zij nu
bij God…
Lawine
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Hoe mooi het ook is, de witte sneeuwpracht,
hoe schitterend het is, hoe prachtig de foto's
die je maken kunt van die wonderschone
witte wereld, ze is ook een vijand.
Een vijand die je niet tegen je moet hebben,
want wederom, net een maand na de vorige lawine,
is er ook vandaag weer een vracht sneeuw,
in de vorm van een lawine met mensen…
zijn groen wordt bruin
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 98 zijn groen wordt bruin
vele takken gaan sterven
ik zie reeds je kruin
je bladeren gaan zwerven.
de wind neemt ze mee
heel hoog in de lucht
een reisje naar zee
met een tolvrije vlucht.
de eik die blijft thuis
alleen met zijn droom
enkel nog een muis
die schuilt in zijn boom.
de lente lacht breed
de eik straalt verlangen
een frisgroen…
Vreugde in januari
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 185 Ik weet nog dat jij
net als ik verdwaald
in een pijnbomenbos
verschrikt door het geblaf
van een troep honden
een jacht begonnen
Mijn rug tegen de stam
jou in mijn armen, voelen
hoe de boom tegen mijn rug
door de wind bewoog
jouw angst verdwenen
ontspannen onze handen
Maanden later ruik ik
nog steeds de geur van hars
bij het dragen…
blind geboren
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 516 je kunt het licht niet zien
haat iedereen en de wereld
het lot was hard
en onrechtvaardig
je wilt huilen
luidop schreeuwen
maar moet je weten
kind van de rekening
soms zien we zoveel meer
met onze ogen… dicht!…
Dat we leven mogen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 105 Er mogen zijn met alle zorgen
maar ook met muziek en vrienden,
met ogen die vertellen van vreugde
en van herinneringen aan 't kind
dat we ooit waren en toen nog
onbewust van wat zou volgen.
Kan de stilte ons niet meer boeien
of wat stoort ons in een vogel?
De harp zingt terwijl we slapen
en doet een roos ontkiemen maar
ze heeft ook dorens…