Waterstaken
Onbewoond slingert het pad
langs hoeves van weleer
de mat ligt verwaterd
niemand veegt voeten
van ver komt het daglicht
dat sporen snijdt in de waterspiegel
kruinen verankeren dieper
dan de wortels
herfstbladeren brengen accenten aan
in roemloos gestorven regen
ik mis de branie van vroeger
het kind in mij wil het beeld breken
maar mijn jaren verstoren minder.
... Gedachten bij een plaat uit eigen hand... ...
Zie ook: http://keeskeizer.wordpress.com/
Schrijver: Kees Keizer, 28 februari 2014
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid