Alle inzendingen over sneeuwvlok

Dan verdwijnt het, de dooi, de dood Jij was die sneeuwvlok, toen jij je ogen sloot.…

een eerste sneeuwvlok dwarrelt speels als of het gaat naar een winterfeest er volgt nog een vlok, meer en meer ze komen samen op de aarde neer met elkaar vormen ze een dikke grijze lucht tot daar de wind komt met een zucht hij jaagt de vlokken vooruit vanuit het westen toch vallen ze allemaal ten langer leste en op die dik bedekte winterlaag…

sneeuwvlokken neervallend isolaat onberoerd vallend op de aarde samenklevend door willekeur waar val ik…

Sneeuwvlokken witter als zand vang ik voorzichtig op één hand, Wil voorkomen dat ze breken, zoals zo vele herinneringen uit het verleden. Die ooit waren, maar nooit meer zullen zijn. Diep in mijn hart opgeslagen, ze zijn ons, ze zijn mijn. Tien seconden later in mijn hand alleen nog water.…

Warrelig dansen de sneeuwvlokken om en om -- als wintermuggen.…

Sneeuwvlokken zweven tussen de appelbomen – als bloesemblaadjes.…

Door het raam Kijk, trage sneeuwvlokken. Perfecte vergankelijkheid.…

Volop sneeuwvlokken, verderop zie je ze niet – tot ze mist vormen.…

een sneeuwvlok bedekt het levenslustige blad betoverend mooi…

Het witte laken van sneeuwvlokken en onschuld dekt de wereld toe.…

natte sneeuwvlokken dwarrelen neer op het gras smeltend in de zon…

Zalmtrek is voorbij beer trekt naar zijn winterhol eerste sneeuwvlokken…

het regent en het waait en ik verlang naar sneeuw die kleine vlokjes die hopelijk binnenkort op de neus terecht komen van mijn kleindochter voor het eerst sneeuwvlokken op je neus en ik die wat aanmodder niet eens de sneeuwvlokken voel op m'n eigen neus maar sneeuw val !!…

nergens zwevend in niets kleuren zonder licht ochtend wit sneeuwvlokken slapend woordeloos zonder te kussen…

Het gewicht van een sneeuwvlok of haar luchtweerstand? Voor een dwarrelende wederkeer luchtweerstand voor een zekere aankomst haar gewicht…

Vanuit een wolk zwevend in de kringloop van het leven val ik als een sneeuwvlok in alle rust , op mijn plaats.…

een sneeuwvlok zo zacht dat ik mijn talent om te verdwijnen in het niets misbruik om in mijn val je lippen te raken en zo te smelten op het puntje van je tong en dit vele winters zal herhalen…

dat ik de zomer was misgelopen bleek toen sneeuwvlokken de kasseien kusten waar dromen uit ontsprongen ze hadden de zon ver achter zich gelaten…

Ik zou best een dagje sneeuwvlok willen zijn……

Als een sneeuwvlok in de lente stilt het frisse van de wind de hete adem in de nek van de vuurzee van hartstochtelijke gevoelens transpiratiedruppels vloeien langs huid en haar zij wil hem hij wil haar beminnen…

'K heb kouwe poten, bromde hij Geen wonder antwoordde zei Op de sokken die je draagt Staan sneeuwvlokken, dus als je 't mij vraagt: Zorgen DIE voor koude voeten.…

als kussen vanuit de hemel vallen sneeuwvlokken op onze gesloten ogen kust sneeuw onze woorden ongesproken de ban ongebroken sneeuwblind zijn wij…

wit pluist het vlokje langs mijn raam danst op koude vlaagjes snel en dan weer traagjes mijmerend als flonkerend kristal zwevend in een vrije val ooit zal zij zich hechten en tot dons vervlechten de wereld zachtjes toegedekt voor even zonder smet…

Sneeuwvlokken dwarrelen, alles is bevroren Tranen worden ijs, stoppen met stromen Gevoelens blijven steken, zoals voetstappen in sneeuw Een winterlandschap vol vragen, daar ga ik heen…

een wondere witte wereld er dwarrelt geluk in het rond vanuit de hemel schudt men kleine witte veertjes die als donzige sneeuwvlokken ons begroeten op onze snoet een blije glimlach in de brievenbus papieren bezoekjes een groet een wens met de post gebracht wat kun je je dan blij voelen er is aan je gedacht ook in je mailbox zo veel…

Sneeuwvlokken vallen.…

levenloos en koud Uit niets bleek dat het net bezweek onder leed, eeuwen meegesjouwd Toen de wind over ’t kerkhof gleed blies hij sneeuwvlokken in ’t gelaat De kloof inkortend tot hemelsbreed bracht hem tot exact dezelfde daad…

Met sneeuwvlokken vertrokken, door winterzon bestraald, door windkracht meegetrokken, door hagel aangehaald, voel ik aan lip en wang de storm en zijn bedaren, een kus, nat, warm en lang van weer dat op gaat klaren.…

als volmaakte chaos uit de hemel vallend dwarrelen woorden als sneeuwvlokken door mijn gedachten enkelen slechts laten zich vatten en verliezen hun eigenheid door de warmte van mijn handen de rest vormt aan mijn voeten een onbeschreven blad…

Sneeuwvlokken Dwarrelen zacht Haast donzig In mijn gezicht De wereld Om mij heen Kleurt wit Blij kijk ik omhoog Steeds meer Vlokjes vallen Stilletjes naar benee Met ontzag loop ik verder.…