Alle inzendingen over aangekleed

sla! bezwijkt zijn hand de zwaartekracht van haar wil een wereld van verschil tot stilte ze is bijzonder in staat tot leven hij wil, hij moet en zal begeven ooit vergeven geel, rood, blauw geen kleur zal haar nog sieren uit liefde uitgedeeld geen klap nog ergens terecht haar ogen niets meer dan ooit een blik in moeders ogen hij…

De helft van de mannen zegt zelfs fysiek aangekleed te worden door hun geliefden. …

zo, mevrouw is aangekleed en meneer uitgekleed…

Bobo's kerstdis: kaviaar, aangeklede tong en twee soorten kwal…

Als de volle zinnen ontbloot zijn van geraffineerd aangeklede woorden dan nemen wij je vliegensvlug onder onze matte vleugels…

in vlagend weer staat hij warm rood aangekleed zichzelf te verdromen terwijl wij alleen maar op kerstsfeer kunnen hopen…

Een vrouw, die 's ochtends laat in bad aan voedingsstof behoefte had, daar zij niet had ontbeten, ging naar de keuken en ze nam een aangeklede boterham. Ze kon er goed van eten.…

Het is koud en stil, het is grijs en aangekleed hier de hal al uren fris, alsof het ook deze week door de klok die vooruit gezet moet worden zo moet. Ik ben niet zorgeloos, wel aangekleed opgestaan. Ik heb helaas vandaag geen camera, ik kan niks vastleggen en weet even niet hoe grijs ik al ben.…

Ze durven zichzelf helemaal, in vacht of goed aangekleed, zonder valse schaamte, bloot te geven.…

Twee kinderen erbij, aangekleed en wel, praten konden ze al, zindelijk eveneens. Twee kinderen erbij, betekend groter getal, houdt in dat de kamer voller is, omdat je er nu geen eentje mist. Twee kinderen erbij, omdat een relatie stuk liep, omdat hij zijn jeugdliefde in de armen sloot, die zorgt voor twee kinderen erbij!…

In nachtgewaad deed 's middags de bejaarde Uit onvrede met zijn pyjamadag Bij de tehuisdirectie zijn beklag, Die daarop verontschuldigend verklaarde: "Wij zullen dit natuurlijk compenseren: Straks hoeft u één week lang niet uit de kleren."…

In nachtgewaad deed 's middags de bejaarde Uit onvrede met zijn pyjamadag Bij de tehuisdirectie zijn beklag, Die daarop verontschuldigend verklaarde: "Wij zullen dit natuurlijk compenseren: Straks hoeft u één week lang niet uit de kleren."…

Daar lezend op het podium alleen met duizend woorden leg je het leven bloot gericht zijn alle ogen die naar jouw zinnen hoorden zelfs netjes aangekleed ben je nog nooit zo naakt geweest.…

Ik had me netjes aangekleed. Je stond je hoofd te schudden: "Waarom wil jij altijd de mooiste zijn?" Ik zei: "Ik heb niets anders, ik ben nu eenmaal zo".…

Ik wil naast je liggen, samen zijn Uren naar je kijken Ik wil je bloot en aangekleed maar vooral gewoon dicht bij me Ik wil je voelen, samen zijn en lekker samen zweven Ik wil de mooie en lelijke dingen samen gaan beleven…

ik fluister in het donker waardoor het altijd nog donkerder wordt ik zeg meestal dat ik in de buurt van bijna gelukkig ben de regels van de ander verlaten krijg ik niet onder de knie ik hink vaak maar door als lotsbestemming ben ik aangekleed mijn façade draag ik eroverheen…

Ik ga mijzelf eens uitgebreid trakteren Op ‘aangeklede’ koffie met gebak. Geloof maar, dat ik ook een ‘glaasje’ pak, Vanwege tien jaar vormvast badineren. Van sleet op al mijn rijmsels nog geen spoor, Voorlopig ga ik dus nog even door.…

als beelden van modellen naakt of aangekleed, mij in't verkeerde keelgat schiet dan… schilder ik die apen niet je weet dus dan één ding… al zijn ze van de 'Muiderkring'! ahahahahah....…

Totdat ik aangekleed ben, met jouw liefde. Totdat de ruimte is gevuld, met onze lichamen, die elkaar net hebben ontdekt.…

Eén kamer is voor jou Van alle gemakken voorzien Geheel naar jouw idee zowel aangekleed als ingericht Ga zitten; al naar gelang jouw wens, wordt op grote zilveren schalen 't resultaat van de bronst vereeuwigd…

op de zwarte rolkeien in de spetterzone van het strand slijmvissen, onverstoorbaar schrapen zij de algen tussen de brekende golven huppelen zij in spiralen door het water van de ene naar de andere rolkei een soort, die tot de naakte slijmvissen behoort en jij vraagt me of er ook een aangeklede familie bestaat…

We worden aangekleed. Jij bent een Ik honderd en een.…

waarom vertoefde ik hier twee nachten heb ik gedroomd in het inner van uw stad mijn woorden geparkeerd in het uitgehongerde hart stof heb ik gezogen pas toen heb ik je aangekleed met mijn poëzie mijn Friese pelgrimstocht door je straten in het begin zul je wachten maar nu ik weg ben zal je aanvaarden dat mijn tweetaligheid ook…

het takkenbloot is aangekleed met frisse tinten groen kleurt nu naar laatste modebeeld niet meer klassiek als toen exoten contrasteren met ligusterhaag uitheemse coniferen blijven groen en laag alleen het oude bos maakt front maar op palet staat internationaal al in de koude grond…

Het wachten laat van zich genieten een nagalm van lange zomerse dagen zo licht aangekleed, dat men ze kan laten vallen, opnieuw tegemoet kan treden met een flair van alledaagse vanzelfsprekendheid, ik spot sproeten rond de zomer haren los in de wind, een warm beeld dat zijn weerslag vindt.…

slonzen voor de brunch uit het warme waterbed niet te vroeg opstaan te schoon aangekleed op en neer de kempenaer straat in de regen truitje strak trekken warm broodje met spinazie en gatenkaas ... kaasblokjes met spek op twee spiegeleieren een sportbustehouder op het zebrapad een meisje met grote tas een boodschappentas…

Aangekleed met waardigheid uiteenwaaierend de laatste flarden in een beltende stem gevangen met beelden rond de windzuilen van jouw bestaan. R.J. van Tol…

de heerlijke zomer verloren in het weer het sappig lentegroen en jonge kruiden nu in somberheid de blaadjes van de bomen die ik voel in mijn vingers als een zachte vrouwenwang nu oud en als een rimpelige huid het bos al aangekleed met mos in zilvergroen wonderlijk geeft het een innerlijk gevoel om naar te kijken het is goed en…

helder staat de ster en zo dichtbij nog frank en vrij als toen een klare nacht de stal bepluisd met wol van schapen die buiten slapen winters aangekleed naast herders en hun vuur de schreeuw van het geboorteuur klinkt weer universeel het hemelse geluid brengt liefde en de wereld hopelijk iets vooruit…

Je had je netjes aangekleed, want het was zondag. Dat was je zo gewend. Ik weet nog wat ik zei: “Eigenwijze vent.” Je bromde wat terug. Het gevoel dat me dat gaf... Je was zo knap! Dat wou ik toen niet weten. Maar nu na zoveel jaren, weet ik het wel! Ik ben het niet vergeten. Antje.…