Alle inzendingen over aangekleed

De nacht verstrijkt naar morgen terwijl herinneringen voortduren komt de avondrust als geroepen aan de temperatuur van ons geluk zien wij de warmte van het licht met nog meer verbeelding omgeven, de jaren verlichten die voorbij zijn aan de dagen die speciaal met zorg aangekleed waren het merendeel geborgen zij helpen ons te onthouden…

half aangekleed, wachtend op de- "weerprofeet" Kan het even nu gaan regenen? Niet te lang, heel even maar, want ik heb het echt snikheet... Verder nu geen commentaar...…

ik loop deze dagen door de geest van een getraliede cel gevuld met dove oren doch met leegte het meest verwijl in het gewicht van een aangekleed skelet ogen op niets gericht, een ongeschreven wet, die verdwalen in een vergezicht van water en brood dat sprakeloosheid als horizon kent het is de wederkerige schaduw waar binnen…

heb mijn dromen opgetekend in scenes uitgespeeld aangekleed met dingen van de dag sta in de coulissen wachtend op publiek dat betaald heeft voor de lach maar vol ontroering meegaat met de emoties van het plot dat diepte zoekt en vindt op het schavot zij wilden nooit hun nek uitsteken pretentieloos vertier is toch niet duur heb ze…

ik heb een skelet aangekleed met wat ik dacht dat leven heet zijn geraamte behangen met maatschappelijke belangen die hij dringend nodig heeft toch knookt hij nog terughoudendheid zijn zekerheden is hij kwijt rammelt botten in aanvaarde eenzaamheid dood en verwanten ten spijt ik heb hem niet kunnen bezielen met emoties en overlevingsdrang…

het geluid van binnendeuren dat ik zei, diep in versregels dat de stilte brak knarsend zoals schaduwen zonder spiegelbeeld tegen muren en op uitgebarsten straten waar de kinderwagen krijsend angst vergezelde om de naam te horen van de leugen, van doden bevuild door stenen van de moeder en haar buik in de kamer van haar aangeklede…

kerst is door de eeuwen aangekleed met symboliek maar ezel en de os de herdertjes bij nachten zij mogen blijkbaar niet wel de grote piek in trendy opgetuigde bomen wachtend tot natuurbehoud gaat komen waar blijven onze dromen als de stallen zijn geschoond het laatste stro is weggeveegd het meisje met de zwavelstokken breit nu…

gedoodverfde kleuren verschenen door schaarste in het verschiet bladeren gehuld in geleefde geuren, nog onbekommerd warm uitgedragen in ondraaglijke lichtheid van het bestaan, beroeren stralen deinende kruinen de top van de kleurenpracht bereikt het uitzicht verbluffend.. een festival van binnenuit gezwegen, leeggebloed de herfst uitbundig aangekleed…

ik heb je aangekleed terwijl jij met je staart soepel door het water gleed mijn liefste zeemeermin die mij heel verwonderd aankeek van hoe moet ik nu landen op scherpe randen van rotsen met natte zilte handen wij zijn samen opgezwommen naar de uitkijkpost in de haven heb lenteachtig zeewier bedongen om je schoonheid…

als ik alles om me heen hier wis zoals dat kan met zo'n foto app tegenwoordig zie ik mij zitten heel hoog in de lucht hoger dan des vogelen vlucht een aangeklede animalie afstekend tegen het sprankelend zwart van de statige sterrenhemel met m'n bril ik hoor hier niet is het enige wat ik kan denken, ik vlieg niet op eigen kracht…

Onderweg vangt men haar speelse blik geworpen in de schoonheid van het moment aangekleed met schoon gewassen naaktheid gedragen door geestgronden van verbeelding..…

Lichaam gebroken Huid is bloot gelegd Zo naakt als het blote lichaam Was de zin die jij had gezegd Helemaal niet leuk aangekleed Zonder franjes of kleuren Zo kil en zo leeg Dat ik bij de eerste letter al wist wat er ging gebeuren Zo kil als die paar woorden Zo kil draaide ik mij om En terwijl ik bij jou weg liep riep ik na Verwacht…

De behuizing is er, nu moet het alleen nog aangekleed worden. Dwalen in de donkere gangen geeft geen licht in het gemoed, je weet dat het beter wordt maar moet wachten.…

ik had je aangekleed met ogen uit mijn voorraad hemeltergend blauw warmte vragend voor de kou jij was anders in beweging verbaasde me compleet vroeg me of ik meeging ik was nog niet gekleed pelde laag na laag mijn oordeel en gewoonten helder werd mijn blik steeds meer verschoonde zich mijn eigen ik zocht je deur na deur…

De mens raakt dan wel aangekleed, maar wordt ook meer en meer proleet en ik acht hem inmiddels minder dan de apen. Ik lag er almaar wakker van; de kaalslag is infaam, maar door dat ijdel gebruik van eigen naam kan ik eindelijk weer eens lekker slapen.…

Gravend voor een nieuwe boom vind ik botten in mijn tuin die geleefd hebben waar ik nu woon in een huis als het mijne misschien wel hetzelfde aangekleed met vlees twee ogen en een mond een onbekende zoals de buurman met zijn wilde haren in badjas voor het raam zoals zoveel mensen personeel en passanten mensen die het druk hebben…

ik had je aangekleed met ogen uit mijn voorraad hemeltergend blauw warmte vragend voor de kou je was anders in beweging verbaasde me compleet vroeg me of ik meeging ik was nog niet gekleed pelde laag na laag mijn eigen oordeel en gewoonten helder werd mijn blik schoonde zo mijn eigen ik ik zocht je deur na deur verruimde zo mijn…

Ik zocht me een plek in het Turkse bad waar warme mist je huid bewasemt en fibersterren van kleur verschieten en steeg op met m'n gedachten tot ik dacht dat ik niet meer dacht en de aarde bleef hangen in haar baan ver van m'n aangekleed bestaan zag ik mensen verdwijnen waar ze kwamen stof tussen de hemellichamen De stoom trok weg in…

oude kerstbomen en houten tafels mooi aangekleed, zo elegant en struis. de geur van taart en warme wafels, kleurig lichtjesfeest op straat en thuis. december, de maand van familie en bezoekjes. een druk moment van feesten en bezinnen. misschien kan je dit alles wel vervloeken, En zo het nieuwe jaar in serene stilte te beginnen.…

Meer dan honderd Mensen die hun leven Achter zich gelaten Hebben maken zich Op voor het hoogtepunt Van de dag - het warme Middageten in de grote Zaal, voor de gelegenheid Sierlijk aangekleed Om hen die hier gezamenlijk Komen eten het gevoel Te geven dat ze er in Ieder geval nog bij horen - Samen met mijn oudste zus Zit ik…

Spiegelingen van verdrongen warmte subtiel geurend in knetterend haardvuur, vlammende liefde doet hartstocht oplaaien eerder buiten nog winters aangekleed. Genietend van geestrijke sappen doet innerlijke naaktheid ontluiken, het warme licht streelt haar vormen rond tijdloze uren van genoeglijk samen zijn.…

van je oerappelwijze weten naar de trappen van de toren Lees vanaf de omloop de wind, de wel de stroom van de tijd, hun rimpelingen hun dieptes en de nevelschimmen van later, die in de buitenwereld pas herkenbaar zullen zijn wanneer de waarheid waarin jij je hebt gebaad, verleden is Eens geweten blijft geweten ergens in de mist van je aangeklede…

in de envelop met randen donkergrijs vind je nu mijn kaart 'hij is naar het paradijs' mijn naam sierlijk gedrukt nimmer zo aanwezig ik kijk vanuit de wolken ze zijn met mijn lichaam bezig de doodgravers maken grappen mijn stropdas zit te strak het is dat ik al dood ben ik zou stikken in dat pak aangekleed moet ik ter aarde in een…

helemaal ontkleed roze lappen op de grond ‘Hier’ om te beginnen en ik wrijf Overal Ach, dat is zo verholpen geurt hij vertrouwd maar dit hier is flink ontstoken ontblote borstkas, hij rommelt wat er in pakt met duim en wijsvinger Een paarse spons vol ellende Hup in de GFT naast de natte bladeren en een zalfje voor het onderhuids weer aangekleed…

Aangekleed, gekamd, maar wat ik doen zal is mij nog niet gezegd. Dan zacht bewegen; muziek die neerdaalt uit een instrument waarop ik lang geleden heb gespeeld. De klank verstoort mijn evenwicht. Het is mij onbekend wat men hier speelt, de compositie lijkt verdeeld in toen en nu; mijn vingervlugheid is gelijk.…

De veest wordt met dit woord fraai aangekleed. Je denkt haast aan een Italiaanse wijn, doch flatus, ja het is maar dat je ’t weet, is niets meer dan een ordinaire scheet. Hij komt vaak als je spek en bonen eet; op ui gedijt hij ook bijzonder fijn. De flatus, ja het is maar dat je ’t weet, is niets meer dan een ordinaire scheet.…

een enkele keer ga jij nog weer naar boven de poppenkamers lijken nu steeds verder weg de trap was nauwelijks te belopen maar hun ogen hielden jou niet van ze weg je hebt ze aangekleed met alle zorg en liefde in die jaren zij gaven jou een evenbeeld vertellen hoe jouw leven is gevaren met wie je bed en dagen hebt gedeeld je…

Ze had zich zelfs heel vrouwelijk aangekleed Voor dit dagje Rotterdam met hem. Twee, acht of veertien jaar samen leed, 'Veel tegenlicht' zei hij met luide stem. De camera draaide van haar af naar de kant, Haar ergernis en teleurstelling zag ik wel. Liever foto's van betonkolossen aan land Dan een heerlijke dag vol liefdesspel.…

Ze moeten jou bekeuren Voor wat jij hebt gedaan Mijn hart te snel gestolen Mijn hoofd op hol doen slaan Voor slapeloze nachten Verliefdheid elk moment Te vaak in mijn gedachten Teveel door jou verwend Jij verdient een grote boete Voor alles wat je deed Te lief naar mij gelachen Te sexy aangekleed Gevreeën, veel te lekker Gefluisterd,…

zielenroerselen Zo lenig als ze met hun lichamen kunnen zijn zo stram, ram bam beperkt is hun geest Rammen dus met die overtuiging, maar het is totaal niet aan mij besteed natuurlijk neem ik de 'yoganisten' vanzelfsprekend, liefdevol mee in gebed stram, koud, knielend in een lege Katholieke Kerk de kerk, ook een leugen, maar wel een aangeklede…