Netgedichten

netgedicht (nr. 31.827):

De Wilde Hyacint

Onderweg vangt men haar speelse blik
geworpen in de schoonheid van het moment
aangekleed met schoon gewassen naaktheid
gedragen door geestgronden van verbeelding..

wild van smaak en vooral oogstrelend
verflauwt de streekverwant sterk in oorsprong,
bescheidenheid siert het omschreven karakter
voedzaam geurend aan de middelen van bestaan,

de velden verstrooid met andere soorten,
bestoven door hun ontelbare geliefden..
die niet haar voorkeur nog haar roots delen

ja.. zij staat daar onaantastbaar in waarde
en ik kijk naar haar.. tot het laatste blauw.