Alle inzendingen over akelig

“Ik weet al wat het deze zomer wordt Maar rood vind ik een akelige kleur En zwart werkt averechts op mijn humeur De kledingmarkt lijkt haast wel ingestort Wat zegt u: Bangladesh? En duizend doden? O God, dan komt vast wit weer in de mode”.…

Zonnebril op, een wegwuivend gebaar, zij moet naar de fitness, dat akelige mens met dat geblondeerde haar. Opzij, opzij! Zij moet er door met de Iphone tegen haar oor. Opzij, opzij! Sorry madame, U vindt bij mij geen enkel gehoor. Tuuuuttuttutut…

Ik ben vandaag zo akelig gespannen Want wie ons met het scherpste beeld verbindt En met de mooiste eigenschap, die wint En gaat de concurrentie overmannen Het eerste scherm, het zindert door mijn lijf De presentatie van de Iphone 5 ! ----------- Vandaag een democratisch feestje én lang verwacht nieuws van Apple.…

Steeds hoort hij scherp die akelige roep En aan zijn zolen zit alwéér die groene poep Zo zacht gevlijd, wat kunnen ze vies kakken! Ook ’s nachts ziet hij de grauwe ganzen schranzen Vergassen, knallen? Ach, de boer, hij kán ze...…

Als ik zo oud geworden ben dat ik geen mens meer herken, vind ik dat best akelig en doodeng. Niet eens jouw naam meer weet. Pak dan mijn hand heel even beet. Mens, ik ben zo bang dat ik je vergeet. Zeg me hallo en geen gedag. Laat me voelen dat je me mag. Vervreemd niet door mijn gedrag. Vergeet niet dat ik iemand ben.…

Met vlakke hand zoekt ze mijn hart waarvan ze het bestaan vermoedt maar achter mijn ribbenkast blijft het akelig stil "Een metafoor", zegt ze "IJskoningin", zegt ze Uitdagend, overmoedig vraag ik haar wat dat betekent Haar antwoord is een brandmerk op mijn geweten haar zelfgedolven graf "Je hart is ergens anders" Nog voor…

dansend op akelig lange stelten waaien ze naar binnen schuifelend langs de stoelen flessen omgooiend van de gedekte tafel bedrukt kijkend door de ramen hangend de jassen aan de kapstok het hoofd verloren op hol in gedaanten verschijnen jouw woorden in een signaal waarin kijken tot kunst is verheven…

Een siddering..., een akelige jank - Oudzeer neemt een keer wraak.…

Ik hou niet van dat miezerige dat gluiperige, druiperige Ik hou niet van dat grauwe van dat vieze kille kouwe Ik hou niet van dat natte en dat akelige spatten Maar jij maakt van regen dauw Oh, ik hou zoveel van jou En met laarzen, regenjassen zal ik dansen in jouw plassen Drink ik glazen vol geluk deze dag kan niet meer stuk!…

Dit langzaam lijden Tollend gevoel van misselijkheid en hoofdpijn Doordrenkt van de opgelegde afsluiting Die maar niet afgesloten wil worden Die onderdrukking weerstaat En elke keer haar kop opsteekt, en de aanwezigheid verraad van onafgesloten gevoelens Wanneer zij haar aanwezigheid verlaat In mijn buik, in mijn hoofd Dit akelig bedrukkend…

Er zijn geen woorden voor iemand die slecht nieuws krijgt je voelt mee akelige gevoelens wat achter blijft Er zijn geen woorden voor wat iemand moet doorstaan er zijn er zoveel maar wat heb je daar aan Er zijn geen woorden voor iemand pijn te zien lijden niet weten wat er in hun omgaat iemand waar je van houdt in alle tijden Er zijn…

Ik hield me goed totdat de rulle aarde toegedaan we akelig alleen op huis aan hond en tranen lieten gaan.…

de muziek klinkt ik luister ernaar een lied dat mij troost van alle akelige omstandigheden mijn voeten bewegen langzaam komt het ritme heel langzaam komt het gevoel ik dans ik beweeg met mijn voeten door de scherven allemaal sneden en wonden bloed dat stroomt gevoel om verder te leven te streven om niet te sterven ik ben…

elke middag zie ik je staan in dat hokje om de hoek op de kruising van de Kersenlaan wachtend met je boek vijf voor half twee kon je daar maar eeuwig blijven staan neemt dat akelige ding je mee op de kruising van de Kersenlaan morgen weer een dag ik blijf kijken tot ik je niet meer zie de gedachte aan jouw lach van het meisje van lijn…

Kinderen zijn akelig waneer ze zeuren , Dan doe je gewoon je hart op slot, Kinderen zijn te veel als ze zeggen. Jullie maken alles kapot. Daarom hebben ouders kinderen, en kinderen geen ouders meer. Omdat ouders niet meer kunnen zeggen, '"Ik hou van jou"' En dat doet zeer.…

ik ben het spelen verleerd vingers en handen doen alles verkeerd waar vroeger fantasie snel gestalte kreeg blijft de vloer nu akelig leeg ik filosofeer denk en probeer maar de spirit vonkt helaas niet meer mijn geest is bezet met tal van structuren zonder ruimte om bij te sturen ik moet weg de ballast overboord naar zand…

Dagen gaan nu zonder weten heen, in stilte, akelig duister, gekomen is het machtige vergeten, vervlogen zijn haar levenslust en luister. Laatst, even nog het klare, iets dat herkenning bood, uit lang vervlogen kinderjaren, een heengaan…zonder dood.…

Het blijft zo akelig stil, iets wat ik niet wil. Wacht op één enkel teken, de minuten lijken wel weken. Dat wachten is een ramp, één bericht, waaraan ik me vastklamp... Maar het blijft deze keer achterwege, het is me niet gegeven. Taal noch teken mocht ik ontvangen, nog sterker wordt het verlangen....…

ik zag gezichten in niet begrijpen een vage groet ging langs mij heen ik was alleen ogen bolden tolden om en om een akelige lach die gele tanden zag in een scheve mond voelde een hand in sprakeloos raken proefde ik toch een angstig misverstand en komende paniek ik was het niet en wilde weg de deur van hout voelde vertrouwd…

land Colombia het is om hard te huilen voor geen miljoen euro wil ik met u allen bewoners ruilen een enorme chaos weer stieren akelige droomreisjes van gillende supporters arme dieren doodsangsten druppels bloed van hen stroomt weer door de arena's droevig ole lieve dierenvrienden in Nederland roep keihard WEG HIERMEE…

Verslagen als ik nu ben, je had het beter kunnen vertellen, het geeft nu helemaal een akelig gevoel, duisternis begint me opnieuw te beknellen.…

Sneeuw voor de zon Waar ik gisteren begon Is vandaag geworden De inspanning van tijd De meest gehate En geliefde tegelijk Gisteren was jij hier nog En ik In mij woedt de oorlog In ruïnes Waren wij vermist Diep in onszelf Maar we worden niet gemist De wegen die ons leidden Zijn nu onbegaanbaar En akelig oud geworden Daarmee ook achterhaald…

Je duldde geen horizon geen weg uit ’t verdriet een glimlach of de zon je zag ze beiden niet je kwam bij me terug in emotieloos vragen het eten was bedorven de rugzak niet te dragen je kon niet tegen tegenslag jouw moeder was gestorven in een akelig zwart verleden je hield niet van ’t heden vond al mijn woorden laf de strijd werd…

onze koning gaat op akelige jacht 5 miljoen subsidie wie heeft deze stomheid bedacht het anders zo juichend gezicht van deze Koninklijke jager wordt keihard de dieren kunnen geen kant op smart misschien indruk maken aangaande vrienden jagersclub stoere verhalen te kunnen vertellen in de pub Nederlandse oranjevlag…

er was grote onenigheid geweest bij mijn buurmeisje aan de overkant ik herinner het me nog al had ik eerst geen idee wat er aan de hand was daar kwamen we gauw genoeg achter dat kwam ervan als men zo graag Vadertje en Moedertje wilde spelen..zei men dag kindertijd ja , boze woorden en akelig was het allemaal geweest.…

uitdrukking van het gezicht zij worden naar eigen zeggen gediscrimineerd willen niet meer naar buiten doch zij hadden zich vooraf kunnen informeren aangaande onze levenswijze toch het kan ervan komen dat wij alszijnde vrolijk gekleed door hen ook angstig worden om bijvoorbeeld een supermarkt binnen te gaan dit niet akelig…

het gebouw de goede Herder verwezen naar Jezus toch doch de bewoners deden aan kinderterreur veel te hard werken dreigend met een isoleercel kortom enorme kommer en kwel de kinderen kwamen al uit probleemgezinnen incest en van alles wat achter dikke gesloten deuren hoe akelig was dat terecht schadefondsen en monument…

Dit treft het Engels koningshuis met akelige blaam, prins Harry noemen ze nu Jan met de korte achternaam.…

Die akelige achtervolger losgooien gaat niet: om de achttien meter sta ik in de schijnwerpers, ze werpen beschaduwde vraagtekens af met betraande ogen. En plots, oog in oog met mezelf tussen de sluier van de nacht een bundel overzicht.…

Al die energieverspilling Na het teruglezen van mijn creaties Al mijn woede en frustraties Op papier een levenloze uiting Verschrikkelijke gedichten Alle behalve één Die ene dichterlijke edelsteen Die ene die wonderen kan verrichten Die ruwe diamant is nu geslepen Ik wil nooit meer een akelig gedicht Eén die bevriest en verstikt Ik…