135 resultaten.
vragenuurtje
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 636 kroonjuwelen
bij Lopik in de bewaar geven
in roestvrij stalen laden
met al die toegenomen winderigheid
hoe staat het met haar assurantie
weet zij dat er alleen wordt uitgekeerd
bij officiële storm met gedeelde schade
dus met voorbericht van het KNMI
dat verzekerd haar hele buurt crepeert
heeft die club Balkenende&Bos in Wassenaar
wel een ark…
Levensrijm ?
netgedicht
5.0 met 7 stemmen 49 alle zin -
of onzin, een liederlijkheid waardoor
ons de hemel wordt ontzegd, in onvermogen
verder te dromen, als reeds fataal,
de mooiste lopers werden uitgelegd
in alles waarvoor we zijn gezwicht,
soms kortstondig maar levensecht
naakt geboren in ontluisterend licht,
waaruit we moeten ademhalen, wordt de
wereld vloeibaar, in de ark…
Druppels.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 133 zonder grenzen
nemen druppels mee
druppeltjes van mensen
uit onze eigen mensenzee
Druppeltje uit de mensenzee
vluchtend uit 't vreemde land
't kon niet verder met ons mee
ligt als druppel op 't strand
Door ons eigen onvermogen
verschijnen druppels uit dezelfde ogen
druppels op zichzelf gericht
blijven druppels zonder zee gezicht
In de Ark…
Fijndraden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 88 Waar geen woorden voor zijn
is hier in de schemering
aanwezig, het geheim
nog niet te weten
hoe het verder gaat
maar wel het net in mij
te voelen samenkomen –
onzichtbare verbindingen
met de hartslagen van het leven
In woordloze taal verovert
het ademen van de pijpen
zacht golvend de ruimte
op de stilte en dan is niets
vanzelf muziek…
[ Weerloos zak ik weg ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 14 Weerloos zak ik weg
in de zoete gevoelens --
van mijn wensdromen.…
rasta
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 937 de leeuw
ze dansen wankel in hun legerbroek
gevlekte veteraan, nazaat van de slaaf
die hurkt tussen het suikerriet
hij wist de prikkel, de zilte druppel
met een eeltige vingertop uit het vlies
de spons die schuilt in een ooghoek
zo sust hij zijn heimwee
luistert naar het gebod
gebeiteld in de stenen tafel
het ligt in de verzegelde ark…
A6
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 280 tegenlicht tussen wolken
en de stortregen is de koning
al kijkend naar voren
is in spiegelbeeld te zien
een lucht helemaal verdicht
in donkerheid en duisternis
de weg is verdwenen
de korte en de lange lijnen ben ik bijster
oevers zijn verrezen
in deze zeer korte strijd
en ik zie zelfs de golven
verworden tot de regen
verborgen in mijn ark…
Orgel der eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 72 Soms staat alles open en
stormt de wind de lade uit
vooronder de lege ruimte
van het schip in, trillend
tussen de banken en rondom
het altaar, de lucht leeft
in het heilige halfduister
Mijn bewustzijn zet uit
laat op oefeningen en improvisaties
gedachten zweven om ze te schikken
en op hun plaats te laten landen
tijdens de middagpauze…
Regenboog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 Niemand lette erop
tot het water over de bergrug heen
het meer in stroomde
Het regende de hele zomer
een dichte grijze lucht-
zee stortte zich
als een wereldoceaan
over de aarde, een dik vel
beukend hout kwam boven
drijven, let niet op de dieren
Kijk niet of er mensen bij zijn
je weet het wel
de oude wereld
borrelt nog een beetje op…
Zeven Zegels
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 127 Zacht is doodgaan zelden, maar
er is niemand die dat navertelt
Spieren denken niet, maar doen
zo hun best het vege lijf
te redden, dat je juist vergaat
van een helse folterpijn
omdat de tijd ineens vertraagt
tot een eeuwigheid terwijl
op de slagen van het laatste
uur de hemel sterrenloos
zwart wordt van een nieuwe zon
die aanzwelt…
[ Je moet tijd rekken ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 Je moet tijd rekken
als je tijd ervaren wilt --
zo vluchtig is het.…
verdoemenis van verandering
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 241 droom
dit vasthouden aan mezelf
rivieren stoppen niet
bij de eerste steen in hun weg
mijn bedding verruimt zich
met een diepere onderstroom
het oppervlak glinstert nog altijd
in veruiterlijkte kleuren, iets verdonkerd
met het lichaam van het leven, weliswaar
de geest van zelfbehoud
waart rond in mijn zwarte waters
ik zou hem graag een ark…
Alles is blauw, en roze
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 26 Ik hurk tegen een hoge muur
wijzers in mijn hoofd
schuiven naar twaalf
Ik ben er, ben er niet
Rook, reis, rustplaats
volle maan
Zoemend, zes, zestien
keer kom ik binnen
waterspiegelingen
Rammelend behang
Ik druk duim voor duim
een stempel op de dagen
Winden waaien voorbij
alles is blauw
ja, alles
scherp blauw
en roze in de…
Toen liet God het regenen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 91 Een ark dreef op de overvloed
na de ondergang van het eigen
belang. Zijn wereld die hij
geschapen had, ging ten onder
in geweld. De mens die naar zijn
voorbeeld was, ging ten onder
aan het grote geld.
De duivel die steeds arglistig is,
gaf aan de mens maar nooit genoeg.…
Prediker
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 Verkwikt verlaat de zon het bed
van de sterrennacht, de tent
waarin zijn bruid wacht
Vrolijk als een held
rent hij over de middag
en de avond terug
naar haar lichaam
Zo ziet David in de hemel
Gods hand en de wereld
daarin gevat, zo mooi
moet Zijn grootheid zijn
voor wie er over nadenkt
dat het niet anders…
Slaperdijk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61 Slaperdijk, schapendijk
aan het wad, er gebeurt niet veel
Grijs op grijs de trage adem
van dag en nacht, flarden
hartslagloos geruis en golven
krijsende meeuwen, zilver-
schittering over de zee
het slijmspoor van een slak
Nergens bloed, alleen wat veren
schelpen van vroeger leven
en stille zuchten uit het heelal
Zonder dijk zou…
VERGELIJKING
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 165 worden steeds slechter
het genot
van de vliegende draak
en de heersende monsters
die zich vertoonden
op het eiland Patmos
de zondvloed vernietigt
en reinigt heel de wereld
is de geest
van Satans ondergang
en het laatste oordeel
over de mensheid
wat de oude evangelist ziet
zegevierende olijftak
vredelievende regenboog
boven de droge ark…
MATROZEN
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 206 bij het rijzen van de zon
dauw ligt verlaten op de velden
in het ochtendgloren
de stad nog altijd verloren
in stilte
komen daar de schepen binnen
in de trage havenmond
vissers en matrozen
die hun zeelied zingen
halen de trossen aan
stoere matrozen
aan boord
niemand die ze hoort
Als de schepen aan de kade
zijn aangemeerd
zij hun arken…
Siësta
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 41 Siësta, engelenmuziek
strooit heilige woorden in mijn oren
tekent ze voor en achter in reliëf
in hun schelpen. Doezel ik
of heeft iemand de bloemen
gewekt? Ik lig zo lekker
in de zon, geborgen in het groene
veld, mijn gezicht bloost blauw
van de koninklijke kelk tussen mijn benen
De bloemen lachen en zingen maar
Het werk is gedaan…
[ Boomtoppen schudden ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 Boomtoppen schudden
de nevel af, krijgen kleur --
massa, en een stam.…
[ Het landschap ontwaakt ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 Het landschap ontwaakt
in aarzelend ochtendlicht --
ademt nog stilte.…
[ Eindelijk weer zon ]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 63 Eindelijk weer zon,
in het park vliegt een duif op --
bevrijd uit mijn huid.…
De dieren
poëzie
3.0 met 88 stemmen 13.839 Hij peinst, en leest in 't boek met koopren sloten
Het hoofdstuk uit, dat Noachs tocht beschrijft,
Hoe de arke met haar simple reisgenoten
Lang op de oeverloze zondvloed drijft.…
Leegloop
snelsonnet
3.0 met 8 stemmen 155 Mark Rutte’s kabinet zit me tot hier,
Door de ministers die zijn afgetreden,
Gaat het vertrouwen verder naar beneden,
Maar de premier vertrekt nog steeds geen spier.
Hij gáát maar door, - was ís het dat hem drijft? –
Totdat hij in z’n eentje overblijft.…
[ Er kwaakt een badeend ]
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 43 Er kwaakt een badeend
onder in een orgelpijp --
Ze doet lekker mee.…
[ Ik ben aanwezig ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 Ik ben aanwezig,
mijn lichaam, mijn zintuigen --
in deze herfsttuin.…
Nog sluimerend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 48 Nog sluimerend laat ik me
de dag in trekken
Buitenwereld is er
nog niet veel, hoor ik
Geen kwetterende vogels
geen achtergrondruis
alleen het lichter worden
van het vierkant van het raam
op het gordijn, het schijnt door
mijn oogleden heen
Ik voel mijn voeten
Ze zijn wakker, ik draai
me om, mijn benen
willen nog niet
het bed uit…
[ Alles is eeuwig ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 Alles is eeuwig,
behalve de tijd, die volgt --
vanzelf op zichzelf.…
De kraai
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 46 De kraai is onzichtbaar
zwart in de dunne lucht
die ijl vervloeit en werelden
verbindt, boodschappen
openbaart die ik niet begrijp
tot ze in me doordringen
scherp, diep en onuitwisbaar
overweldigend, alles
verandert en ik weet niet meer
wie ik was voor het zwart werd
en de kraalogen met hun snavel
op mij inhakten…
Mijn masker
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 Het gips trekt de huid
mijn kleur, mijn vlekken
en zorgvuldige opmaak
van mijn gezicht
rood
levend vlees
kijkende ogen
sprekende lippen, mijn mond
lacht jou toe
Driedimensionaal scan jij
mijn masker, je hangt
een veld van registratiepunten
op aan de rode markeringen
bij mijn ogen, neus en kin
De stippen herleid je
tot gevoelens…