inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 72.367):

Levensrijm ?

Emoties kloppen in
het mechaniek van de
aangemeten tijd en
visioen van zelfrecht

het reinste bronwater te
tappen uit elkaars gedronken bloed,
waaruit het labyrint van waarheid
ondrinkbaar en onzichtbaar wordt,

zijn we misschien al uitschreven uit
archieven van de taal en alle zin -
of onzin, een liederlijkheid waardoor
ons de hemel wordt ontzegd, in onvermogen

verder te dromen, als reeds fataal,
de mooiste lopers werden uitgelegd
in alles waarvoor we zijn gezwicht,
soms kortstondig maar levensecht
naakt geboren in ontluisterend licht,

waaruit we moeten ademhalen, wordt de
wereld vloeibaar, in de ark van kennis
door ervaring uitgewist, begint en eindigt
bij herhaling in eigen levensrijm betwist.

... Illustratie: Bron: Trailtowhere? ...

Schrijver: Pama, 1 oktober 2020


Geplaatst in de categorie: filosofie

5.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 49

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)