Alle inzendingen over binnengaan

Ik zie 't van verre en mag niet binnengaan. Ginds, aan mijn voeten, golft het gulden graan; Vroom ruist het woud: "God doet zijn woord gestand." Ik bal de vuist en klaag u, Jahvéh, aan, Verberge u ook een koopren wolkenwand. Zwaar, op mijn schouder, valt de onzichtbre hand En straft mij streng voor wat ik heb misdaan.…

De tjalken schieten aan tussen de strakke dijken en vullen 't glad kanaal met driftig schuimgedruis, totdat zij met een vaart hun lange zeilen strijken en glijdend binnengaan in 't veilig vak der sluis.…

En wandelend langs een pad van rozen voelde ik ’t ritselen van een vleugelslag een engel die naar mij was toe gekomen toonde mij waar ’De tuin van liefde’ lag onder ‘n gouden prieel liet hij mij binnengaan waar ik verblind door een schitterend licht -mij opeens voelde met witte veren staan- keek ik in de liefelijkheid van Zijn gezicht…

En wandelend langs een pad van rozen voelde ik ’t ritselen van een vleugelslag een engel die naar mij was toe gekomen toonde mij waar ’De tuin van liefde’ lag onder ‘n gouden prieel liet hij mij binnengaan waar ik verblind door een schitterend licht -mij opeens voelde met witte veren staan- keek ik in de liefelijkheid van Zijn gezicht…

De klaroenen schallen als we de hemel binnengaan tussen het knallen van geweren en het vage huilen van het volk. Wij, wij zijn de doden die tot vandaag leven. Wij zijn versteend, onze namen gebeiteld. Denk dan dat het liefde was voor het vaderland, dat we een handvol aarde in de handen namen, met de lippen proefden.…

in zoete pijn te dwalen door roze rode zalen verwachtingsvol gericht op dat wat kloppend ligt als in een halfopen toren van beschermende ivoren beschroomd stilaan de pulserende kamers binnengaan waar muziek van zoveel jaren door het aanslaan van de snaren tot weerklinkend leven komt, ontwaakt wat was verstomd, dat wat gewist werd geacht…

het was gebleven bij de mannen in het gure van het dorp die bij de steiger in de luwte van een huisje staan waar ze soms binnengaan, zo'n mannenhok, zeg maar gewoon het pishokje, niets erop of -aan; en daar direct de doodsrivier vandaan; daar lees je verder nooit eens over, dat de Styx zo stinkt, dat zij dat soms gedaan... en dat het daarom…

O dood, neem mij tot U, fluister mij aan De diepe zin uwer veranderingen, En laat mij niet uw stilte binnengaan Voor ik van uwe fluistering mocht zingen.…

Om, als ik je gevonden heb, te zeggen; het is me menens Nooit zal ik je meer uit het oog verliezen De hemel wil ik binnengaan maar mist onttrekt voortdurend het zicht Ik lijk te verdwalen in een niemandsland Maar de echo van mijn stem zal jou bereiken En Jij, Jij zult mij leiden Want Jij bent het licht van mijn licht…

Toen heb ik blij verstaan, Dat ik, in liefdes woning, Als zóon mocht binnengaan! ------------------------------ Sicut filius - Zoals een zoon…

het luxe bankstel ik voel mijn hart pompen, mijn bloed stromen terwijl ik haar gezicht met mijn ogen vasthoud voel haar snelle ademhaling op mijn gezicht neerkomen voel adrenaline in me exploderen, ga bijna knock-out de Franse schone zoent als een oververhitte vulkaan stoomt als een lavastroom over me heen in vervoerende hitte laat ze me binnengaan…

Ik sprak: 'Als bij mijn aankomst wijd Die poorten openstaan, In welk een grote heerlijkheid Zal ik dàn binnengaan, Indien van goud de gangen zijn, Hoe groot moet mijn verlangen zijn, De zalen in te gaan!'…

Ik sprak: "Als bij mijn thuiskomst wijd de poorten openstaan, in welk een grote heerlijkheid zal ik dan binnengaan!.. Indien van goud de gangen zijn, Hoe groot moet mijn verlangen zijn de zalen in te gaan!"...…

o neen, niet vóór uwe ogen maar naast u, nevens u, maar in u bloeien zaan; zo gij mij, schepselken, in 't leven wilt gedogen; zo in uw eeuwig licht me gij laat binnengaan!…

Dan wil de zwerver zwijgend binnengaan, hij draagt zijn ziel op d' uitgestoken handen en bij het altaar zal hij biddend staan wanneer zijn kostbaar lam tot as zal branden, want hij zal hand'len volgens heil'ge wetten, dat wie ontving ook immer off'ren zal, hij wil zich niet op lichte toppen zetten maar in de schaduw van het schemerdal,…

want hij had het wel koud en dacht: Straks ben ik verkouden Na een uurtje lopen door ’t woud schemerde tussen bomen ’t kasteel Vervallen was het en al eeuwenoud en weinige ramen waren nog heel Prima was dat het hek open stond en hij stapte door ‘t geopende hek Waar hij waarachtig de schel vond op een, een beetje verborgen plek Zomaar binnengaan…