Alle inzendingen over carnaval

Het is carnaval. Jelle ziet Ans. Hij aanbidt 'r en vraagt 'r ten dans. Onverwacht krijgt-ie 'n zoen na de dans. Uit z'n doen denkt-ie: 'Hemeltje, dít is m'n kans!' Hij stelt voor: 'Treed met mij in de echt.' De reactie van Ans is oprecht en met toeters en bellen verwondert ze Jelle, als zij 'Dank je feestelijk!' zegt.…

Zij dragen bloemen overal en trippelen naar het carnaval. Vanavond hebben alle kinders vleugels als verheugde vlinders - en ze fladderen komiek op de maat van de muziek… ------------------------------------------------------- uit: Lampions in den wind, Amsterdam, 1921.…

drijfveerzoeker vroeg vrouw met carnaval 's morgens in de kroeg wat beweegt u zo al zij zei krijg het heen en weer mallerd kijk eens uit je doppen ik beweeg toch helegaar niet en als ik me laat bewegen dan doe ik dat grammaticaal juist niet door wat maar door wie kijk mafkees ik zeg het voor je zielenrust jaap mag met me schuiven als-ie…

Mannen met maskers Pendelen door de straten Naar hun geliefdes…

jij hebt mij meegenomen naar het stilte carnaval dat ooit zal komen met zijn duizend en nog meer dromen vol warmte en plezier ingepakt staat het nu hier de thema’s zijn nog actueel de kleur en glans schitteren als nieuw en in een zacht resoneren voel je dat ze ieder hun eigen energie genereren in de optocht zullen ook gaten…

De een traditioneel, de ander een boegbeeld van eigenheid, verbeelden tegenstrijdige uitbundigheid, vanuit religie en folklore geboren en uit de traditie voortgebracht door stad of gracht gewogen, in vaar – of voertuig van extase op het hoofd of narrenkap, een excentrieke verendracht, melancholieke uit de hand gelopen grap, bespeelt…

Zie de bijdrage van Inge Boulonois van vandaag, over het jaarlijks terugkerend carnaval royal van prinsen en prinsessen zaterdag was het weer bal niet Brood en Blizzards pleebekkend maar handenschuddend hunebeddend in wijnrood en groen vlot ter been op de Hondsrug in het land van TT ja-knikkers en reuzen Ellert en Brammert…

heb me verstopt geen poppenkast ik speel niet mee in roomser dan het pause carnaval zie de gordijnen waaien waar ze ongebreideld naaien komend uit de winterstop hun lente wordt geen flop voor veertig dagen vasten halen ze alles in en uit zovele kasten de kater van aswoensdag sluipt zacht en knort in strelend wachten het grijze…

In eigen gedachtegang Hoeft niet alleen Kan ook tussen mensen Mijn eigen dromen Mijn eigen fantasieën Over mijn eigen leven Probeer ik te doorgronden Waarom één loopt met problemen De ander het leven toelacht De één is sloeber De ander draak De één is Donald De ander Dagobert Ach, ’t is het leven zo het is Het is heel gewoon Carnaval…

de gewone schijn met klatergoud bedekken daar feestelijk mee rond gaan trekken de dagelijkse pijn in schaterlach omzetten zou dat de zin van carnaval echt zijn of loopt er nog een lijn van kerst naar pasen is vastentijd er niet alleen voor religieuze dwazen midwinter is geweest dan breekt de schraalheid aan in donkere nachten zich…

Het gras kleurt grauw waar jij dromen verspeelt slapen zeemeerminnen op vaste wal, vervreemd golven klotsen tegen kadekust dromen hernemen liefste lust en jij schrijft brieven aan de toekomst vanaf de horizon tot aan het heelal voor wie het hoort, de zondeval is door jouw ogen droomgestoord maar het leven is geen carnaval door liefde…

Niet het plezier van jong en oud vergallen Draaimolens van hun paardjes gaan ontdoen Er wensen u al heel wat naar de maan Betichten u van zijnde de vazallen Van Koning Carnaval, kuis uw blazoen!…

De kater van de carnaval, is nu een lief geel beest. Waar is het avondmaal, het kraaien van de haan. De profetie van de verrijzenis, ook judas zat daar aan. Wie ziet nog de drie kruisen, na spot en foltering. Joden angstig in hun huizen, tot het noodweer overging.…

O, masker, een heel jaar heb ik je gedragen, Tijdens het werk en soms ook thuis was ik meer gast. O, masker, soms was het moeilijk te verdragen Al was het zwaar, ik dacht, ik draag zo toch mijn last. Met de Vastenavond, zo gezegd, Als het feest van de omgekeerde wereld wordt gevierd, Worden díe maskers afgelegd, Dan weet ik dat dit masker ook…

Toch, hoe klein ook in getal, als motto hebben deze vrinden: ‘Wij vieren altijd carnaval.’ Pak aan dat bier en drink nu zelf. Alaaf! Toe, doe ze geen verdriet. De zes man van de Raad van Elf willen dat ook jij hen dubbel ziet!…

Als de boer blij is, staat zijn gezicht strak. Als de boer boos is, staat zijn gezicht net zo strak. Als de boer vrolijk is, blijft het stil op de boerderij. Als de boer verdriet heeft, stopt hij zijn tranen diep in de klei. Onder zijn huid groeien emoties die hij een jaar lang heeft geplant. Ze worden in het voorjaar geoogst gesterkt…

Alleen vandaag nog. Dan is ’t weer gedaan Met après ski-gebonk en oversekste Diep treurige Neanderthalerteksten Die bij de gratie van dit feest bestaan Zo blijkt maar weer de geest van deze tijd (Alsook Wim Kersten’s onnavolgbaarheid)…

de maskers grijnzen dubbel ziend gemaakte lol van binnen bezweet narren treden buiten zichzelf voeren grollen door gevulde keet ze dolen van het innerlijk bevrijd tussen licht beneveld en zwaar vermist eentonig klinken ze de rijen door hoempa papa pa opgehitst wetend hoe de dorst te lessen vergetend van het goed fatsoen duister in de hoeken…

wisten ze het aantal dansers heel constant te houden de sfeer was goed al kookte soms het bloed in overspelige blikken steeds proberend mijn en dijn nog een kunstje te flikken bier klotste ook dit jaar weer goed gekraagd in ieders glas het mocht iets meer want ook meneer pastoor was al goed zat een ongedwongen feest was carnaval…

lief druppelt plezier kleuren op de feestgangers met dansen en swingen gaan vrienden beginnen in traditioneel contact zijn de handen al vast het schuiven is de basistechniek voor later uitbundige fuiven gezellig klatert geroezemoes tegen de oude gevels omhoog als de stoet amicalen voorbij trekt onder een kleurrijke regenboog…

ik schraap mijn masker af deze dagen het bestaat uit vele menselijke lagen die soms mijzelf een glimlach schenken of verkrampt mijn verdriet dragen maar ook rimpels men zegt van het denken als ik mij tenslotte voor de ander kwetsbaar weet blijkt ieder zich inmiddels te hebben verkleed…

ik hoorde ze al in de verte gedragen door een vlaagje wind twee verdwaalde noten uit het grote orkest van daarginds zij zijn plotseling het hoekie omgewaaid hebben jan en alleman verlaten niemand had het in de gaten rustig doorgestapt zakten ook de andere tonen door tot een bocht in de weg de valse tonen zijn gestemd…

De liedjes zijn dit jaar wéér explicieter Ach ja, 't is zeer geschikte meebraltekst Voor billenknijpers die, zwaar oversekst Plots alles durven na een halve liter Hoe graag zou ik hiervan onwetend zijn Zoals, pakweg, een bloemetjesgordijn…

ik zag de feestmutsen op stengels drop in grage handen ijlte van plezier daalde neer en landde in de liters bier die proostend van de lach fris schuimend genuttigd werden want tussen dansende benen waren al de eerste staarten van langzaam groeiende katers verschenen ook hier en daar was al een eerste snib te horen nog zonder…

verguld zijn zij met vaandels en trompetten maar achter maskers schuilt de lust in binnenvetten losgaan met gods zegen dag en nacht ten ondergaan aan drank genot en waan zonder rekenschap te geven doorhalen tot dolle dinsdag ‘s-nachts met vriend en buur als om twaalf uur het masker valt genoeg gelald afstand krijgt de overhand spijt…

Oranje kastanjes die spreken tot druilige droesem, een Indische drum met neuriënde nagalm in de onbewuste wateren van je geest, klaterende gedachten die overdríjven en óverdrijven; ook doorkijkjes op de uitdijende cijfervelden van pi... De melkblanke sneeuw weergalmt al kalm door besterde bergen; dindeliendi dindiliendi, als een wuivende kometenstaart…

Eens per jaar wanneer de heerboer weer zijn hooikist liet verdelen kwamen kroegenlopers samen om een nachtvlinder te stelen om te dansen achter maskers met hun stukken van verdriet in een omhelzing van een speeldoos die er dagenlang bleef spelen Even waren zij onzichtbaar als de schimmen die zij waren uit een kijkdoos opgestaan om benen…

Men gaat nu onderzoeken wat voor vlees Er door uw diepvriesmaaltijd wordt gemalen In koeienletters zien we straks schandalen Dit muisje krijgt een staartje naar ik vrees Zo jagen we de consument op stang 'Maar stond er net geen paard hier, in de gang!?'…

Ziektetijd is toeval, mijn baas noemt het uitval, hoe dan ook griepaanval, (dedjú,) tis wel net carnaval.…

Het leger der Romeinen was zeer wreed Het vierde in december carnaval Men nam een nar, daarna spoog men zijn gal De koningsclown werd als monarch verkleed Ook greep men wel een wapenbroeder beet Die christen was en daardoor prooi vooral Gaf hem een mantel, riet en bovenal Slaag en een doornenkroon, waarna hij weet Had van de zoveelste bizarre…