Netgedichten

netgedicht (nr. 37.874):

LE CARNAVAL DES MOTS

Oranje kastanjes die spreken tot druilige droesem,
een Indische drum met neuriënde nagalm in de
onbewuste wateren van je geest, klaterende gedachten
die overdríjven en óverdrijven; ook doorkijkjes

op de uitdijende cijfervelden van pi... De melkblanke
sneeuw weergalmt al kalm door besterde bergen;
dindeliendi dindiliendi, als een wuivende kometenstaart
of wegstuivende Venusmensen. Een stangend geritsel

van een page. De stem van de Centrale Zon dringt met
de kracht van trompetschetters door de maquillages van
nevels heen, tot zelfs moeder aarde in tweeduizend twaalf.
Het maken van kunst verpulvert de tijd in purperpracht.

Nonnenvotten, meanders, een wrongel of wormgat.
Ik zei het al: het heeft niets te betekenen! Even
ongrijpbaar en kluchtig als transcendente getallen.
De graaf van Buffon riep het al uit: Dichtkunst Alaaf!