Alle inzendingen over centimeter

Dit is haar strijkbout, zonder lampje, het snoer bekleed met grijze stof die over twintig centimeter rafelt: daar liggen draadjes bloot, gebarsten plastic, bruin en geel. De strijkbout in haar rechterhand, de onderzijde naar zich toe alsof ze in de spiegel kijkt en dan haar bolletjes van spuug die dansen op het hete ijzer.…

Ze lijken daar in Frankrijk wel niet wijs, Met goed gereedschap werkt het altijd beter. Ze hebben daar de standaard van één meter, Die ligt zó voor het grijpen in Parijs. Dus laat een standaard nooit voor wat die is, Natuurlijk gaat dan standaard alles mis.…

aan het einde van de dag verdelen strepen je huid breken centimeters je lange haar het uur trekt langzaam aan op de hei zie ik ogen de paarse zee worden jouw rug die langs mijn hand loopt tekent het land dat we bevolken vanaf het bankje waar we zitten hangen we onze ogen in de bomen we herinneren ons die plek waar jij de wolken vergat…

‘Elke centimeter, elke millimeter is een herinnering.’ 8. ‘Kleurige herinneringen zijn het, de donkere sla ik graag snel over, met decimeters tegelijk.’ 9. En dan een teleurstelling, de meetlat is op. 10. Ik leg hem weg. Ergens in het midden van nergens……

Slechts vijfentwintig centimeter meet zij: een schrander kraalogig kop- je dat zich met een gele snavel accentueert; heeft zij bij mij door haar terugkerende verschijning iets van trouw in mijn ziel geportretteerd. Mijn vriendschap met die merel zingt vrolijk door de tuin.…

Ik laat ze dus lopen, maar één enkele keer speel ik weg omlegginkje, dan geef ik ze een zetje, waardoor ze pakweg twintig, dertig centimeter achteruit worden geslagen.…

Later zitten we op een terrasje, drinken zilveren thee, eten cliche's, schrijven geschiedenis op de vierkante centimeter. Opeens zijn we weer onszelf, weer verlegen. Je duikt weg achter een blos als ik een zwarte druif tussen je lippen duw. Je zuigt, je glundert, en spuwt het pitje weer terug in mijn handen.…

Zestig centimeter, Eén meter vijf? Zelfbewust, ontembaar op weg naar volwassenheid is zijn honger naar land niet meer te stillen. Altijd veel gegeven, gaat hij vanaf nu steeds vaker nemen, de wereld overgeleverd aan zijn woeste grillen.…

Best slim om met iets haalbaars te beginnen, En aangeraden door de psycholoog: Vanavond leggen we de lat heel hoog, Een voetbal schiet je dan eenvoudig binnen. De psycholoog had dat dan wel gezegd, De lat bleek echter nét te laag gelegd.…

Aan tafel lacht mijn zoon: ach pa, de zeespiegel stijgt in deze eeuw hooguit achtentachtig centimeter. Ik help het hem hopen. 5 februari 2002 ZONNELEEN De episoden van Amos 67…

Twee centimeter slechts en toch zweven, licht verheven boven de aardse bodem, vooral nu niet gebonden willen zijn aan onbetekenend, simpel gedoe. Plotseling besef dat je een rijke nacht vol van emotie en zoete, tedere daden, dat je probeert, uit alle macht, die herinnering door je overdag te weven.…

Ik zou hem aan flarden rijden Ik bons tegen mijn doek, maar hij wijkt geen centimeter Ik moet het met lege ogen aanzien hoe hij me mengt met rood blauw of geel. Angst heb ik wat er met mij zal gebeuren, ik op mijn eentje met al die kleuren. Mijn borstel wrijft gretig in de poriën om mijn kleur niet te doen vermengen.…

Ik zag – het was het puntje-van-mijn-stoel-werk – Dat Koen verloor met één duimbreed verschil. Geloof maar dat die bitter smaakt, die pil, Dat zag je wel aan zijn chagrijnig smoelwerk. Koen leerde wel, mocht hij dit weer beleven In het vervolg geen duimbreed toe te geven.…

Zijn hoofdje zo klein als een manderijn en maar zesendertig centimeter groot daar lag hij in die couveuse Ik dacht: "Hij gaat vast dood." Ik durfde niet te kijken naar dat kindeke van mij maar voor het raam, nog in mijn bed keek hij met kraaloogjes naar mij door zijn schedeltje werd hij gevoed met moedermelk van mij hij kreeg infectie…

Hij zweeft met klappende pennen over het uitgestrekte gebied Nauwlettend speurt hij iedere centimeter af. Hij brandt het op zijn netvlies en laat het niet meer los. Laat zich dragen op de handen van de windstroom. Zijn adem kan hij sparen voor zijn onvoorziene duikvlucht. Wanneer weet hij niet misschien straks of later.…

Ondanks die afstoottoestanden zijn we heel close geweest, streelde ik iedere centimeter van je goddelijke lichaam en deed jij hetzelfde met mij. Je bent mijn geestelijke zuster, dat heeft God me willen tonen en dat is Haar gelukt.…

Er staat een Conifeer in onze tuin Uit zaad ontkiemd en groeiend zonder zorgen Jaar in jaar uit, van d’ ochtend tot de morgen Op fiere stam, geen centimeter schuin Er staat een Conifeer in onze tuin Ooit aangewaaid, een eigen plek verworven In zwarte aarde, nooit door gif bedorven Goed negen meter hoog van grond tot kruin Er stond een Conifeer…

Zijn passie glansde vanaf iedere centimeter huid. Op de plek van zijn moord staat een gedenksteen, ik ben er meerdere keren omheen gedraaid, ik heb in het hete zand gegraaid en naar zijn immense eenzaamheid gekeken.…

De vakman die zijn kennersoog liet glijden Herkende in het schilderij meteen Een werkje van de kunstenaar Jan Steen, De schilder die geboren is in Leiden. Geweldig toch, experts die erin slagen Een ‘Steentje’ aan Jans oeuvre bij te dragen.…

Een onderkaak van eeuwenlang geleden Kwam aan het oppervlak in Winterswijk De onderzoekers rekenden zich rijk Met een fossiel dat opdook in het heden Mijn vrouw zei: zat dat ding dood in de grond Thuis loopt er één al jaren levend rond…

Maar wel met drie centimeter ontsluiting Ik wist niet hoe ik het had... Met loeiende sirenes naar 't hospitaal gegaan Morfine in mijn aderen De dood die kwam er aan... Als door een wonder leef ik nog Ik dankte God daarvoor een vormeloze massa Versteend door de dood... Waarvoor?…

De vader droeg het kleinste kistje van 40 centimeter klein We zijn hem gaan begraven Wat achterbleef was pijn... Wij konden haar niet troosten de wond was nog zo vers maar'k gaf haar mijn arm en ook een kus Ze was tenslotte, mijn jongste zus...…

Stapjes van een centimeter Terwijl zij per kilometer gaan…

Tussen ons ligt een wereld van verschil niet zeker van onverschilligheid kom laten we samen dansen nu het is de tijd van de flamingo’s hoe we zwieren en drinken in de nacht luttele centimeters van de werkelijkheid het ontwaken lijkt langer te duren dan gewoonlijk misschien dat deze ochtend extra aandacht verdient maar jij denkt nog aan…

Ze ging door de geluidsbarrière zo supersnel, een sierlijke antilope met een turbomotor, belangrijke centimeters sneller in het renspel, een tovenares en ze geeft zichzelf een por.…

Je gaf me nog een laatste keer Om afscheid van je te nemen Daar had ik je ook om gevraagd Maar ik kon toen niet weten Hoe verliefd ik was op jou Je huis had je met kaarsjes verlicht Matras op de grond Je kuste me zo overtuigd En ik verlangde zo naar meer Een avond lang was ik bij jou Mijn handen streelden Elke centimeter van je lijf…

IJler wordt de lucht en de centimeters tussen ons, als de uren gaan vloeien. De man heeft geen vrouw. Ik geen idee waarom ik hier ben. Het is guur buiten en we schuiven naar de kachel. Gasvlammen doen de nepstronken echt lijken. Creedence Clearwater Revival zingt 'who'll stop the rain.' Ik zie nu pas de schilderijen aan de muur.…

Ze wilde hoe dan ook mee Terwijl ik voor 2 anderen Haar zussen had gekozen Stoer kroop ze uit haar nest Een rood proppie tussen dozen Ze was klein, heel klein Hooguit een centimeter of zes Doch heel energiek Bijzonder stoer Ondanks haar prille leeftijd Zeker bij de les Ik nam haar in mijn handpalm stopte haar in de borstzak Van mij trui…

gif spuiten doe ik niet zegt buurman als je hem buiten bezig ziet alles biologisch toch snapt geen mens tot 10 centimeter over de erfgrens al mijn gras dood. zie dat nou eens in het groot landbouwgif voor de gewassen zouden die sproeiers wel goed oppassen of waaieren ze uit over het bos ernaast ?…

Gereedschap hing ik ooit hoog aan de muur, Maar dat blijkt nu om moeilijkheden vragen. Want daar bij mij ook ‘krimp’ heeft toegeslagen Is alles onbereikbaar in mijn schuur. Nu draag ik van ellende hoge hakken, Alleen al om een tang te kunnen pakken.…