Alle inzendingen over das

Op 't eiland Funen is de zee een bruisend blauwe vlakte, met aalscholvers die wachten op vis, daar verrijst het oude slot Waldemar eenzaam temidden van ruw boerenland, stille straten, Deense haring, velden met pompoenen. Verlaten liggen daar stenen in alle kleuren en maten, op het strand, waar wij zonder woorden, met een regenboog hoopten…

Amsterdam is de stad waar ik mijn eerste ontdekkingen deed op de fiets met een brief van mijn vader naar onbekende straatjes en duistere huizen, waar ik de nozems zag rennen voor de politie, de lucht zag veranderen, verliefd en verloren droomde over rusland, over verre reizen, waarvan ik steeds weer terug kwam om me door de oude grachten te…

Ik leef in het bos, eet bessen en paddenstoelen, onder mijn voeten het mos, een zacht natuurlijk kleed, op de takken trippelen vogels, tussen de bomen staat een schichtig hert, bang voor de herfstkogels. De dennenappels en de bladeren bedekken de grond. Soms sta ik stil tussen de bomen uit mijn hoofd groeien takken op mijn huid zie ik…

Ik voel me soms een boom met mijn kruin reik ik naar boven adem vrijuit als in een droom ik wil graag in de liefde geloven. Met mijn takken zoek ik de vrijheid, alleen of samen met andere bomen reis ik door de tijd, zonder ooit ergens aan te komen. Met de aarde ben ik door taal en cultuur verbonden mijn wortels hebben hun eigen verhaal…

Lente op Funeneiland, waar groen, geel en blauw de kleuren zijn van het land, het koren en het strand. Waar je blonde zachte haren dansten in de wind, waar onder een heuvel een vikingboot, waarin een koning, zijn honden en zijn paarden zijn begraven, met alle eer en door allen bemind. Waar stilte nog bestaat, waar mannen met lange baarden…

als ik in mijn slaap aan het dromen ben, kijk ik god recht in zijn ogen. hij weet dat ik heel veel vragen heb, ook al heb ik mijn lippen niet bewogen. hij kijkt me aan met verdriet in zijn gezicht, hij legt zijn hand op mijn hart met pijn. ook al is mijn hoop niet op jou gericht, ik weet dat je altijd sterk zult zijn. hij kust mijn hoofd,…

Meeuwen boven een verstild landschap waar ooit monniken sla verbouwden, en getooid in pij, met monnikskap - de eerste kerk hier bouwden. De ganzen, de meeuwen en de grutto's wonen hier al eeuwen, ze voelen zich thuis, omgeven door water en rust aan de schiermonnikoogse kust. Schapen, geiten en koeien, eenden, tjiftjafs en zwaluwen omringen…

Bootjes, vissers, fjorden, zicht op eindeloos kabbelend water, waar meeuwen als heer en meester visjes vangen, van de ochtend tot de avond, met hun krijsende doordringende gezangen. Terwijl wij in de stilte zitten, brood delen met de zwanen, aan de overkant houten huisjes op de radio noorse klanken, iemand vraagt of we geloven in Odin!…

Je ogen spreken een eigen taal als we lopen langs beken genieten van een goed maal in friese weiden, waar de koeien, voorgebogen, zich verspreiden terwijl ze naar ons loeien. Je handen, fijn en zacht glijden over het gras nooit geweten of gedacht dat geluk zo was.…

In dit bos staan bomen schots en scheef aan de grens van Nederland en Duitsland. Er liggen dennenappels, mos op de grond, het bos lijkt eindeloos, vogelgeluiden, bomen die knarsen. Onze voetstappen vermengen zich met onze gedachten, er lopen geen andere mensen, wel loeit er een koe, dit is een plek van rust en onbegrensde mogelijkheden…

Met vleugels vliegen vogels vlinderlicht van ver en vol vaart van verlangen. Verlichte veren van vrijheid voeren de vaandel van vriendschap en vrede. Vage vormen veranderen vliegensvlug, vanuit vensters vragen vogelogen bij vorst om voeding. Vogels voeden zich met veel, verhalen van vroeger verbinden zij met vandaag.…

Wat kwam ging zonder drukte voorbij aan je hart dat steeds maar weer zocht maar niets zag, bedekt door materie en geroezemoes. De dagen gingen, zonder opmerkelijke veranderingen en gebeurtenissen, woorden vormden bergen, waardoor de betekenis verloren ging, de essentie lag verborgen in de ogen van de eend, die je onderweg…

Daar in het dorp aan de Amstel lopen we door de straten van mijn jeugd snoepwinkel op de hoek, schepen op de trekvaart, kikkers in de sloot, schaatsende kinderen op de vijver, schaduwen van vroeger lopen met ons mee, in de rustige straten, nu - zonder winkels, touwtje springende kinderen, zigeuners op het parkeerplein. Mijn dromen en fantasieën…

Niets minder, niets meer dan een bliksemschicht met angstige woorden in donkere bossen grijpende handen. Vlees dat langzaam verteert een holle blik van verdriet, een ziel die je omhelst zo innig en sterk als de bomen in de verte. Een glimmend gezicht stralend van licht dat van niemand en iets zegt te houden maar eigenlijk alles en iedereen…

De zomeravond is stil, We liggen schijnbaar in volledige rust. De katten slapen in het gras, Takken bewegen zacht in de wind. We zwijgen na alle gesprekken, Laten de gedachten gaan. De stoelen staan onbeweeglijk in de tuin, Boven is de heldere lucht. De beelden van de dag Gaan over in de zomernacht.…

Zij kijkt mij aan Met haar heldere ogen. Zij maakt haar witte haren schoon Met haar zachte tong. Ze ligt op haar rug Vol vertrouwen. Ze lijkt te slapen Maar is altijd waakzaam. Als ik haar naam noem Miauwt zij en kijkt naar mij. Na een uitgebreid maal Gaat ze voldaan naar buiten. Een wit licht In de donkere nacht.…

in de greep steken messen in de keel smeert het met thee en drop heeft kou haar duidelijk de das om gedaan vlug kruipt ze haar bed weer in…

De zeggekorfslak, de koudwaterrat, De steenkoolhagedis, de rolmopsbever, De stropdas, de gevlekte potloodkever, Het vliegend varken en de wandelpad, Ik schud de gekste dieren uit mijn mouw En zo voorkom ik alle wegenbouw.…

Es gibt ja so viele Aussichten jetzt ins Leben für mich, das Alte gehe ich vernichten ich seihe groß in einem Strich. Aber Gründe werd’ ich nie finden, da gibt ja edoch keiner ? (Ich würde nie mehr so verschwinden,) doch stolz, von heut’ an, sing’ ich Seiner.…

haar leven als een film uit losse pols zwartwit met grove korrel voor het nieuws van achten gerieflijk bontgemutste übermenschen die dämmerung minus fünfzehn grad der untergang des abendlandes jetzt geschmackvoll aufgezeichnet ieder zijn waxinevlam een treffend leitmotiv zo zal het denkelijk zijn geweest haar leven weer als film en…

klas, Deed of hij er niet was Maar die nu in z'n sas Is met tien mille in kas Van stichting boom en das Onder zijn alias…

Ik creëer graag Misverstanden Als ik zoek In verf, laag Na laag voeg Ik iets van De waarheid toe, Maar dan wel Mijn waarheid, Die voor jou En anderen nog Maar zo niet Te ontdekken valt - Wat ik eigenlijk Doe is echt niet Anders dan één grote Afleidingsmanoeuvre…

Hij toonde door het afdoen van zijn das Onlangs reeds hoe vergankelijk hij was.…

Zo groen als gras, zo fris als de noordenwind, zo warm als de zomerzon, zo zwart als de nacht, zo schuw als een das, zo eng als een schrikbewind, zo nat als een waterbron, zo sterk als een ongeremde kracht. Zo ben jij.…

Ik moet nog van dit, wil nog van dat, past niet in dit jaar das nou ook wat! Net als voeten niet passen in dat gekrompen sokken paar, passen mijn uitgestelde berichtjes niet meer in 2014, das ff raar! Zal het vooruit moeten schuiven naar : inderdaad 2015 dan maar!…

De kamerleden zijn, ondanks hun eed Vaak bezig met het op elkaar inhakken Om dan de ander keihard terug te pakken En daarbij zijn ze ook nog slecht gekleed Het structureel ontbreken van fatsoen Zal ook de politiek de das om doen…

Langsam entlang der Stille sickert das Kreiseln der Krähe in das Bild das Land das Leere betritt und nimmt, der Laib des Großen Gleichseins Lange liegt Entbehrung in jedem Grab auf Maß geschnitten ein Riß von Knochen und Blut und nachgelassen Haß in tausend ausgeblichenen Namen achtlos auf einen Kirchhof geworfen.…

Als je geluk hebt groei je langzaam beschut door familie Je begint bij het begin het netwerken in de grond Je eet langzaam, maakt centimeter voor centimeter elke spiervezel sterk en vormt een stevige huid om een reus te worden zoals toen er nog geen mensen waren en je het leven kon tellen in eeuwen, in duizenden nieuwe manen…

De VVD’ers zijn na Jozias Opeens veranderd in bezorgde hoeders Van allochtonen en van bijstandsmoeders Volgens hun nieuwe leider zonder das. Maar wel klinkt luid gemor in villawijken, Want wie beschermt van nu af aan de rijken?…

Een kopje koffie op bed, Vers gezet Een snelle zoen Stiekem Een aai over je bol Snel Een glimlach Dat soort dingen, kleurt je dag, Das liefde! Met een grote L…