Alle inzendingen over doosje

In mijn hart bevindt zich een doosje dat rinkelt als het dondert iets in jouw ogen een snelle gelatenheid waarmee je ribben ritsen jarretellen wij kleden ons uit tot bot we herinneren ons de oerdag waarop jij opstak in verholen riet ik hemelhoog ontving woonst nu trailerpark met vreemde namen, de stilte dicht bij ons trailerpark aan afrit…

hoe we het in een doosje zetten? hoe we het voederen wilden met een ijslollystokje hoe het was als een afgelaten ballonnetje? dat het zo teer was en rimpelig en dat het eerst niet at hoe het rozig en bruinig van kleur was?…

Hij keek de koekjes uit het doosje, gluurde naar elk suikerroosje dat in de bakkerswinkel stond. Bedremmeld keek hij naar de grond toen de bakkersvrouw, zo'n heel gezonde, hem direct vroeg, onomwonden, wat hij van haar 'tetten' vond. Ze reikte hem zo'n bruine mop met flink veel chocolade op. Had zij dit bedoeld, misschien.…

misschien is dit jouw bedoeling geweest ben je blij dat je dit hebt bereikt mij maakt het niets meer uit ik ben moegestreden tegen deze demonen deze windmolens zonder bewijzen hier heb je mijn pen en schrift mijn plezier dat ik er aan beleefde ik hoef het niet meer berg het op in een doosje dan kun je soms op lege dagen in alle stilte…

Het werd een doosje tandenstokers, was hetzelfde als de rest Nu kon het boompje gelukkig verder leven, want het werd niet meer gepest.…

Het leek zo’n veilig opgeslagen verhaal, dat nooit meer kon verdwijnen; een kunststofschijfje zwart en vierkant keurig gelabeld in een doosje. Maar als na jaren de diskette het verlangde document tracht op te roepen, helaas, dan meldt het beeldscherm tartend: error.…

Ik kreeg een doosje vol natuur impressie van het eerste uur: wel elf gewelfde elfenoren toetertjes om mee te horen bosje bollen in de knop een halve bal met ster erop onduidelijke dingetjes met vlakjes en met ringetjes nootje met een diepe ziel een schelpje dat ertussen viel een lieflijk minidroogboeketje en een soort alpinopetje De…

Verdriet stop je niet zomaar even in een doosje je kunt het proberen te vergeten,,,,voor een poosje Maar telkens weer zal dat verdriet je raken dan probeer je samen om er iets van te maken Want je echte vrienden weten met jouw verdriet om te gaan laat mij dan ook in jouw verdriet naast je mogen staan Verdriet kun je niet verstoppen…

whiskey in je hal Doosje 2 om morgen Te ontvluchten Alles is Amfetamine Baby, peuter, kleuter, tiener Vader van een jong gezin Opa van je dochters kind “Weet je wat me wel geneest?…

Zouden we nog zonder doosje, durven rijden langs de straat? En wat als we echt gaan twijfelen, hoe onze weg nu verder gaat. En ons allerlaatste tochtje, naar de onbekende grens. Komt de hulp dan uit een doosje, of toch liever van een mens?…

lopen samen hand in hand zwijgend naast elkaar op het strand de golven breken op de rotsen de wind waait zachtjes wat duinzand omhoog we gaan zitten en kijken samen naar de golven in het water die op het strand net onze tenen raken je kijkt me aan en lacht heel lief je slaat een arm om me heen en de andere hou je voor me er zit een doosje…

Als ik het kon, stopte ik al jou herinneringen in een doosje, om nooit te vervagen Als ik het kon, gaf ik alle vogels jou stem, om je elke dag bij het ontwaken te horen Als ik het kon, maakte ik van de zon jou lach, om elke dag te laten stralen Als ik het kon, ving ik je geur op in een potje, om elke dag even op te snuiven Als ik…

Ze beleeft het zand, de zee sterren; de ogen van de nacht maakt leven in een handom- draai geluk in een doosje spreekt zomer met glimlach is overal, in de taal van ongesproken dromen in het vuur van de berg achter de zinnen van geliefden in het spoor van adem op glas tussen de tranen van het mos in mijn aquarellentuin van geweten; stilleven…

Toen je eindelijk sliep, drukte ik de zoen met mijn lippen in een doosje vol watten en liep naar de tuin. Daar groef ik een graf van twee monden diep onder de beuk. De duizend zoenen die volgend jaar rood en zoet uit de takken komen waaien, zijn allemaal voor jou. ---------------------------------- uit: 'Schaduwboekhouding', 2005.…

De halsketting ligt in het doosje slordig de ronde lijnen en over elkaar heen, blauw is de ondergrond. We hadden ons eerste afspraakje en toen droeg je deze, je was zo mooi, je benam mij m'n adem ermee, wist je dat? Ik, lompe boer heb het niet gezegd, nu kijkt die ketting mij zo stil aan, het is haast niet te verdragen, mijn schat.…

van die wonden van de oude boomstronk die zich angstvallig vastgrijpt in moederaarde Van die eendagsvlieg die diezelfde avond nog verjaarde Van de magie van pasgeboren licht en van die eenzame loper die zijn passen in weelde lijkt te vergaren Deze zon lijkt te schijnen tot in lengte van jaren Kon je dit maar in een doosje…

Zelfs het doosje met momenten brengt vandaag slechts weemoed die ook de vloed niet ebben laat.…

Een doosje vreugde vind je niet, noch monterheid in de goed gevulde schappen. Uit droefenis wil ik naar Kassa stappen, of wordt het Radar? Ach, ik kijk toch maar naar Hyacinth op Nederland 2 en lach zurig met de ingeblikten mee.…

nog van de bekommernis het was dan ook geen kattenpis wolfjes in het koren al tot onze appendix terug gedreven konden de moderne agricultuur niet op eigen houtje overleven werden verdraaid zo maar mee gemaaid Diergaarde Blijdorp nam er tien op de diertjes gingen vol vuur aan de blije vermenigvuldiging het is nu een hele stam in een doosje…

ik zag dat jij ondeugend het doosje met verholen gedachten schudde zij mankeerden ieder een eigen stukje werkelijkheid dat was nog kwijt af en toe als de passie overloopt dan schud jij de doos altijd ontsnapt er iets stouts waar jij als de donder achteraan loopt omdat je ervan houdt nog zijn ze niet klaar voor een zelfstandig…

Ik zou als in dat liedje Margootje willen zijn, zo miniem zo iel, zo ongelooflijk klein, in een lucifers doosje willen zitten, zo klein, zo iel, zo zonder ziekte, zo zonder dat waardeloze woord, wat bij die afgrijselijke ziekte hoort.…

." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk naast de man die mijn vader zou worden, alsof je bescherming bij hem zoekt.…

snoof weer witzilver uit jouw kleine doosje barokte muziek voor nu en heel even in ons stukje leven we dansten genoten mystiek warmden ons aan de zaal en lakeien in een eeuwenoud slot reverensde de dames in doekjes en blik prefereerde noblesse in koele opschik en je was trés bien niesde en schraapte mijn keel maar jouw…

Open mijn doosje naar het verleden. Ga even terug in de tijd. Herinneringen liggen er tevreden, van hun last bevrijd. Veel heeft geen waarde, is kitsch. Maar zitten vol emoties en gevoel. Mijn jeugd komt voorbij in een flits. Ze hebben een duidelijk doel. Mijn kleutertijd, mijn eerste jaren. Mijn eerste ervaring met verdriet.…

de zon tovert een jongen met vaardige vingers en kleurig krijt zwermen vlinders in een tapijt van lentebloesems op het plavuis rond de vijver in het park vrouwen in vrolijke lentekleedjes dralen in het voorbijgaan om het kunstig tafereel te drinken met de ogen en ook zijn lenig lijf en zongetaande huid ze zaaien kleingeld in het doosje…

Twee tassen vol met spullen het enige wat je nog had een ander zou het rommel noemen voor jou was het je grootste schat Wat kleren en een foto-album brieven, en een zelfgemaakte kaart kapotte ketting in een doosje en ook een ring had je bewaard.…

jou meegaan naast het looppad op de graszoden daar was het oneindig leed rechts de zeer droevig uitziende foto's opdat dit nare gebeuren geen mens ooit vergeet jij hebt veel gezegd door de prachtige krans hiermede neergelegd eens zal jouw traan worden veranderd in een glinsterende parel bewaard in een heilig doosje…

In 't Groningse Noordlaren Krijgt men ras grijze haren Van 't vogeltje de roeker Een ongewenst bezoeker Hij gaat 's nachts flink tekeer Het is echt niet leuk meer Geen mens die er nog slaapt En heel het dorp gaapt Wijs heeft men nu besloten Er wordt nog niet geschoten Eerst gaat een ambtenaar Op cursus met zowaar Een heuse roekentoeter…

Een mooi intiem gedicht komt uit de inktviszwam die met zijn discus uit het duivelsei - een huidig balletje - losbreekt Waarbij als jij de lens richt in wat er uit steekt dieprood van binnen als je goed blikt in het doosje zie je vlezig en vochtig picturaal golven gelijk vulva clitoraal ongewild niet getrouwd bloos je los gemaakt in…

Omdat ‘t werkelijk aardedonker was ontstak de maan maar zijn fletse licht Echter onder het koude dakraamglas tooiden tranen haar bedroefd gezicht Omdat deze stilte om te snijden was bloedde al ‘t eenzaam van haar hart In het kastje toefde een scherfje glas in een anoniem doosje, ergens apart Omdat ze lang al aan het einde was fluisterde…