Alle inzendingen over duimpje

Net als Klein Duimpje verdwaald in het grote bos ben 'k het noorden kwijt…

voorzichtig tasten handjes in de rondte kleine vingers die naar alle dingen graaien kruipen lachen rollen stiekem lachen met een duimpje op en in de kamer is de wereld een draaimolen van avontuur…

Het is vandaag weer Complimentendag Geen duimpje, like of smiley nog gekregen Zodat ik u de mantel uit ga vegen En mij beklaag over uw bot gedrag Want ik heb nog wel zo mijn best gedaan Maar ja, daar trekt u zich geen moer van aan.…

Toch nog onverwacht die bemoedigende steun voor de kabouter…

Maar na afloop was ik niet echt voldaan, toen uiteindelijk bleek dat ik de nacht, met Klein Duimpje had doorgebracht. Hij hield zelfs zijn zevenmijlslaarzen aan. Zijn witte paard scheet mij onder de derrie. Het was werkelijk een nachtmerrie!…

Deze dichter, volg de wijsvinger onthoudt wat hij geschreven heeft spreekt als de stem van het heelal uit het hoofd rechtstreeks tussen de oren van het bewonderend publiek Deze dichter raakt nooit zoek hij strooit als Klein Duimpje maar dan met woorden en vindt zo altijd de bekende weg naar huis Zijn vrouw en kind wachten op hem ook de…

Tao vinden de weg verliezen in jezelf terugvinden waar je bent geweest Tegen de dorst twee steentjes onder de tong één zou maar eenzaam zijn een dichter spreekt graag met volle mond zonder stotteren over Grietje Klein Duimpje in haar hand in deze versie is Hans opgegeten en herdacht Zij volgt het spoor dat een Chinese nachtegaal…

Een duimpje in haar mond, zij slaapt. Slaap der schuldeloozen. Emma, vier jaar, Joods, tere schoonheid. Ontroerd kus ik haar voorhoofd. juli 1993…

fysiek verwijl ik half in 't nu, maar wie of wat ik waar ooit was, - klein duimpje in het buitenland - daarop is toekomst niet gehecht."…

als je toch weer eens iemand in uniform ziet neem dan eens de tijd gewoon respect te tonen voor wat hij of zij doet om dat te beschermen wat ons zo dierbaar is toon hoe trots jij bent geef een gulle glimlach een duimpje of knipoog die duidelijk hen dit zegt bedankt dat jij er bent neem even de tijd om hen te bedanken maak het heel duidelijk…

een slapende reu(s) moet je niet wakker maken bezwoer klein duimpje ze was veel te laat naar school gegaan: doornroosje had zich verslapen de inquisitie kreeg bij heksenverbranding bijstand van grietje aantrekkelijk is de schoen omdat hij me past dacht assepoester onderzoek wees uit dat sneeuwwitjes maagdenvlies zeven gaatjes had…

deze magneet ontlopen in dit museum dat is een onmogelijke opdracht de wijd open benen een uitnodigende buik lokkende borst en natuurlijk de geheimzinnige donkere bebossing waarin je als een klein duimpje makkelijk kunt verdwalen…

Ik geef je honderd kusjes op je wangetjes, op je neus vertel je van klein duimpje en van een grote lieve reus Ik streel je roze huidje zo lief en ook zo zacht ik kan met jou de wereld aan door de vreugde die je bracht Je bent nu nog oma's engeltje maar strakjes komt de B ervoor want een kleine dondersteen dát ben je nu al hoor Ik zal…

verkeerslicht biedt geen uitkomst het groen slaat regelmatig op hol aan beide zijden ontwaar ik de gloed van snelweg ondertussen vlot ik op het pad de linkerkant plat getreden de rechterkant overgroeid beide leidend naar het zelfde punt bakens zet ik uit en vraagtekens van straatlantaarn tot straatlantaarn ik, klein duimpje…

Tijdens de vroege levensjaren zijn bekende geliefde sprookjes een verre nachtelijke stad stil in 't einderduister verzonken die haar plaats alleen aanduidt met een zwakke hemelgloed waar slopend werk en drukke pret samen bescheiden rossig glanzen Assepoester Sneeuwwitje Duimpje bestaan voor rijpe mensen als vertrouwde wijze dwaalsterren…

Bekijk mijn handen Strijk glad die kreukels Voel de ruwe huid Betast de blauwe aders Dat afgestompte duimpje Die korte vingers De afgekloven nagels Het knokige geheel Niks rank en slank Wel kort en krom Nooit glanzend gelakt Altijd mat antiek gevlekt Ben je teleurgesteld? Zijn dat pianohanden? Wees eerlijk.. ongeloof?…

Lijk warempel wel klein Duimpje dacht de vrouw terwijl ze bukte raapte, bukte, raapte, bukte totdat ze haar armen vol hangers had die de vrouwen voor haar uit het rieten hengselmandje zomaar gooiden op de straat deze schat hadden ze ontdekt op het hoekje bij de zaak.…

ze kromp ineen ze kromp en bleef krimpen tot ze nog kleiner dan klein duimpje….…

De lucht met parelmoer doorweven De bloesems trillen...zacht,zo zacht En Populierenblaadjes beven De aarde wachtend op de nacht Pasgeboren oogjes knipperen tegen het licht Het is nog wat fel, zachtjes gaan ze dicht Pasgeboren handjes zoeken om zich heen zoeken iets vertrouwds, maar vinden er geen Kleine kleuterkindje duimpje in de mond Zoekt…

macht frei” zeiden zijn ouders gesteund door de plaatselijke arts meer werken dat moet je doen ze dreven hem verder daar waar mensen die vermoeid en verslagen door politiek steeds voorgelogen met stille angst op hun einde zaten te wachten in een wanhopige wraak staken ze de banden van het brommertje van de man een duimpje…

blauwgrijze wolken bedwelmen zijn brein ongrijpbaar versloten in eigen verdriet om een ander wat jammer ik ben het niet hoe fijn kan het wezen een ander te zijn missie verraden wat ben ik toch klein klein duimpje kom eens hier bij ons is het fijn kabouter te heten in plaats van Merlijn kris kras in de pas dan weer door elkaar…

nog van de Zeven Plagen die de sprookjes wilden horen Doornroosje was er niet sliep uit haar spinnewielverdriet met Eenoog dromend aan haar zij die er zijn lodder had gesloten en niet wist hoe er de Blauwbaard in het donkerste geniep er van de kansel soms een Hansje soms een Grietje had genoten Niemand wou zijn daad geloven want Klein Duimpje…

Hier is ie in zijn element hij die de Wadden op zijn duimpje kent die de stromingen bekijkt en zich op het strand verrijkt. Als dan de avond dringt de zon goud geel in de Noordzee zinkt zee en land verkleuren in een gouden gloed besef ik, hier te vertoeven dat is goed.…

landen continenten losgeraakt in werelddelen Hij verslikte zich er in naarmate alles groter zag in panorama van zijn oog te groot zo ver hij had gekeken hoe een erwt tot bonenstaak voorbij de maan reeds was gerezen nee, hij kon er niet in klimmen viel in duizeling beneden Hij verslikte zich er in zoals de wolf in Roodkapje als Klein Duimpje…

Stap voor stap zei de vrouw van de reus en ze hing zijn laarzen aan zijn neus Wat doe je nou zei de bullebak maar 't was te laat het zat al strak Klein Duimpje, broers, de zeven geitjes, en Hans en Grietje met z'n beidjes, Roodkapje, oma, al 't bezoek kwamen te voorschijn uit de hoek waar eeuwenlang de klappen vallen ze riepen juichend…

Het was of ik je al kende Zo kwam jij aan mij voorbij In één seconde van de tijd Waarin een sprookje werd geboren Want jij gaf iets ongewoons door En betoverde met woorden En veroverde mijn hart, zo mooi ik kende je maar pas Want jij was, zoals ik was Een sprookjesmaker eersteklas En je strooide kruimels liefde Als Klein Duimpje steeds…

Er was eens het ventje als een duimpje zo klein dat dacht dat hij gans de wereld kon dicteren; Echter verliezen, dát deed hem enorm veel pijn verliezen, ach nee, dat kon hij simpel niet leren Mensen dwingen, dat was zijn ware specialiteit opponenten moesten er doorgaans aan geloven; Onder druk gezet raakte zij gauw hun job kwijt; waarna hij…

ze zocht – en vond hem haar reusachtig klein duimpje onzichtbaar – maar aanwezig – altijd voor háár, zijn oogappel: de staartjesprinses! de staartjesprinses – jonkvrouwe van het licht- is haar weg gegaan, en thuisgekomen; thuis, bij haar koene ridder haar reusachtige rick! dag staartjesprinses!…