Minder vlinder

blauwgrijze wolken
bedwelmen zijn brein
ongrijpbaar versloten
in eigen verdriet
om een ander
wat jammer
ik ben het niet
hoe fijn kan het wezen
een ander te zijn

missie verraden
wat ben ik toch klein
klein duimpje
kom eens hier
bij ons is het fijn
kabouter te heten
in plaats van Merlijn

kris kras
in de pas
dan weer door elkaar

wie is wie
wie zijn wij
wie was
wie
wou ik zijn

min is min
en plus is plus
maar plus en min

wordt minder vlinder
die door dromen waait
zonder hinder
van de storm
die bomen zwaait

waar is toch de toverkracht
die een maakt van de twee
want geen en een
blijft nog steeds
alleen

kabouter in zijn eigen ziel
die groeien wil maar krimpt
getrokken naar klein ongeluk
van verstilde stemmen
en ongehoord gefluister
in de nacht
tot vergrijsd de haren
uitschreeuwt
een nieuw niemandslied

Schrijver: Ludy Bührs, 29 mei 2008

ludy.roumengmail.com

Biografie van deze schrijver

eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 28 stemmen 1.561