Alle inzendingen over erkentelijk

Melodieus in eigen schulp beschermd als toon met een knipoog van de dag erkent de zekerheid duizeling in sterren vanuit de euforie als een nachtegaal. Gecamoufleerd in beweging op het pad door de tunnel van het perspectief schijnen zijwegen in een ander daglicht voor de hersenspinsels van het moraal.…

Ze erkent dat ze twee journalisten van De Telegraaf te snel heeft laten afluisteren. Ze wil de kwestie bespreken met de hoofdredactie van de krant. Deze wil graag excuses van haar……

het licht dat ik in je ogen heb ontmoet de dagen aaneen lengen de jaren waarvan ik de tel ben kwijtgeraakt, ik heb zoveel zonderlingen ontmoet dat ik één van de melaatsen geworden ben ik kan niet kaatsen tussen de reiziger in mij en de zwijger die in mijn woorden zichzelf herkent en de tijd probeert te vertragen opdat jij eens je dood erkent…

Je schuwt het zijn als je niets meer doorleeft, niets meer erkent van een gevoel dat was. Want stel je voor dat een geliefde sneeft, je schoonheid zag, in felle ogen las, gemis wordt dan een wond die nooit genas. ... Maar kies de zee. Haar baren dragen mild, banen een weg.…

de wind waait herfst door je haren lichte zomerlokken spelen met elkaar op het donkere bed waar schaduw zich heeft neergelegd gebruinde benen stappen frivool gerokt terrasjes voorbij ogen kijken blij op deze dag vol zomerlach toch draalt zon niet meer zoals in lange dagen van weleer waar donker pas de nacht erkent als…

Ook Paus Franciscus erkent nu Palestina. Twee merelmannetjes beginnen een dialoog. Hier. Vanmiddag. Dichtbij huis. Zoals bijna overal, is het leven goed.…

Voor het piekeren peinzen puzzelen en prakkezeren en niet in de laatste plaats, o woordenaar, passen en meten, met als snel resultaat een half sonnet, ben ik Coenraedt van Meerenburgh, geachte afgevaardigde van ons forum, buitengewoon erkentelijk... _________________________________ PREMIÈRE Ik heb op zich niets tegen een premier Van…

gevoelens wederzijds Versmolten samen gelepeld ineen Het tedere tasten naar elkaar Jaren van liefde slapende opeen Versmolten eenheid toen het geheel Nu als wreed ongemeend ervaren Vervreemd aanstarende koude ogen Teder verleden nimmer te verklaren Dan zie ik haar en pijn doorklieft Ervaart weer warmte van weleer Die innige eenheid erkent…

Bang dat je onze liefde niet erkent bang, dat dit mooie sprookje eindigt in een waar tranendal. Maar wat indien jij mijn yang bent en ik jouw ying dan wil ik voor je strijden en vergeet ik al die onzin.…

gefocust op buitenkant imitatiegeluk in rijkdom naar binnen de basis van welbehagen dankbaar wat het leven brengt erkentelijkheid gelukkiger met weinig moeite corrigeer jezelf veel hebben maakt niet gelukkiger materialisme is geen controle meer over jezelf in je relatie bezig zijn met hoe jij wilt dat die ander is dat je niet de…

een grote ballon gevuld met verlangen blaast zich op waar mijn hart zicht bevind tientallen druppeltjes verlaten mijn poriën om te verdampen en te verdwijnen hete adem vlucht uit mijn longen om zich weer te vullen en te herhalen vele gedachten razen door mijn hoofd opzoek naar een plek die hen erkent mijn ogen sluiten mijn…

in een equivalent moreel Tracht een baby niet te laten huilen als een ziel vragen sterfelijk te zijn En je hart te verschuilen in een camouflage van satijn Want soms denk je zwart als zilver en de trots erkent verval Poetst goud na een schilfer zonder toeval,het gouden lotgeval…

De mens als rentmeester van de aarde kent pas het belang van zijn waarde als hij zijn tekortkoming erkent. Hij achter de feiten aan rent. Te laat voor de door verzuring stervende bomen. Buiten adem vergeefs pogend om tot een verantwoordelijke keuze te komen.…

Over de oorsprong van de aardkloot verdampt het pauselijke wierook. Eerst was er zoiets als het grote niets en dat ontplofte dan nog ook !…

Al zijn er méér rozenbottels dan late rozen, ze vullen je herinnering met dankbaarheid en erkentelijkheid om onverdiende gaven. Ze willen je even laven eer de tijd van de grote hunkering weer komt, het verlangen de rouw en de stilte.…

badend in het schijnsel van het zinderende ochtendlicht omgeven door het ruisen van de traag bewegende zee betoverd door een vlinder die een daverende dans verricht onschuldig en bekoorlijk en zo dans ik met haar mee het klamme mos, de paarse bomen, weerkaatsend in de felle zon de geuren die de prille lucht haar stille gratie geven erkentelijk…

stapel ergernis tot het de strot uitkomt aanbid uw kwelgeesten noem uw nederigheid geloof in het ware der woorden eerbiedig ze als uzelf nijg gelaten moede hoofden neem très au serieux d’authoriteit in majeure minzaamheid erkent uw minderheid tegen getal grof gebral regels zijn voor bestwil algemeen strekt het belang neem in droom…

Dit driehoekig gebogen slagwerkinstrument is geduldig en beperkt zijn bijdrage soms tot wat Schuchtere klanken; op het moment dat de dirigent zijn waarde voor het muziekstuk erkent, zal Het triangelstaafje hem met wat roffels bedanken.…

met stil luisteren wat vandaag niet weet dat gisteren vergat in achteloos voorbijgaan van wat destijds leerde herinner je morgen het geluk van vandaag dat verankerd in verleden voor jou en mij in gisteren de basis vond waarop wij nu staan herinner je dus morgen niet vandaag ook niet gisteren herinner je morgen wat kan komen met erkentelijke…

Elk woord dat op cadans de poëzie erkent door de melodie van onze favoriete band dat tijdens het dagdromen mij aanmoedigt.…

sporen jouw naam werd in rood heel langzaam geboren ik zocht naar je ziel in onherbergzame dalen we slechtten de bergen om waarheid te halen ik peilde je ogen in een landschap verdriet door het grijs van vergeten kleurde de lente maar niet het schrift is ontcijferd de zinnen herkend je ziel straalt een hemel die onze waarheid erkent…

probeerde met occulte riten maar je bracht water naar de zee wij hebben de vloed niet afgewacht zagen het land en de steden verdwijnen in een gigantisch pandemonium waarbij het leven in zichzelf is gestikt oplandig treurt totale verslagenheid wij zijn de roots van onze generaties kwijt in het verdronken land dat nederig erkent…

Onstuitbaar wervelend hard grof banaal Tierend vervloekend alles en allemaal Stijgt zijn lustmoorden tot grote hoogte Als watersnood en eeuwige droogte Schurftig en ziek tot in eeuwigheid Leedvermaak tot het eind der zaligheid Gniffelend vals en loens verwensend Geeft hij steeds weer toe aan zijn drang En zorgzaam wordt hij bejegend De massa erkent…

Afrika kinderen honger hebben als je weet dat in Oekraïne onder de puinhopen mensen liggen te creperen mag je dan gelukkig zijn of moet het je deren en wil je ze allemaal liefhebben ja je mag gelukkig zijn dat het jou niet overkomt en dat geluk is zo fijn gelukkig zijn is een kado pak het uit ‘t is voor jou bestemd zorg dat je erkent…

En dat iedereen Jezus erkent als Heer Elke dag ja, telkens weer De maaltijd houden in zijn huis en heel stil worden bij het kruis. Geen macht, geen aanzien van een persoon, maar dienend bezig zijn zo heel gewoon. De nood der heiligen delen soms met één en soms met velen.…

en dan valt zacht de adem van de nacht als een deken om je heen terwijl je tracht de splinters van je ziel weer aan elkaar te lijmen smacht elke vezel in je vege lijf naar een vleug erkentelijkheid teken van herinnering aan een ver vervlogen en te vlug verdampt roemrijk verleden nog sta je triomfantelijk kantelen van je vervallen slot…

de stem van het volk is dood leugens allemaal Loekasjenko erkent het witte in z’n land niet hoort niet hun verhaal z’n volk dat hem een vredige aftocht bood het zijn slecht oproerkraaiers die hij ziet nee dan is het hier veel beter hier wordt minder hard geslagen luisteren ze ook van geen kant en met de bijbel en de leer van het liberalisme…

Waarin het leven voor deze mens bestemt; deze de ontvanger pas als een geslaagd individu erkent, wanneer een plaatsbepaling in verantwoordelijkheid op de schouders wordt genomen.…

Als daar dat manneding zo onder lijdt Kreeg nooit een vrouw of meisje penisnijd Wanneer 't alleen maar in koud water kan Ik geloof hem pas als hij ronduit erkent Dat hij z'n mannetje staat als een vent…

nog neem ik mijn stapstenen mee heb er genoeg om mijn bagage droog te houden met eerbied en uit erkentelijkheid gekozen maar ook voor stukjes drift die boven komen drijven nog kan ik droge voeten houden maar ik moet keuzes maken en zaken kwijt zien te raken om mijn pad te blijven volgen mee te dragen in liefdes verbondenheid…