Alle inzendingen over gebeuren

Wat gaat er nu gebeuren? Alles is nog onduidelijk, De toekomst is nog onzeker, Wil ik het wel weten? Of wil ik dat heel stiekem niet, Laat ik alles op mij afkomen Of luister ik mijn ouders af, in het zoveelste telefoongesprek, Iedereen in angst, Hoelang gaat dit nog duren? Komt dit nog goed? Of gaat er iets onverwachts gebeuren?…

Deels content voelt het wat je toen veroorzaakte want dwingend genoeg appelleerden de omstandigheden aan wat óók gebeuren moest.…

op het middenpad van de winter vouwt zich een vrome stilte om het knisperen van een blad geen feest druist tegen dit kleine niet-gebeuren knisperen het enige woord dat mag in dit verder zo stille vers…

als ik met andere ogen ons interieur bekijk en met mijn vingers langs onze spullen strijk, denk ik: er moet iets gebeuren, en 'k heb gelijk geen zin; uiteindelijk is het ook maar exterieur ik doe mijn eigen ogen in.…

Ookal zijn we bang, dat er iets gaat gebeuren. We kunnen het aan, want we geloven in ons zelf.…

Wat moet er eigenlijk gebeuren, Voordat je haar wil gaan scheuren. Ik stond me laatst te scheren, Ik dacht ik ga het proberen, Een haarscheur te forceren. Maar het liep toch anders dan verwacht, Geen haar op mijn hoofd dat daar aan dacht.…

ik roos je roze in het komend wit van de dag korenbloem het donkerblauw dat de late nacht nog even zag zon je warm met de felste kleuren in het schilderij van jouw gebeuren…

Die arme Sjaak, zijn oor is afgescheurd, één oog is weg, zijn haar is weggebrand al kun je dat niet zien door het verband. Ik vroeg de knaap: “Hoe is dat toch gebeurd ?” En hij vertelde: “Nou, mijn vader zei: Wees wijs met vuurwerk, houd je hoofd erbij…”…

Alleen: Waardoor kon dit gebeuren... Ik zal het tot in lengte van tijd betreuren...WAARVOOR moest dit gebeuren...…

poot ik de planten eerst de rozen van de hoop dan de randen van verwachten en ik bezie de biotoop waarin alles kan gebeuren verboden voor nieuw puin ik weet: geen groene vingers maar hou weer even van mijn tuin…

Zo ben ik niet vertrouw me maar, dat zal ons niet gebeuren, ik zal je heel erg missen daar, hierna zal onze liefde nog meer kleuren! En zeker van mijn eigen woorden, overkwam het me dan toch..…

Reizen langs de regenboog erg ver weg en heel erg hoog door zeven zachte kleuren als geschilderde muziek het zal je maar gebeuren zo'n reis is pas uniek…

The whereabouts of love Neem een zebrapad, Loop erover en daar Kan het gebeuren, Of (tijdje niets) Bij het oversteken Van een plein Oversteken dus Zoals in mijn geval De ruimte en Mijn beweging in Die ruimte Met jou Om me heen…

“Videla’s dictatuur was glad verkeerd,” Zei Máxima, “dat mag nooit meer gebeuren” En meer van dit soort mooie open deuren, Want het zou raar zijn als ze had beweerd: “Ach ja, dat generaalsbewind van toen Dat moeten ze nog maar eens overdoen.”…

ooit kan het gebeuren dat plotseling deuren die in het verleden hun werk goed deden het verdommen open te gaan zodat men slechts kan staan wachten tot St. Juttemis of voor andersdenkenden Kerssemis.…

niet denken aan morgen aan wat er gebeuren kan simpelweg gedachten op nul doen alsof er niets veranderd is maar elk detail, elke waarneming is anders simpelweg omdat ik het door andere ogen bekijk simpelweg zo anders, simpelweg…

-het zal nooit meer hetzelfde zijn- ik probeerde de stem te ontvreemden, dichter bij mijn hart maar alles was al gezegd voor mijn raam dekten schemer en rook de avond toe alsof het een simpel gebeuren was van één, alleen…

Ik was er een die eerlijk zakken rolt, Maar nu zie ik dat niet snel meer gebeuren. Nee, vroeger was het zakkenrollen beter, Het rolt nu voor geen (anderhalve) meter.…

kom je bij me op het vrijersvoetenpad de eerste kussen heb je al gehad we plukken niets maar kijken naar de kleuren waarin verleden ons vergat ik paradijs in al je geuren, je stem je lijf zal in ontmoeten het scheppen doen gebeuren…

Wat moet er nu gebeuren met zo’n mix? Eén letter moet veranderd: kruidennix.…

Dit is verby, dit het gebeur, dit maak nie bly, dit maak nie seer, dit is verby Nou weet jy weer niks wat die hart nog roer of raak is reeds volmaak.…

Meer dan 't gebeurde telt wat kon gebeuren en niet gebeurd nog steeds gebeuren kan. Je loopt een huis langs en herkent daarvan de grammofoonmuziek, de braadvleesgeuren. Is dit jouw huis - of woont een andere man met vrouw en kinderen binnen deze muren?…

Soms ben ik te betrokken bij dingen die gebeuren, maar toch wacht ik af tot ook de mooie dingen mijn dag weer anders kleuren, dan de zwart- grijze dagen die me worden voorgeschoteld, omdat ik te zacht ben en te betrokken.... Toch beter dan HARD nietwaar?…

Maar wat er ook gebeuren gaat, het zal bij die wens blijven. Daarom koesteren we het gevoel als ware het ons eigen kind....…

Ik ben zo bang Dat het niet gaat gebeuren Als een hap lucht Een droom, een vlucht Ik vrees Dat de wereld doordraait Verdort en van steen Met of zonder iedereen Ik ben bang Voor de pijn die komt De tranen die het kost Voor de dood verlost…

Zonder jou, zonder ons Waarom, moest dit gebeuren...…

Nu kijk je naar een groots gebeuren uit: De naald van de tattooboer op je huid…

rustig, waakzaam tussen twee armen steeds bereid iemand te verwarmen bij verdriet, dat kan gebeuren helpt een knuffel om op te beuren wees heel zuinig en niet te hard op ons kostbaar gevoelige hart…

Hoe kon dit nou gebeuren? Het is weer een tijd gelee. Ik zal niet om je treuren, Zonder jou ben ik zeer tevree!…

Breng een ode aan de liefde open de knoppen in je hart laat ze groeien laat ze bloeien in mystieke kleuren Onthul haar schoonheid tot in het diepste van je ziel En het wonder zal gebeuren Want liefde is alles maar ook fragiel…