Alle inzendingen over gedacht

Eenzaam mijmerend wandel ik door de stad duistere gedachten houden me gegijzeld Ik loop als in trance langs winkelstraten niet eens beseffend wat ik tegenkom niet realiserend waar ik ben ik hoor ook geen geluiden meer er is alleen die onophoudelijke gedachtenstroom die zich meester maakt van mijn hoofd en mijn hele denken controleert.…

Zij gaan soms stuurloos dwalen, vermoeid, van inhoud leeg. Ze mijmeren en gedenken, of verbreken opgeschrikt de kring van aldoor weer hetzelfde waarin ze zijn verstrikt, gaan tasten naar een antwoord op het waarom, waartoe, de zin van heel het leven, van wat de mens omringt, waarom dat steeds weer moet ontsnappen, aldoor een pas vooruit.…

Het is een vreemd gevoel, maar wel een mooie gedachte Schuil voortaan maar bij mij, kom maar hier met je tranen Ik geef je meer, veel meer dan je misschien ooit verwachtte.…

gedachten sluimeren in beeld van lach het onderstreept schoonheid in beroering…

gedachte geen realiteit…

sterven doe je alleen zei je en je trok een laatste streep je riep nog na dat alles toch voorbij zou gaan ook dit moment waarvan ik wist dat ik mezelf erin zou begraven vreemd genoeg had je gelijk de dag sliep in samen met mij jij bleef brak uit en alles was compleet foto: Nino ©…

Zo ligt soms het gedicht al klaar geen gezeur, geen maar. Zo liggen woorden voor je neus, soms wordt het gedicht klein, dan weer een reus, vrolijk in zijn aard of treurig en onbedaard. Zo groeit het uit zijn eigen wezen om één keer te lezen of meerdere keren om te zien hoe het groeit of dat het nog verder boeit. Hoe mooi een gedicht uit…

----------------------------------- Ik wil elke dag bij jou zijn, Elke minuut zonder jou doet erg pijn. Elke seconde denken hij is van mij, Maar die droom is te snel voorbij. Strijden voor jouw liefde, Die jij me dan geven zal. Daar zal ik zo lang op wachten, En voor altijd naar blijven smachten. Ik wou dat jij hetzelfde deed. Dat ik niet…

Vervlogen gedachten gevangen in de nacht. Zeg me heb jij macht ? Sta stil, wees de macht, pak de gedachte…

Waar ze niet wilden zijn omdat ze niet wilden delen wat ze wisten en met hun gedachten steeds probeerden te verjagen.…

Hoe onstandvastig is 't heelal, Met al het gene dat daar in is? Steeds draait 't geluk en 't ongeval, Vermits geen staat zo in 't begin is, Gelijk ze in 't einde wezen zal. Verlossing volgt na zwaar ellend, Mits 't luk het onluk moet verdrijven, Gelijk de smaad de vreugde schendt, Dus kan geen staat in 't eerste blijven, Gelijk zij…

Jouw lijf veilig gevangen in mijn armen, gedachten loslatend langs jouw oor laat ik je rusten in mijn schoot. Je gezicht naast m'n lippen. We staren in dezelfde richting, klampen ons vast aan elkaar als drenkelingen in de zee waarover onze blikken dwalen.…

spinnen in mijn hoofd zo klein weven mijn verwarde gedachten tot het lijnrechte zinnen zijn…

In gedachten Huppel ik naast je Houd je hand vast Geef je een zoen Maar in het echt Is alles heel anders Nee, dan durf ik Niets te doen!…

En als je daar dan bent Zo zonder gedachten Verdwijnt alle aardse pijn!…

Alles gaat voorbij maar niets verloren zoals jouw vaste reactie op mijn zeggen ik hou van jou dankjewel antwoordde jij en nog steeds laat ik mij overglanzen door jouw dankjewel.…

In gedachten ga jij met mij mee.…

sneeuw smelt net als mijn dromen ze smelten als sneeuw door de zon…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

In gedachten Huppel ik naast je Houd je hand vast Geef je een zoen Maar in het echt Is alles heel anders Nee, dan durf ik Niets te doen!…

een gedachte een herinnering het enige wat nog rest mijn lieveling een moment alleen een aarzeling een gebroken hart mijn lieveling…

Ware stilte kan niet zonder enorme rijkdom en geluiden en ook fijne gedachten en omkeringen kunnen dit niet.…

Daar ligt hij dan te slapen, zo rustig in zijn bed. Hij droomt dat hij loopt. Alles is wit, waar kan hij heen? Hij gaat zitten, nadenken over zijn verleden. Wat had hij allemaal niet misdaan? Zijn familie bedrogen, voorgelogen. Het liefst zou hij weer wakker worden, en alles weer goedmaken. Dat is nu te laat, hij wordt nooit meer wakker…

MIJN WENS IS ER EERDER…

in de donkere krochten van mijn gedachten man man wat lul ik weer slap 't is alsof je het zou verwachten maar het komt toch als een donderklap Ergens in de donkere krochten van mijn gedachten de waarheid diep verscholen ligt de oorzaak van al mijn maagklachten rust.... wordt aanbevolen…

Gedachten Dat ik niet de eerste ben Maar ook niet de laatste Die onbehouwen en ongezouten Vrank en vrij zijn mening meedeelt. Ik wacht op het Onwaarschijnlijke van levende Mensen Zomaar op zoek naar Het levenselixir Naar de metamorfose Van het immer jong zijn.…

Bij het lijk van de Eerwaarde, Geleerde Here, Adriaan Wolff Predikant in de Beemster Is dit mijn waarde Wolff, zo minzaam in zijn spreken! Zo keurig in zijn smaak! zo goed – zo groot van ziel! Zo wakker op zijn post, zo treffend in zijn preken! Die nooit, uit vrome drift, in lage straattaal viel, Noch ’t heilig bedenhuis ontheiligde door twisten…

Verlos mij van gedachten Die ik eigenlijk niet wil Verlos mijn hart van krachten Laat mij zien mijn ziel Leven als een robot Staal en hard, zo koud Maakt mijn zijn verrot Word ik té vroeg oud Laat me voelen in genade Oh, verwek toch mijn natuur Ik zal leven met de schade Tot mijn laatste zucht en uur…

Ik liep op het strand met mijn blote voeten door het zand. Dat nog warm was door de zon van uren geleden, toen de dag begon. En zag de schelpen liggen die me deden denken aan vroeger toen ik nog was, een kind. De schelpen bewonderend, als een kostbaar bezit. Niet willen kwijtraken, maar voor altijd bewaren! Toen ik nog dacht, als een kind…

Ik holde achter mijn gedachten aan steeds verder raakte ik achter mijn krachten begaven het moedeloos lag ik langs de weg nu onttrokken ze zich aan mijn waarneming met mijn laatste krachten stond ik op en begon te rennen als een echte marathonspecialist de kronkeling in de weg gaf niet veel hoop maar ik zag iets liggen ik stopte en raapte…