Alle inzendingen over geploeter

Na jaren van geploeter breekt de kruik, Die duizend euro schrijf ik op mijn buik.…

Het Metropole Orkest is weer gered Ze krijgen nu, dankzij een herverdeling Weer ondersteuning en daarmee meer speling (Tot aan 2020 strijk en zet) Zulk nieuws doorbreekt voor even het gefoeter Omtrent ons moeizaam marginaal geploeter…

Aan werken heb ik echt een broertje dood Gesloof is voor de dommen dezer aarde Al dat geploeter heeft voor mij geen waarde De bijstand zorgt wel voor mijn bed en brood Genoeg geluld...ik ga een pilsje pakken En dan...nog even lekker labbekakken…

Het is met mijn pc een hoop geploeter, Hij loopt vaak vast en doet dan verder niks. En denk nou niet dat ik dat zelf dan fiks, Ik heb een mannetje voor mijn computer. Op één punt na bevalt dat joch mij zeer, (Want hij zegt steeds: “Tot binnenkort maar weer.”)…

Na negen jaar geploeter met pensioenen, -men ging hieronder akelig gebukt- kon Koolmees vrijdag zeggen: ’ ‘t Is gelukt! We hebben een akkoordje om te zoenen!’ Doch stiekem vreesde hij de FNV Maar die bleek vóór, olé, hoezee, geen nee!…

gretig begin ik met wroeten de tuin wordt weer geschoond elk jaar weer die overmoed met opgestroopte mouwen na enkele meters onkruid daver ik niet meer zo snel het tempo zakt nu per minuut de bank lokt in de zon al kreunt mijn rug, knikt mijn knie ik hou intens van groen geploeter…

Geploeter in mijn maag Bliksem in mijn hoofd Een rauwe droom weggespoeld Door een plotse regenbui Niet enkel het wachten en verwachten Vernietigde mij Het was meer een bom vol haat en liefde Die ontplofte In mij Een enkel woord is genoeg Om de pijn te verzachten Om een glimlach te toveren Op dit betraand gezicht Enkel blijf ik wachten…

laat me maar zweven, even, wiegen in wolken alles vergeten weten van je vertrouwen los van het aarden dat schulden vergaarde om je te pressen in zijn moraal zonder gevoel ja, zij allemaal zwaar zijn je voeten van al dat geploeter moerassig de wegen ijskoud de regen ik gaf je een hand daar kon je niet tegen was te dichtbij…

Justitie heeft de handen meer dan vol Aan hackers die niet eens met veel geploeter Tekeer gaan in een ander zijn computer, En daarvoor komt er nu een protocol. “Ik maak uw lek nog even niet publiek, Als hacker sta ik bol van de ethiek.”…

De volle prullenmand onthult een strijd van dagelijks geploeter, gebroken wit door geschreven zwart!…

Als de dagen wegglijden in moeizaam geploeter, mijn beurs enkel gevuld is met kortingsbonnen, die ik desondanks niet kan betalen, de gedoemde armoedzaaier die ik ben, dan wens ik wel eens zo snel mogelijk terug te keren naar de hemel, biddend om een fatale hartaanval.…

Mijn amoureuze geploeter ten spijt en zelfs een gedicht, heeft slechts enkel geleid bij haar tot een hand, maar geen zoen, schiet dus die pijl zo snel mogelijk in dat domme wicht, dat niet snapt welk een verrukkelijke man haar begeert en ik niet meer zo veel onnodige moeite moet doen, want, eerlijk gezegd, dat is zij nou ook niet bijkans weert…

schedelboor en zaag en mes gewapend Duikt in de klamme kelder Vergaapt zich Aan elke vezel, pees, orgaan Woelt in rottend weefsel Berekent De kromming van de ruggegraat De buiging van het heiligbeen De welving van de ribben Of hoe de romp zich over dijen verdeelt Het bederf Door een kleffe zon opgejut Sloopt zijn zenuwen Maar zonder dit geploeter…

Mijn geploeter begint pas. De blaren op mijn edel gat leren dat sterven volgt op streven. Toch wordt het een gemoedelijk verblijf onder de nok, boven de wijnkelder tussen wanden die nagloeien van ons rumoer, de feestlust van de jonge jaren het beest dat me wakker kust. Ik wacht nog op de toverschicht die me raakt in de navel.…

Geen gezoek meer, geen geploeter in talloze bundels, niet meer om drie uur 's nachts het licht aandoen om een prachtige volzin te pennen. Hier is het, zonder twijfel, het gedicht dat alle gedichten van alle eeuwen ruimschoots verslaat!…

Hij zal nooit meer de stof van een van zijn wijnflessen blazen, nooit meer een glas witbier heffen of op zijn balkon genieten van het weelderige uitzicht, na al zijn geestelijk geploeter omwille van de meest ware dichtkunst.…

Het is al jaren geleden, maar ik ruik nog je Chanel-parfum, de heerlijke dampen van je okselzweet, de tomatensoepgeur, die ik rook, wanneer ik thuiskwam van een lange dag geploeter bij de commando's. Als officier had ik extra verantwoordelijkheden, die ik maar amper kon dragen.…

Stel dat ik over enkele jaren rijk genoeg ben om met een privé-raket naar de maan te reizen, zodat ik niet een rood-wit-blauw-vlag, maar een gedicht van Slauerhoff, ik noem maar wat, ga planten in een of andere rare uitstulping, is dat dan nobeler dan mijn jarenlange, helse geploeter met woorden op die a-poëtische aarde?…

Na veel geploeter en geboor staat er uiteindelijk een kast trots sta ik ervoor compleet zelfs, hetgeen mij verrast Nu inrichten, zoals ik het wil boeken voor hem en haar de kast kraakt, ik gil en stort van ellende uit elkaar Er rest mij nog maar 1 ding opstapelende woede terwijl ik bel en dit was het antwoord die ik ontving “maar meneer…

dijk en kijk naar het land beneden dan zweven mijn gedachten weg naar hoe het was in het verleden Ik zie wel plaatjes in de boeken maar dat is eigenlijk niet zo echt en ik luister naar de verhalen over wat men van vroeger zegt Het heeft wel wat die nostalgie al proeven we alleen de buitenkant wij weten niet echt meer hoe het was, dat geploeter…

van zaken en dan uit al die dromen een beeld, een pennenvrucht uit ledigheid is toch nooit wat zinnigs voortgekomen 't geeft een hoop afval van 't getimmer en gehak van passen en van meten van schaven en geplak geploeter…

Tevreden moeders, geploeter in de keuken gezinnen, families herenigd voor de goede vree. Gezelligheid, warmte, saamhorigheid, spelletjes, weduwe, voor ’t eerst dit keer, alléén voor de Teevee. Uitnodigend klokkengelui, meerstemmig gezang, preek van de pastoor tijdens de jaarlijkse mis.…

Je zelfvoldane glimlach vond ik nogal verdacht, dat je uit Indië kwam en wij daar nogal smerig te keer zijn gegaan, was wellicht de reden dat ze je werk in de lift gooiden, uit schuldgevoel en boetedoening, maar nee, onbevooroordeeld is je geschiedkundige romantiek opgehemeld waar heel wat literair geploeter aan ten grondslag ligt, die veldslagen…

ik houd van de jeugd, van hun moed om het mooiste en het beste te peuren uit dit aardse geploeter, steeds maar weer…