Alle inzendingen over gitaar

altijd als het laat is zo veel te laat in de nacht en je vingers denken dat je gitaar speelt en je stem opeens klinkt don't you know I still love you zoals je meezingt met Cuby…

snikken, kermen over liefde, armoede en pijn flamenco alles zal overstemmen Als Triana beeft, huilt en lacht geef ik in die wonderlijke nacht mijn gitaar aan de sterren Het is de maan die lacht…

gitaren krijsen stille dood het bloed droop langs haar pols met scherf gesneden gapend rood verliet haar vingers als van schuld ontbloot de zangeres verzielt het lied haar hese stem verbiedt gesteund door orgelklank de stank van oorlog in dit land zing mee zing mee verbrandt verbrand de stank van oorlog in dit land gitaren…

huilende gitaar op een koele zomeravond warm kampvuur brandend naast mij witte halve maan achter donkere wolken magie verhuld in lichtjes sfeerportret van een prachtconcert uit mijn geheugen maar vanaf nu voor altijd in mij…

Een man met een gitaar is uitverkoren Zijn koffer is zijn wereld, huis en haard Een bohemien, oprecht begerenswaard (een sporter heeft een ego en wil scoren) Jouw nummer krijgt de gitarist al vlug Daar krijg je vast een liedje voor terug…

ik ben alleen en ben van slag omdat ik geraakt ben door jouw antwoord, omdat jij me verliet, de trein reed het station uit en ik ben van slag het sein op rood alleen in m'n kamer ben ik van slag om- dat jij wegging en zing ik op de gitaar een treurig lied.-…

Een eenzame schimmel draait het hoofd naar de hacienda waar in stallen een jongen de snaren van zijn gitaar beroert.…

je laat je gitaar huilen je laat je snaren dansen je stem zingt emoties vanuit je hart klanken puur rauw wonder zacht jij gitarist jij en jouw fado en ik geniet met gesloten ogen…

Een oude vriend ging heen – we missen hem In ieder opzicht tegendeel van mij maar samen ouwehoeren stemde blij gitaar voor hem, ik met alleen mijn stem Bedankt compadre, veel heb ik geleerd jouw mooie klanken telkenmaal begeerd…

Je speelt alleen met zwevende vonken op je gitaar, om nooit te hoeven landen. Maar ja, ook op een gitaar breekt wel eens een snaar, kwetsbare plekken zijn er altijd. Kan dominantie ook bestaan door kwetsbaarheid te tonen, afschrikwekkend maar ook scheurend tergend Hoe lang moet je spelen om de mooiste noot te horen?…

Later als je voor me staat met stem en gitaar grens overschrijdend angst overwinnend het is niets het kan niets zijn voltooid verleden tijd het gaat om ons dus pak je spullen lief sluit het verlangen niet langer op tot die dag fluistert jouw naam in mijn dromen jouw zijn in mijn hart…

De lome warmte al zo vroeg in 't jaar De kriebels in de buik, het nieuwe leven De bloeiende magnolia, heel even Ik fluit en tokkel wat op mijn gitaar Het was een week vol dolce far niente Al ging zij snel voorbij, die zomerlente…

Wat menig would-be-gitarist verrukt: het spelen op denkbeeldige gitaren. Men plukt aan zes imaginaire snaren, dat is pas waarlijk wat je noemt: unplugged. De winnaar valt een fraaie prijs ten deel: een weekend in ‘n prachtig luchtkasteel.…

Inktzwarte tekening, van boeg boven water aan de muur, bij het bed met de gitaar wijnrode bloemen getuigen van waarheid teleurstelling raakt gevoelige snaar 't zinkende schip verbeeldt hevig in echtheid de angst om te leven is met de nacht nog niet klaar.…

Je kunt beter gitaar leren spelen of proberen de Mont Blanc te beklimmen. En gewoon toegeven dat woorden tekort schieten om het menszijn te verklaren.…

Ik zet m'n hoedje op, pak m'n gitaar Want met m'n hoedje op klinkt elke snaar Dan wil ik zingen over liefde, over feest en romantiek En dat ik jou wil beminnen op het ritme van muziek Ik zet m'n hoedje op, pak m'n gitaar Want met m'n hoedje op, klinkt elke snaar De microfoon staat aan Het licht gaat uit De zaal wordt stil Voor een lach…

Een stadion vol mensen bezwijkend de explosie verijdelen kon niet meer tot ver in de omtrek deden oren zeer het gillen was vanuit de hel lijkend Getuigen keken geschokt naar elkaar bij de aanslag op die gevoelige snaar…

Nadat ik Jimi Hendrix had gehoord was ik meteen verkocht, adept, zeloot, zodat ik tot gitaarlessen besloot. Mijn kalme leven was op slag verstoord. Al snel werd een muziekschool aangeboord, daar oefende ik als een idioot. Helaas, er is geen wet die ooit gebood dat achter élke wolk het zonlicht gloort. Mijn leraar heb ik min of meer vermoord…

Met zijn oude uitgedragen hart, versleten tot op de draad, had hij jaren geregeerd over zijn ontkende jeugdige inborst. Ruw als een bolster, waren kleine akkefietjes nooit een reden om zijn kar te keren. Niet mekkeren, niet neuten of klagen, maar hij zong wel zijn naïeve levenswandel in een doorgroefde blues, vanuit zijn kardinaalsstoel…

en hard Als ik over je harde lichaam wrijf Jouw hals en nek als gepolijst ivoor Een achterwerk om van te dromen Gewelfde heupen, om van klaar te komen Een stem, klankultimatum voor het oor Je raakt mij vol op m’n gevoelige snaar Zo warm, zo vet en zo vol dynamiek Jij de verpersoonlijking van mijn muziek M’n Goddelijke Fender Stratocaster gitaar…

Mijn hand glijdt langs zijn hals Mijn vingers in zijn snaren Fluisteren al wat hij Als geheim moet bewaren Ik stem hem precies goed En speel zacht een liefdeslied Als ik hem zo omarm Huil ik, maar zo voelt het niet Maar voor ik weet wat ik doe Sla ik hard de snaren aan Speel zo hard als ik kan Mijn God, wat heb ik gedaan? En gebroken…

Niet in de stemming zeg je? Ha! Vanavond gaan we los vilijn vals kreng als ik hitsig huilend achter je sta Je met mijn vingers in extase breng Kom in mijn armen ruige del Dan pak ik je, oh ja ik pak je daar Ik grijp je bij je slanke strot je staalzilveren haar Oh! Mijn vingers om je ranke hals Ja schreeuw maar lekker lustig stuk Wat…

Ik houd van live-muziek, gitaren ruig maar plinkieplonk mag ook ik houd van drumstellende stokjes de indruk van te korte rokjes badend in schemering en rook en kuis bedekt door lange haren.…

de wand met gitaren een handvol muziek on stage de chaos in ongekamde haren van een illuster publiek nog trillen de snaren en donkeren klankkasten de mega decibellen wil de leadzanger diven en koppensnellen dronken van levenselixer door jeugd en bravoure maken zij van de wereld een hemel vol komende vuur ze hebben al zo…

ik tokkelde heel zachtjes aan je snaar de akkoordenhand even vergetend jij gaf een toon in aanzet muziek was blij en verrast verbaasd de compositie voor even niet wetend wist jouw geluid voelde je huid en heb de gitaar weggesmeten alleen jouw akkoorden weten de harmonie van het leven…

Hij zag teveel manen en drie planeten te ver van de zon onrust rochelde na uit snoeren van gitaren versplinterd Een paarse nevel en een vergeten ring op de grond maken ogen rood de dood valt in een flits hij grijnsde.…

En zo bood ik in een bootje jou een serenade aan met madeliefjes - rozenblaadjes die de wind er zou verwaaien en ik pakte mijn gitaar op ging als Pavarotti staan om je te vragen in een liedje of jij met mij wilde gaan Of jij hier liever nog dan ik mijn lief door maanlicht wilde varen wilde varen - wilde varen over rozenbottelzee of jij…

Ik weet niet of er woorden zijn voor het lied dat mij beweegt als jij je ogen sluit en daarbij nauwelijks hoorbaar zucht Maar als ik dan alleen met mijn gitaar tonen aansla die tastbaar maken wat we nu niet kunnen zeggen verdrijft dat beeld de muizenissen en geeft een zoete smaak aan woorden die we missen.…

Die avond verzekert hij met getrokken gitaar de menigte heesschreeuwend: 'Onder dit voltage een héél zacht ijlend lichaam...!'…

Emoties trillen in verre bomen. Angsten zie ik als wolken, die verdamping zoeken. Zie ik drijven naar een horizon, waar mensen moedig worden. Waar nieuwe wouden zijn. Waar vrije vogels zingen, als violen in een bos. Waar leven opnieuw begint. Ooit begon.…