Alle inzendingen over hoefslag

De hoefslag dreunt in mijn oor. De hoefslag herinnert mij Aan al wat ik was en verloor. Nu welhaast onhoorbaar vergaat In de stervende dag het geluid. Wat is van mijn vroegere staat Mijn eigen, mij blijvende buit? Bestaat er alleen voor de geest Een samenhang? Of is dit schijn?…

likt zich in de wonden een hoefslag trekt zijn sporen diep…

Alleen in duistere nacht weerklinken vermetele paarden , die de helse vonken slaan uit de met goud beslagen hoeven, die als vuurstenen zijn gehangen aan dat vermaledijde uur en alles wat er in dat tij is beweend, drijft het scherpe bit me in die galop te wanen, gezadeld achter de fiere manen van het ochtendgloren, in de beugels…

Een ballon zweeft vechtend tegen de storm naar het zuidoosten Ik zie jouw gezicht Ik zie mijn gezicht in het onweer Hoefslagen ... Een slanke hand trekt licht in de verlatenheid…

zij wist nog hoe een ijzeren hoefslag langs de klinkers klinkt hoe het water lucht en bomen weerspiegelde zij voelde altijd nog de weemoed van wolken zij wist dat ze deel was van het leven van alle aardse dingen…

Ik keer terug naar de zonsondergang Waar ze zomaar verscheen en ik toekeek vol leven Roze lucht Koele bries Witte paarden Hoefslagen om me heen Mijn lichaam is blind ... Ze komt me niet redden…

zie het dieper in tastbaarheden van krijtstrepen in zachtgele belijningen leef daar waar voeten moeten gaan dwaal niet af naar cactusvelden laat je gaan in de hoefslag van leven kruip niet weg achter je beeld maar pers de vruchten leeg en drink… en drink….…

Hoe winter waakzaam is voor alles wat beweegt en keerpunt is: de aanslag van een karabijn, het knappen van een tak, de hoefslag van het everzwijn. Hoe winter weerloos is voor alles wat verdwijnt en zichtbaar blijft: de voetstap van de jager, de stervende sneeuw, het eeuwig brekende water.…

Paarden uit een droom zijn sneller dan de stilte, hoefslag van winden. Kind uit de sagen, stilte in haar koninkrijk, verlicht haar gelijk. Roep van anderen overstemmen hoge bomen, geluid te verdragen. Tijd draagt de dag in geluiden van de stilte, zonder oordelen.…

leven is meegolven op veel soorten zee al houd ik liever mijn schaapjes op het droge lente juicht zonder pauze de tuin kent geen heimwee zijn kleuren glanzen in voorjaarslust ik hoor en voel de hoefslag het hart nu rustelozer meer dan ooit op zoek naar licht gewillige woorden en morgen zullen er liedjes zijn waarop lijf en…

Onwennig is het lopen langs de paden op de hoefslag van de nacht. ---------------------------------------------------------- uit: 'Volmaakte aanwezigheid, volmaakt gemis', 2000.…

Veulens van de morgen, emoties van de leegte, hoefslag in de wind. Kinderen uit sagen, verstillen dictaturen, model van hun gelijk. Molens malen meel verrijkt het goud uit aarde in een ongelijk deel. Fossiel gelaagd steen zover de stem kan dragen. over eeuwen heen.…

Veulens van emoties, beslaan hun hoefslag in elk uur, vuursteen van de tijd. Mensen uit mythen, verstillen dictaturen, oneindige odyssee. Molens malen meel rivieren bloed uit aarde in ondiepe beddingen. Fossiel gelaagd steen zover zijn stem kan dragen. over eindigheid heen.…

ik nog een leek Ik was verbijsterd en totaal van streek Ik voer nog lang niet onder eigen vlag De dichter die in mij te slapen lag Ontwaakte en waagde de oversteek Het is nu alweer dertig jaar geleden Dat ik verliefd werd op de schrijversgeest In jou zo overduidelijk aanwezig Het hield me jarenlang behoorlijk bezig Je wees me op de hoefslag…

Elke zomerzondag te paard Onderging ze de weelderige gradaties Van groenschakeringen in het park Tussen rolschaatsers, joggende yuppies Wielerende fietsers en uitgelaten honden Tipte stipt bij altijd dezelfde bossages Onveranderlijk een man zijn linkerhand Tegen het vizier van zijn rijhoed Bladval spatte op onder de hoefslag En…

Bespelen ze met benen vingers, de rookpotten van de mist, het metaal van windgitaren, gewist in de opkomst van het ochtendgloren, zijn de dreigende hoefslagen van de morgenklokken van verre reeds te horen, versterft de waan van het verleden en worden stutten van de nieuwe dag opnieuw geschoren.…

En zij verstuiven hun meel langs de lengtegraden pril als de doorluchte schermen van de bloem der paarden, Pegasus, lichtvoetig zo hun zwermen hem heffen zijn zwaarte te boven, Diepgravend waar hij aanzet om zijn vlucht te nemen, zijn hoefslag de bron slaat in de ader, Het hart ontdooit aan de vonk als Aganippe zijn hiel ketst En de…

buitenstaander Ergens in de koele luchtstroom myriaden moleculen ruisend langs het geitenpad bij rij- en zij- en tegenwind bijtend in het stikkend stof Overal is nimmer ergens zijn dat hoopt ooit iets te worden achter ijle horizonten van verdwijnend kreupelhout Nergens in verloren tijd huist glorie van roemrucht verleden ruiters hoefslag…

Dus werp het anker Want jouw schip is op drift Morgen wil ik weer zwichten Voor jouw troebele zwier De daadkracht, de geestdrift die overslaat Met de hoefslag van een wild paard.…