Alle inzendingen over hof

Hij taalde niet naar talen, maar zijn moeder wist hij meer dan eens te noemen. Veel kan hij niet benoemen, maar bij tijd en wijle kent hij wat verhalen. Zijn praatstoel is gebarsten, maar rond het middernacht'lijk uur schieten zijn ogen vol vuur. Dan hakkelt hij honderduit tegen ongenode gasten, waaraan hij zijn grieven uit. Zo deelt…

Ledigheid snijdt groeven in zijn droef gelaat. Zijn huid - door lijden omgeploegd tot leer - maskeert de golven van vertier die zijn benevelde geest overspoelen. Hij houdt zich schuil in de kelders van onverklaarbaar bewoonde lucht- kastelen. Druppel voor druppel kruipt zijn bloed waar het niet gaan kan, vindt hij dromen met de bekoring…

zoals je ze kneedt als een bakker zijn beelden van brood waartussen de wekker afloopt en een paar schoenen staan te wachten op een warme jas in de winter en blote voeten in de zomer waartussen je thee zet bij de koffie en toekijkt hoe de klok de uren fixeert met de seconden- lijm van je herinnering waarna het kastje verliefd…

Naakt onder de mantel van jouw liefde wil ik wel sterven. Maar laat me liever leven - laat mij smelten als een deken van sneeuw over de warmte van je buik. Zoeter dan honing zul je smaken, wanneer ik je zachtjes open met mijn lippen. Wees gerust: we zijn verstrengelde lianen, stemmige snaren voor een duet van tranen in de wind.…

Op een stille plek in het bos zie ik de dag langzaam ontluiken als een waaier tussen de struiken en de herfst schudt zijn veren los. Ik probeer de vogels te verstaan, maar ranke verzen houden mij aan. In het bebladerd hemelgewelf zie ik gelaatstrekken van mezelf. En als de schaduw met het licht speelt raak ik in dromen verzonken, ontstaat…

Daar zit ze dan Links Hobbelt al jaren mee Terwijl ik ga Liefde, Warmte, Geborgenheid Nooit zal ik haar vergeten Daar zit ie dan Rechts Heeft zijn plekje daar Laatst ingenomen Trots, Creativiteit, Ondeugendheid Nooit zal ik hem vergeten Het goud Op mijn schouders Geeft mij de kracht Om door te gaan…

Naakt in al je duisternis sneed ik je open met haaientanden van verdriet. Wijdbeens in al je schoonheid mocht ik je betreden in de ochtend, dronken van geilheid, als een waaier passie na een etmaal rust. Ik heb je bemind, bezongen en gehaat. We hebben gezwegen, gevrijd en gepraat. Trots als een koning, gekroond door jouw liefde,…

Woorden worden al geboren, lang voordat ze zijn gezegd. De stilte gaat nooit verloren, alleen de stilte is echt. In het ongesproken woord klinkt soms een zuiver akkoord, als van een stil, ontroerend lied. Wie niet kan luist'ren hoort 't niet. Maar wie in deemoed zich ontvouwt herkent het: helder en vertrouwd.…

hoe ze keek hoe niet waarom dat vroeg ik mij nooit af niet tijdens en niet daarna het was en het was hoe hoe ze keek melancholiek kan dat? kun je zo kijken? want het was hoe het was hoe ze keek…

Dolend, maakt het hof- Stad in ruste, niets is waar. Temidden TL.…

Een zachte wind waait de hof ruist, vol van luister woorden als lichtjes.…

Ik vraag U in ootmoedigheid doe binnenin mij groeien zo’n Hof van Leven, U die leidt door nu en dan te snoeien.…

Een dakloze ben ik In 't diepst van Mijn gedachten Ben niet Van hout of steen Maar van mezelf Vervreemd Muren van huid Staan overeind Maar dakloos blijf ik In 't diepst Van mijn gedachten Ben zonder huis, Ben zonder dak - Slechts in woorden Woon ik nog, Alleen de taal Verleent mij nog Onderdak…

Open Hof, maandag 9 juli 2012 Bert Weggemans, zomervrijwilliger…

Ook ik vlinder maar wat rond in tuin, in hof Rond water aan vijver boven ven en waterloop Ik weet... ik bof ben meer van lucht dan van aarde soms raak ik van de wijs: Laatst eindigde m'n reis in laat middaglicht -ik kon m'n ogen niet geloven- achter het glas van 'n raam met uitzicht op 'n tuin, 'n hof.…

Wanneer je voor het hof je broek laat zakken, Heb je maar zo drie dagen cel te pakken, Heeft Ramsey in Amerika ontdekt. Het is dus slim - wil je je billen tonen - Te wijzen op het recht om te verschonen.…

zo pal in de zon hier is kunst een lijnenspel een haag van zuilen onder hoofse bogen zoek ik vergeefs naar een gezicht…

(tanka) een klein paradijs het verlangen en streven naar dat wat ooit was diep verscholen in ons brein zal het de Hof van Eden zijn…

Geroepen Voel ik Me om Te helpen Mijn evenmens Hij die zonder Dak is of Zonder thuis Opgedragen aan de mensen van Open Hof, Stad Groningen…

Verrezen uit de dood ging Hij de Zijnen voor op reis door de verlaten Hof naar ‘t Hemels paradijs!…

waar niets meer Aan wordt gedaan, hebben Onze buren het Hof dat Merkel opdraagt zonder Dralen de allerarmsten Dit jaar nog uit hun Isolement te halen…

Maar die apenrots hield 't Spaanse Hof van het diner…

kom o koele noordenwind en jij zo zoele zuidenwind laat de hof indringend geuren en toeven zal ik weer als kind…

Volgens de bevoegde instanties is de dichter Chris Abani gevangen genomen op grond van het feit dat een roman (fiction) van hem als blauwdruk had gediend van een coup d’État, die mislukte In het half jaar van gevangenschap leerde de dichter over politieke rechtvaardigheid, kon niet meer zwijgen belandde vervolgens na zeven maanden vrijheid…

uit het koele donker groen van de hof van olijven vertrokken apostelen na voetwassing en het gezamenlijke maal het aangekondigd verraad deed het onderling vertrouwen kwaad romeins rechtsbegin doodde door kruisiging de zware gang langs volle wegen van calvarie in het eenzaam offer dat hij vader bracht bewees de stoot van de…

sterren tekenen lichtelijk hoop rond de duisternis stilte valt daar waar De Mens door het noodlot wordt geplaagd verstikkend slikkend met gestrengelde vingers naar antwoorden in onzekerheid vraagt…

Want gij alleen stoffeert die hof naar mijn behagen. Met duisternis geslagen ligt al wat u ontbeert. Uw rankheid gaat mij voor, de schemerige lanen, de koele schaduwbanen, de ganse stilte door.…

Hier is het stil en vredig hier spreekt men met en over God hier wacht het eeuwig leven en niemand doet hier bot. Hier voel ik me gedragen door herinnering en hoop en dwaal ik langs de graven hier leeft de dood. Als ik hier eens zal liggen te wachten op wat komt loopt hier misschien mijn nageslacht te hopen op Zijn komst wie weet zit…

Binnen aardse muren, op de eindige flanken van leven en gedurig verduren, valt de avond over de dag zonder morgenlicht. Een onbewogen stuiptrekking tart het laatste beter weten. Een gelaten vertwijfeling ten hemel gericht. De handen ineengevouwen tot een onafwendbaar lot.…

De stilte is nog stiller dan voorheen de beukenhaag draagt nu een vorstelijke kraag berijpte bomen fluisteren nog zachter temidden van de wintervacht zit ik als een vorstin op de beklede bank het wit steekt schitterend af tegen mijn zwarte jas vogels zingen zuiver van opstanding en leven hun teksten staan in veelvoud op zerken…