Alle inzendingen over kijken

Je kunt mij alles toch vertellen Want 'k kijk dwars door je heen Ook al houdt je nu je mond dicht... Ik ben niet iedereen... Ik ben je moeder…

Met mijn handen om mijn knieën Zit ik daar en kijk ernaar...…

Het is nooit vanzelfsprekend Of voorspelbaar, verwachtte Niet dat jouw ogen naar mij Kijken zoals ik naar jou. Het is onverklaarbaar maar Vertrouwd zoals ademhaling Of een spiegelbeeld van jezelf Zoals een schaduw je nooit verlaat Ben jij het zingen in mijn hart.…

Mensen die dichten zijn mensen, die hun ogen open hebben, waardoor ze zien wat er om hen heen gebeurt...…

Kon je achter ramen kijken Kon je zien wat er gebeurd Zou je heel gek toch staan kijken wat er achter deuren nu gebeurd...…

kijkend naar dat kleine wonder dat zo mooi te slapen ligt denk ik dikwijls bij mijn eigen jij bent toch het mooiste gedicht een gedichtje zonder woorden dat geen dichter nodig heeft zo zal ik altijd naar je kijken kijken net zolang ik leef…

ik zag mijn schaduw in het glas lachte wat om een rare frats maar zag daarvan niets terug met het licht fel op mijn rug herkende niet eens mijn eigen contouren toen stevig aan de maat tot ik leerde om bij die grens de aandacht op anderen te concentreren toen werden stukjes persoonlijkheid uitgelicht in stevig…

Dicht de dijken, moet je kijken, hele scheuren in de grond Iedereen staat toe te kijken hoe het water de dijk verslond Nederland ligt onder water De zeespiegel hoger dan het land Eén grote dijk moet het omgeven, is tegen water wel een dijk bestand…

Als ik terug kijk op mijn loopbaan de klaargestoomde mens. Ben ik niet ontevreden en is er weinig wat ik nog wens. Mijn jeugd is nu wel over de onschuld is voorbij. Er blijft niet veel meer over, weinig dromen meer voor mij. Nu wordt ik volwassen. Nu wordt ik een mens. Waar ik voor heb gevochten was niks meer dan mijn wens.…

ik heb je gezien waar mist en nevel elkaar flitsend beglinsteren met licht uit jouw ogen waarbij wenkbrauwen dropen met stukjes die jij opende in warme beelden uit een helder spiegelend innerlijk…

Ik kijk streng en ik lijk wijs vol woorden waar ik mijn stropdas graag aan ophang zolang iedereen kijkt en mijn bril een waarschuwing tegen dromen lijkt.…

Mijn ogen zuigen je lichaam op Als ik je voorbij zie komen Een heerlijk gevoel bekruipt mij Net zoals in mijn dromen… Mijn ogen vullen zich met jou Verliefd laat ik mijzelf gaan Een symfonie van vlinders Vlindert door mijn bestaan Mijn ogen laten zich vangen Als ik je voorbij zie komen Je lichaam, zó beminnelijk... Uren kan ik van je…

Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is…

Hoe zal ik dit uitleggen, dit waarom wat wij vinden niet is wat wij zoeken? Laten wij de tijd laten gaan waarheen hij wil, en zie dan hoe weiden hun vee vinden, wouden hun wild, luchten hun vogels, uitzichten onze ogen en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt. Zo andersom is alles, misschien. Ik zal dit uitleggen. ----------------…

De wijze voerder van de kleine boemeltrein rijdt elke dag hetzelfde eind tussen twee steden langs enige dorpen een boszoom en wat weiden maar maakt steeds and're reizen kijkt naar het spel des levens dat zich dagelijks vertoont in stille of drukke straten op wijde groene vlaktes bij mensen en dieren altijd zorgt voor verrassende…

zo af en toe kijk ik de hemel af weet niet waarom wat ik daar zoek inspanning brengt alles dichterbij duidelijk en klaar maar met ontspanning kom ik daar het geeft ruimte in mijn overvolle geest niets benoemen en gaan waar ik nooit ben geweest ontdekken wat niet eerder is gezien misschien een weten dat wij al eeuwen zijn vergeten…

Kijk ik om me heen, Zie ik wat ik zien wilde, Kijkende gezichten, Kijken met me mee.…

lies, achter de sliprand beginnen de voorbereidingen voor een grote ontvangst er wordt gekeken en blikken dwalen verder af, verder neer, en weer terug - alarmfase twee, code red, een deur van dubbel glas opent, je kijkt en kijkt en kijkt, zet je voet tegen de deur: nooit binnenkomen zonder kloppen, nooit binnenkomen zonder kloppen, maar kijken…

Aan de Kratersee zit ik in mijn zwembroek te kijken naar haar…

Het ontbrekend licht barst los als stoom, in stilte. Het licht is als de dood, er komt geen einde aan, het kent geen falen. Het licht heeft een begin van vuur en kalk dat niet valt te bepalen. Het licht is slank. Het oog is sloom, in kilte. Onbewogen waakt het licht als een godin die met ons zinkt als lood, onsterfelijk maar dood, en droog…

Een druppel water op je gezicht, een eenvoudig of mooi gedicht. De kleur geel in het groene veld, de vrede in plaats van geweld. Een kinderhand die rust in jouw hand, een lange wandeling op het strand. Gewoon een spelletje ganzenbord of het feit dat het donker wordt. Het geluk zit gewoon in alles wat je ziet, sluit daarvoor je ogen eens niet…

ik weet al heel lang dat jij de dingen anders ziet er op eigen wijze van geniet waar wij samen kijken en de beelden vergelijken lijkt er eenheid in het werkelijk zijn toch is het onderscheid heel groot en voor ons nauwelijks te bevatten door de filters van onze gedachten wij kijken naar met onze ogen maar zien met onze hersenen de…

het begin en einde te voorbarig is gesloten, gisteren ontkende ik die woorden nog, vandaag ontbloot ik de drijvende tekst van morgen op een zorgelijke mannier en heb ik verleert die te lezen in de spiegel van papier, het zicht op een gedateerde krant, zonder wat te moeten prijsgeven, uit eigen hand geschreven, verplicht te kijken…

Een mooi gedicht groeit niet aan bomen, het komt je zomaar aangewaaid; misschien dat 't nestelt in je dromen en dat het je daar even aait, maar 't vraagt geduld en soms hard werken, het laat je ziel dan ook niet los en doet zoveel tot je gaat merken de stille krokus tussen 't mos. Dan zingt er iets, als danst de wind, alof je plots een…

ik heb het stuur niet meer vast, de straten van mijn jeugd achter mij gelaten kijk mij eens, zonder handen ik riep dat naar mijn vader hij fronste slechts en zag mij op m'n gezicht belanden…

lief speelt onze geest met dingen die we zien een caleidoscoop van herinnering completeert onze eerste blik in de verschillen van beeld proeven wij verandering vallen kleuren vorm en ogen op wordt de stem als uniek fenomeen meteen geautoriseerd alleen jij komt binnen als een hemels paradijs zonder enig vergelijk ruimte vullend warm…

als een nederlander koerdisch ik kom er niet uit jouw ogen, de kleur ervan jouw mooie bruine ogen ik kom er niet uit de blikkering de glans ik las 't en lees jouw gelaat als een krant op de kop en kijk in m'n eigen brein maar kom er niet uit heb gegoogled boeken gelezen de anatomie ervan in wetenschappelijke werken opgezocht en…

Ik kijk om me heen De groene bomen, de krokusjes net in bloei Groene grasheuvels en blauwe lucht Maar het is allemaal niet meer zo mooi als het was Ik kijk om me heen Haastende mensen die niet te laat willen komen Mensen die bang zijn dat ze er niet goed uitzien Waar maken ze zich druk om?!…

ze drinkt woorden in met volle teugen geniet van heel veel op papier gezet boeken streelt ze met warmte in haar handen ook zij heeft haar fluister toevertrouwd en neergeschreven ze doet het met heel haar hart…

aan één stuk door schijnt onze zon een grijze dag daarna de nacht ik wou dat ik het geloven kon de aarde draait de zon dus niet opkomen en ondergaan is wat de mens slechts ziet…