Alle inzendingen over krab

bij cartoons van krankzinnige krab: http://schrijven.wikidot.com/macht…

Scheld maar, krab maar. Stomp maar, doe maar. Ik heb mijn gevoel even uitgezet.…

ik krab de korst van een nog verse wond kom uit mijn cocon en verlaat mij doodshoofdvlinder "geen verwijt aan jou maar een schrik van mezelf "…

Ik wandel vrolijk door het bos maar voel iets in mijn dijbeen steken ik krab en weet: ik ben de klos waarna ik luidkeels uitroep: teken!…

Pieter peuter Altijd als ik stress heb Krab ik als een kleuter Tot en met mijn tenen pieter-peuter Al is alles afgepeuterd - De wil wil niet beklijven Ik ben te beteuterd En te kriebeleigenwijs Om van me af te blijven…

het geamputeerde leven een laatste golf dooft emoties de krab in mij slaapt eeuwig verwondert zich dat de dood zo snel en kleurrijk kan zijn.…

als ik boos ben, mijn woede zich ontladen moet, stort ik mij op mijn krabpaal in het schuurtje van mijn achtererf alle ingehouden emotie alle opgekropte frustratie krab ik weg…

overvallen door een witte zee krab ik me een weg door de bevroren wereld opzoek naar helderheid en warmte kruip ik almaar dichter totdat ik daar ben waar ik zijn wilde…

jassen je ziet ze onvertogen nieuwe mantels passen soms met gele zakjes achter lijven zonder lekken Waakt bij jeuk want wilt u krabben aan uw teen zoek meteen hun losse schaar bij uw voet beneên ze verschalen namelijk als voor nieuw ter plekke --------------------------------------------------------------- TOELICHTING: Het gaat hier om krab…

Mismaakt is de krab: uit ijdelheid zichzelf geschapen. Een stam wast zich met melk: zo ontstaan dan apen. Een granaatappel bestaat uit gestolde tranen van de profeet.…

bij volle maan krab ik oude lagen af leg mijn ziel weer bloot hoeveel is genoeg of juist teveel om te kunnen leven zou er een recept zijn hoeveel eelt de grens is voor doorlatendheid…

Kanjerkreeft en kilo's krab met schaar vliegt in 't gekoelde laadruim van een jumbo als grote oceaanbuit naar de Jumbo de halve voedselketen etenswaar airmiles zonder kerosinetax gegarandeerde spijs voor nu en straks…

krab ze maar tot sporen rood gaan spreken in woorden wat is aangedaan nog vloeit bloed uit striemen die niet in tijd zijn meegegaan littekens die wij samen strelen weer laten helen in een nieuw ontbloot…

mijn dochter heeft een kuil gegraven in het zand daarin heeft zij de zee gevangen en ook een grote krab die hulpeloos naar houvast krabbelt langs de rand net als ik die op het wijde strand willoos ronddrijf in haar kuiltje dat mijn leefwereld omspant…

De krab en kreeft zijn hier niet aan te slepen, Of heb ik het misschien niet goed begrepen?…

Maar in mijn haast was ik m’n spray vergeten; ik krab me suf aan al die muggenbeten.…

Ik merk het aan de wijze waarop jij je stappen zet onzeker, slepend, traag de indruk vaag voor iemand van jouw lengte ik zie het aan de sjaal die om je hoofd gewikkeld is maar mijn begrijpen wil niet weten pas als je weigert krab te eten krijg ik geen hap meer door mijn keel…

streel de nacht slaap maar lekker door droom maar zacht al dan niet op één oor ik zet jouw wekker uit en krab even lekker aan m’n kont na een warme douche snij ik alvast wat fruit en wandel fris de ochtend in met onze hond…

vlij u naast het marmer voel de warmte van mijn naam krab wat mosjes weg uit de herinnering van mijn bestaan of voelt u kilte hoe koud steen kan zijn ik was geen goed mens u nam bloemen mee voor ons zwijgend bijeen ik zou zo graag thuis zijn lieve ik ging zo graag met u mee…

ik heb mijn basten afgepeld en krab het vel over mijn been het kwetsbaar ongekorven hout door eigen hand geschonden tot op het bot krijg ik het koud de krullen liggen om me heen vermengen zich met druppels bloed het boomsap uit mijn wonden zo schaaf en schrap ik ieder woord totdat ik niets meer overhoud…

Komend van diep, zijn intieme waterwereld verlaten hebbende, laat een krab zich zomaar, ruggelings op de schelpenbank werpen om, zonder verzet, het leven te laten in de krachtigste vogelbek, maar waardoor zijn pantserschild (als meest duurzame deel) wel kans maakt om gekoesterd te worden in de zeevondstenverzameling van een kind?…

krab maar aan de hemel stapel vallend puin het is geen eeuwige schoonheid die daarboven blinkt je zult eerst moeten sterven voordat je daar begint de weg omhoog was gepekeld met zonden de poort is nu gevonden je bent lang genoeg door het ondermaanse drek gegaan verlaat maar snel dit tijdelijk bestaan…

Wolken stapelen in vele tinten grijs aan de horizon 'n klein bootje Tussen hemel en aarde een immens grote zee deinende beweging lichtgroen tegen grijs Niets blijft hetzelfde ontelbare schelpen waartussen 'n krab rent voor z'n leven als voetstappen verdwijnen…

Daar ben je dan dreigend rood verstoppen kon ik me niet dus krab me maar open krijs me onder met je afschuwelijke stem kwijl je vochten over me heen lik me met je ruwe tong beknel me om je harige borst bijt me in mijn vlezige nek omfloers me met je hete adem trek uit mijn haren duw je hoorn in mijn zachte buik wat ben je duivels ik kreun…

vrouw, allerlaatst had u een eigen gelaat doch op elke huid zitten onregelmatigheden er bestaan geen middelen die wegvagen krab ze niet open zodat zweren ontstaan u leeft zo goed als zonder twijfel en ergernis gescheiden van o zo verstarde wederhelft zie niet om in wrok doch wees op uw hoede laat u niet opnieuw aan banden leggen ©…

We eten vers gevangen krab en zitten in de ondergaande zon van tijd tot tijd het tikken van de klok te tellen net als in mijn moeders oude boeken jij zegt ik vind oude boeken wel goed Nog wat wortels en een grap om de onvermijdelijke afscheidszoen steeds weer even uit te stellen elkaar nu niet meer op te zoeken ik weet echt niet wat ik zeggen…

Bij gevaar, kruipt de krab alleen maar weg, hij is geen lafaard. Door de wind gestuwd, schaatsen pluizen over gestold water. Ochtendzon zaait, de lotus komt op tussen vroege rozen.…

Ik neem een slok gloeiend hete thee en krab mijn voorhoofd stuk. Pas als onder mijn nagels het gestolde bloed gaat tegenwerken is het genoeg. Nog een slok terwijl een straaltje rood mijn mond passeert. Zet alle zeilen bij om toch op tijd mijn kin te halen.…

Krab trekt zijn vloedlijn zolang zijn scharen schrijven tot aan mijn horizon. Hemel ademt licht laat de stilte stromen,laat haar zinnen wegen.…

Nu krab ik en smeer ik, Ik kijk en fantaseer, Terwijl ik, met mijn zalftic, Mijn gezicht wat camoufleer, Maar wat is het dan dat ik verlies?, Schreeuw ik op hoge toon, Misschien toont mijn huid nu een beetje vies, Maar van binnen word ik schoon!!…