Alle inzendingen over kwellen

heeft mij nachtenlang doen kwellen…

Maar waarom dat kwellen: ik wil toch steeds meer? De rust is vervlogen, de onrust zet in. Is dit overwogen? Is dit het begin? Ik zweef boven het afscheid, mijn lief in mijn hart. Ik ruik de dood komen: hij komt zonder smart.…

Ze dichten – mannen en vrouwen over lachen en leven, dat hen kan koesteren en kwellen, waarvan ze houden en dat ze haten. Ze dichten – zien de traan opwellen in lijders oog, juichen met de kleinste vogel mee, in alle lentematen.…

Een kink in de kabel, wat pijn of verdriet Piekeren of jezelf kwellen, 't helpt niet! Positief blijven, soms niet zo evident Dan schrijf ik scenario's en ben malcontent. Uit mijn dalletje, kroop ik toch weer Een kuikentje, een konijntje, Liefde, keer op keer.…

Oude mannen die 's zomers, naar korte rokjes kijken, kwellen zichzelf mateloos. Oude mannen toch, stop daarmee! Hou daar volgend jaar mee op! Geniet 's winters toch liever, dat is gewoon veel verstandiger, van een mooie bos met bloemen. Of, wanneer het weer lente wordt, van bloesemtakken in de knop.…

en altijd altijd blijf ik maar denken dat ze iets vertellen die witte wollige wezens die in allerlei vormen licht en luchtvaardig voorbij sluipen zelfs onderwijl nog van gedaante veranderend om mijn gedachten daarmee te stimuleren of te kwellen maar wat ze vertellen ik vraag het aan het kind in mij het zwijgt maar kent wel degelijk…

je hebt een bladzijde omgeslagen het verleden wordt herinnering langer worden straks de dagen intenser het geluk van mijmering beleef nu dan de jaargetijden ongedwongen vrij van druk doe de dingen onbescheiden leef, geniet van het geluk mocht verveling je ooit kwellen op een druilerig moment aarzel niet om ons te bellen weet dat je altijd…

oh heer en meester vergeeft mij mijn zonden ik bega gekweld zij die kwellen een groot schuldig geweten ik onderga daden mijn ondeugd onheilsgebaren beslecht uw paden ik loop genadeloos vlam ik vuur mijn vingers tot blaren beklemd de dag des oordeels ik neem verantwoording geteisterd mijn ziel want toegestaan mijn voordeel…

Ik wilde je graag nog dit vertellen voor mij is het eigenlijk zonneklaar en hiermee zal ik je geenzins kwellen, wij horen dood gewoon bij elkaar.…

Nu rijst bij mij toch wel de vraag, en die mijn ziel gaat kwellen, als Hij mijn haar niet vallen laat, hoeft Hij ook niet te tellen. Dit lijkt mij toch wel logica en ook zeer efficient, als Hij mijn haar had laten staan, was ik nog een knappe vent. Math.10:30 Lukas 21:18…

De wereld is zo onwerkelijk en tegelijkertijd zo beangstigend Mijn ziel zwemt erin gevangen in een wereld van vormloosheid De wereld kent geen einde alleen een steile afdaling Veel onnatuurlijke mensen waden rond en plegen wandaden tegen de goden Ik ben het verleden dat je komt kwellen Je diepste nachtmerrie is niet altijd wat je droomt…

Goudgeel gerstenat Van rijke kraag Voorzien, hemels Goud op aarde, Smaakt naar meer, Meer, meer, veel Meer, natte sporen Op wang en kin, Is toch normaal Want ik heb zo'n zin Om alle sores die Me kwellen weg te Drinken, zodat ze - In ieder geval even- Niet meer bestaan Nu zie ik pas Hoe diep ik ben Gezonken, nu niet…

ze kan het moeilijk begrijpen ze wil alles bekijken en het één met andere vergelijken maar de wonden spreken boekdelen haar stem is weg ze probeert te praten met een uitweg langzaam aan te herstellen maar haar boze dromen die kwellen door de zanderige, heuvelige wegen en de modder onder haar voeten zal zij meer weten dan ons hoe het is om…

Ik zie tranen zwellen in de rode ogen van mama tranen die mijn hart kwellen en die mijn keel dichtknellen Woorden schieten me tekort waardoor alles me teveel wordt Langzaam voel ik een druppel over mijn wang glijden en dat is nu net wat ik probeerde te vermijden Ik leg mijn hand op mama’s hand een hand van troost Woorden zijn niet meer…

Wonden kwellen me dag en nacht 'k Veracht mijn handelingen zo ondoordacht. Ach, ik mag er wel uit leren Met gevoelens mag je niet spelen. Woorden en daden wikken en wegen Constant wil ik dat overwegen. Een gemeend sorry om wat mis liep Alles anders, dat verlang ik intens en diep.…

hoe kun je iets woordenloos vertellen, diepgeworteld in oude grond zonder het hart te kwellen door een glazen afstand die diep in de ziel snijdt ergens ver weg vangt een maaltijd aan met linzensoep wist je dat zonlicht er acht minuten over doet om de aarde te bereiken dat getallen een verzameling zijn van gedachten, netjes op een rij…

Ik heb geen zin om me steeds te verdedigen na te denken over jullie problemen, er is al genoeg nagedacht, dat hoef ik niet over te doen, waarom zou ik mezelf kwellen?…

zij woont in zichzelf en wiegt haar lijf in lege uren drijvend op golven van verstand tussen gestoorde binnenmuren soms grijpt ze radeloos naar penselen gedwongen door de schimmen die haar kwellen schildert zij de helse pijnen in grove lijnen mondloos, dan hebben zij even niets te vertellen haar signatuur tekent ze kolossaal met enorme…

Probeert u zich eens voor te stellen, dat dieren soortgenoten kwellen vanwege hun gloofsverschil. Geen enkel dier denkt aan een hel. Een poes kan spinnen van geluk. Die maakt zich om geloof niet druk. De mens doet dit vaak wél. Hij is tot moorden zelfs in staat, wanneer het om religie gaat die hij niet kan verteren.…

als jij zegt ik ben niet zo mooi weet dan dat de glans van je ogen vertellen van liefde als jij zegt zoveel anderen stelen de show dan ontgaat mij niet jouw rankheid als een gazelle ontsnappend uit een gedachtengang van doorgaans kwellen als je denkt ik ben niets waard onthoud je mij het goud van mijn dromen mijn ziel spiegelt…

De poes van de buurvrouw krijgt hopelijk voor heel even de schrik van haar leven Haar langdradige poëzie met miauwende decibellen begon me gruwelijk te kwellen Toen ze met veel kattengejank haar werpselen wilde uiten rond middernacht in de tuin buiten De stank is niet meer om te harden te zacht om op te tillen rottende sheba uit die…

De overname En ‘s avonds toen het reeds donkerde de mist zich uitspreidde voelde ik mij verstikken in wanhoop die mijn keel deed kroppen omdat Alzheimer de regie overnam en ‘s nachts toen onrust en machteloosheid jouw mistig hoofd bleef kwellen namen verstikkende gedachten de vrije loop zonder ze uit te spreken in die stilte…

Te vaak vergeet hij aan te trekken Zijn pas ontdekte spiegelkleren Waarin geen mens hem kan bezeren Omdat die hem totaal bedekken Gevolg is dat zijn hersencellen Belaagd door andermans problemen Het filteren niet op zich nemen Hem met teveel aan prikkels kwellen Zijn arme brein wordt overladen Hjj is een volgezogen spons Die niemand…

II Ach, wat blijft me uw afzijn kwellen! Scheiding, ach, een ijslijkheid . . . Doch – ik zal eens even schellen Om Katrijn, de linnenmeid. Diep in droefheid neergezeten, Schrei ik om de dood en ’t graf, - Kom, Katrijn, de kamer vegen! En veeg ook mijn tranen af!…

Die ons al zoveel jaren weet te kwellen Met Corry en de Rekels en Jacques Herb Maar straks in mei, vind ik het weer gedurfd Als Pierre ons naar de zege heeft gesmurft. ---- AMSTERDAM - De TROS heeft Pierre Kartner exclusief benaderd om het lied te schrijven voor het Eurovisie Songfestival 2010.…

Als muggen in een zomernacht blijven ze kwellen en maken ze kabaal. Wie kan hen stoppen? Wie weet raad? Hebben ze ook al bloed geroken? Laat me proberen stil te zijn, enkel te kijken, te horen, te bestaan. Elk uur is gegeven en keer nooit meer terug vanuit de eeuwigheid. Tijd?!…

Separeercellen, geen eigen wil hebben, het blijft me kwellen, het wil maar niet wegebben. Het behoort tot het verleden, het is voorbij, maar het komt terug in het heden, en is toch niet voorbij. Gevoelens van toen, angst en wanhoop, komen me weer pijn doen, en slaan in tegen m'n hoop.…

Gedichten zijn als van fluweel Zo zacht, zo teder Rank en luchtig Van lange duur in de herinnering Of soms zo eventjes maar aangetipt en vluchtig Gedichten zijn als messen Gemeen en scherp Zo taai als leder Bot en kluchtig Snijden door het merg en door het been Kwellen soms jaren lang geduchtig Gedichten Zijn slechts woorden opgeschreven…

buiten alsware ik bezeten door illusie bevangen waarom verscheurt buiten en binnen mijn diepe wens door liefde gekleurd is het de verstilde leegte door stilstaand bloed tot ijzig verbeurd ik versterf door de dagen heen slechts terend op enkele tellen schrijnend gehouwd in mijn grafsteen van ooit wil ik dat nog voelen dit eeuwig kwellen…

van woorden brengt in een vrije val als een sneeuwbal die bergafwaarts voortrolt, ongeremd en groeit zonder oog voor werkelijkheid steeds weer passeren striemende beelden mijn geestesoog verlating, jaloezie vernedering amper overwonnen dient een volgende zich aan een wond die ik open houd bezeten voel ik mij wanordelijk kwellen…