Alle inzendingen over lavendel

met zachte hand ontrafel je de draden van het web dat ik spon je wilt mijn woorden als dromen te drogen hangen in de milde zon en na het drogen plooi je het bedlinnen voor de nacht die komt je kruipt lavendelblauw arglistig tussen het linnen om onzichtbaar mij te minnen.…

Lavendellippen bevochtigd door morgendauw kussen bijtjes zoet…

Het is lavendel dat uitgelaten lila halfweg juni plotsklaps mij zo boeit…

O, lavendel, wat ben je mooi met je paarse bloementooi die als vurige fakkels dansen op het ritme van de wind waarin de bij en de vlinder haar nectar vindt O, lavendel, zo geef je met je schoonheid weer geur en kleur aan de zomertijd…

Juli zal het zijn geweest Avignon op weg naar huis De geur van lavendel in zacht wit licht Waar denk je aan vroeg jij Je woorden van lavendel je lichaam zacht wit licht…

één geurend moment dwalen door paarse velden, ontspanning en rust…

Lavendel is rustgevend en als ik ergens van houdt, dan is het rust. Mijn aardige buurman heeft onlangs een luchtballonvaart gemaakt en nu is hij dus volgens Franse traditie een baron geworden. 'Maar dichters zijn van nature van adel!', reageerde ik. Daarna ging ik aan de lavendelthee.…

simpelweg een koolwitje boven lavendel zijn duiken in de ogen van een vrouw vlinder op haar wimpers zijn hopeloos verdrinken in het blauw.…

Van indigo en koningsrood van waterverf en smaragdgroen van zonnebloemen en koolzaadgeel van koolwitjes op lavendel van al die dingen meer vertel ik als het zomert weer…

Ach vlinder in spe de gevleugelde schoonheid van je blanke huid koolwitje van mijn dromen lavendel bloeit in mijn tuin…

van ouds voor schoon bij was gekozen bij Toetanchamon in pyramide gevonden 'n parfumkruik lavendel in z'n tombe is er de tuin van eden op nageplozen adam en eva namen het struikje mee zonder lavendel voor geur geen leven beseften ze eenmaal buiten gedreven in de olie tegen pijn en zielewee twijgjes maken geesten sereen in tijd kussens…

Je stierf oude jaren geleden toen waren onze vingers jong ze roken naar lavendel en prille tederheid we vulden onze longen met dromen in het rood morsten lentedagen in ‘t licht zo eindloos lief wat ik zag was het begin vogels daalden en verzamelden op je schouder de zomer verbleekte in je korte, bruine haar plots lag…

het lichaam losgemaakt van haar innerlijke bron vormt zich naar de regels van het grote monster de angst met de lucifer ogen niet wetende dat hij ons wil vermorzelen onder het gewicht van zijn scheve tanden en riekende mond vlucht ik naar de lavendelvelden met de kennis en kracht van hemelmacht ver weg van het kunstmatige…

reizigers die de glans van toeval deed verbleken, oceaan van paarse gloed die scheen, uit haar welgevallig oog welt een traan in de liefdevolle opwinding van wederkerigheid, daar ligt de kiem van intimiteit, een dialoog die wij tot wils-gebied hebben verklaard van alle materie ontdaan, toen was er alleen de geurige huid van lavendel…

opus operatum) van zekerheid binnen onze ogen een, twee, drie in de warme dans met geurend lavendel die het zonlicht aangenaam vangt waarmee je me liefkoost en aanvult naast mijn voeten binnen de tijd tussen binnen en buiten waarop ik mijn zevenmijlslaarzen uittrek ik leg lavendel blue zaad in je beide handen ik zing je toe van golf…

briesje, geur van lavendel rode lach vanonder zonnehoed doorzichtig haar knoopjurk danst ze door paarse velden en heel, heel voorzichtig dwalen prille gedachten…

Lief, laten we de terrasdeuren open doen de vlindertuin begroeten verse weemoed plukken tussen lavendel van verlangen verhaal me de tijd toen het voorjaar nog lentes beloofde ...…

Zeg niet koolwitjes zijn het maar ze fladderen van links naar rechts naar boven naar beneden spotjes wit op groen op blauw op lila op lavendel kijk er eens naar fladderen maar onooglijk voorbijgaand in geheimschrift in codetaal…

Daar hangt de hemel een zomertuin van parelmist met een torentrap daar gaat ze slapen want het geurt er naar vroeger lavendel en tijm en het zonlicht verstrijkt er in water ze zwijgt het is tijd voor een laatste vaarwel ze zwijgt het is tijd en daar gaat ze.…

kus haar in slaap kroel zacht tegen haar vormen de nacht slaapt avontuur van avondnevel tot ochtenddauw rollend door wild paars lavendel hoor je stem in prikkelend geurend paars droom in jouw dromen.…

Van een zomerblauw zou ik je kunnen weet je van een rozenrood ik zou je van veel wit en geel en violet nog meer van aubergines van dat mooiogend blinkend van dat glanzend zwart ik zou je van veel groen en weet je ik zou je van dat dat felle lila lavendel op een border netjes in de rij en van sneeuwwitte anjers zie er is veel…

Te nauwe doorgang onder te lage wolken, waar vinden dromen de kans gedachten te worden, het ontwaken van een klokje, een lelie, lavendel, de Venus van Velazquez, en hoe ze zich naar mij keert, week die huid en donker die vlok haar. Waar vind ik doorgang? Doorgang waarheen? Naast mij ligt afgrond, een deuk in de peluw.…

De geur van een hibiscus duurt een dag, ster in een hartstochtelijk uur van tegenspraak tussen landschap en hemel, een vrouw belichaamt water en vuur dat ze in zich draagt, brandstof van herboren lavendel.…

de strijd het moest zo zijn dat wij als reizigers die de glans van toeval deed verbleken, een oceaan van onvoorspelbaarheid uit haar wakend oog welt een traan als liefdevolle bezinning van wederkerigheid, daar ligt de kiem van schoonheid, een dialoog die wij tot wilsgebied hebben verklaard er was toen alleen de huid van lavendel…

nu de avond breekt blijf jij wazig hangen in mijn haren met veel stil in rozen is je beeld gevallen hemel kleurt verdeeld het glas druppels naam weerkaatsen zo getraant in ochtenddauw geurt lavendel blauw met veel jou…

Onder de douche probeer ik pijn van mijn dag spoelen verkracht door woorden als dronken schrijver heet water wurgt meer dan gedachten lavendel douche gel verricht wonderen daar waar je niet denkt bitter-zoete illusie als verdoving…

“Wil jij soms even aan lavendel ruiken? Wist jij dat ik thuis vaak piano speel? Daarnaast ben ik een intellectueel, Dus mijn adviezen kan je vast gebruiken.” Maar Schippers’ antwoord was een keihard ‘nee’. Daarop vertrok Baudet volmaakt tevree.…

Heerlijk onderuit door warmte omringd Geur van lavendel waardoor de ziel zachtjes zingt Ogen gesloten gedachten op nul Handen masseren van tijd geen benul Kaarslicht met muziek zetten samen de sfeer Van zulk soort badpartijen wil ik alleen maar meer…

Muggen dansen elegant licht en luchtig, ijlend dorsten naar de pirouetten verre dromen beestenbloed de lokroep van lavendel beest flaneert heupwiegend bruine ogen zoekend naar in ravijnendiepe schaduw kijkt de afgrond terug in haar de gele rozen huilen…

als je kon was je weer een vlinder wit helemaal in 't wit je fladderde als je kon je dartelde boven lavendel blauw heel diep blauw als ik kon vond ik opnieuw de liefde uit licht ik omvormde licht tot goud ik sprokkelde schonk het je bladgoud voor de liefde nooit te oud…