Alle inzendingen over microfoon

voor de microfoon zingend in de badkamer legionella…

ik zie mezelf achter een microfoon lees voor en noem het een gedicht maar wat ik beweer is niets meer en niets minder dan de conclusie dat ik me verschuil achter woorden dat komt nóóit meer goed…

achter mijn hand, gebald tot vuist doch in niet verstarde trekken spreek ik mezelf toe en mogelijk ook ieder ander en anders het speeksel dat droog blijft laten de woorden enkel in mijn hoofd die het werk doen, mateloos overdenkend en onderweg zijn naar antwoorden die ik in de echo van de stilte hoop te horen als het licht op vragen door…

in Utrecht eens per jaar een hoogtepunt voor dichters, excentriek of juist gewoon om in de zaal of bij de microfoon te zorgen voor gehoor of voor een stunt je praat met hem met haar, met die en die in Vredenburg, de Nacht der Poëzie…

De microfoon geknot, rust van zijn plichten, Nu ondersteun je mij nog bij het dichten.…

De Kamer lijkt bijzonder goedgemutst Er wordt gegrinnikt en geginnegapt Soms bozig naar de microfoon gestapt Dan speelt men verontwaardigd of onthutst In het verpleeghuis kijkt men het eens aan Het lachen is ze daar allang vergaan.…

Als ruggesteun voor Beatrix en Lexje En alle leden van het koningshuis Krijgen zij een aardigheidje thuis: Een button met daarop een guitig tekstje Zo'n cadeau is als je 't mij vraagt te gewoon Zoek naar een camera of microfoon!…

In Tsjechië is politiek al eeuwen Vooral een kwestie van een grote bek Da's vrij universeel en niet zo gek Maar hier gaat het ook létterlijk om schreeuwen Een peiling meten doet men hier gewoon Met stemopnames door een microfoon…

U kent hem van zijn roze microfoon Zijn handelsmerk is treiteren en zuigen Maar bij Naema viel ‘geen stijl’ in duigen Andreas bleek een potig manspersoon Dus Rutger gaf zich smadelijk gewonnen En heeft als wraak een wurgpoging verzonnen…

*)Gebouwd van wat de KGB verzon: Een mix van microfoons en van beton.…

in de eurokas kweekt men hop tweemaal zo hoog als verleden jaar de gele muurbloem ruikt in het nauwe straatje naar gebakken uien voor de microfoon zingend in de badkamer de legionella aan de overkant van het grote meer brandt licht is het altijd feest…

stoeltjes Schijnheilig opkomen voor al die hongerige smoeltjes Nee, de belangen van kippen en koeien zijn te groot Uiteraard mee eens, geen debat over kinderen in nood Agressieve defensieve bemoeienissen kosten ongekend En die paar dooie jongens, ach ja risico weet je, dat went Wat waar, oppositie er is weer eer te behalen Op naar de microfoon…

Als ik dat afgeleefde viertal zie en dan die zaal vol ouderen van dagen zit ik me steeds vertwijfeld af te vragen wat moéten wij toch met die nostalgie… Dezelfde sound uit zelfde microfoons; alleen de naam is nieuw: Rollator Stones.…

het hart op de tong maar onder de riem bommen gegordeld die op afstand met een telefoontje alle waardigheid opblazen explosievendienst opgeruimd staat netjes het maakt geen eind aan het gedonder in de glazen er wordt geschreeuwd in de microfoon van het leven het gelijk moet gemaakt en dan ligt daar het kind van de rekening geraakt…

Welnee, zij is een schijnwerper Zij is niets zonder microfoon Beweging mensgejoel uit zaal En is zij in haar element, Dán is zij samen met publiek Experience evenement!…

De microfoon schalt: Hiernaast worden de zeeleeuwen gevoed.…

wonend in een wereld van wensen beroeren vingers de mixer o wonder van elektra en digitale registratie ver weg van hinderlijke herrie doordrongen van belang mompelt fluisterzacht een stem het ware woord in een microfoon kom tot jezelf sta op sta op het water brandt…

nog voor ik de draad kon oppakken stond ik al naar adem te snakken ze stonden maar aan me te friemelen voor stevig houvast aan edele delen zoals nek oren huid en hoofd van een microfoon met veel haken en ogen echt eeuwig zonde want alle goede bedoelingen ten spijt was ik toen ook mijn losse pols kwijt voor de volgende ronde…

verworvenheden deden er niet meer toe, zij negeerde de discussie om tot een breed maatschappelijk draagvlak te komen, het schip al uitgevaren met mantelmeeuwen aan zij en een kolkende oceaan onder haar blies hoog van de toren dit land verzuipt, geen gras is veilig voor de koppen die er net onder liggen, ik huiver bij het zien van alweer een microfoon…

Een dodelijke sfeer, naast een oorlog te staan, altijd zag je hem op ’t Journaal met een microfoon de zaken verslaan, bommen die loeiden ongelofelijke knallen, hij liet er zijn humeur niet onder vergallen. Alles voor ’t nieuws.…

je zei dat je niet durfde terwijl je dolgraag wilde zingen in een microfoon het lijkt zo heel gewoon je dochter zong zo prachtig en jij bleef aan de kant totdat ik je overhaalde en meenam aan de hand "starry, starry night" een lied uit jouw jeugd ik zong zachtjes mee en genoot van jouw vreugd je hebt een drempel overschreden gedaan…

Femke preekt, draalt weg van microfoon. Armen over elkaar - met ferme pasjes. Onbegrepen grimas - ploft zij in haar troon. Als ik Femke daar zo zie ontspruit mij de gedachte, Juffrouw Ooievaar - bouquetreeksideologie.…

verworvenheden deden er niet meer toe, zij negeerde de discussie om tot een breed maatschappelijk draagvlak te komen, het schip al uitgevaren met mantelmeeuwen aan zij en een kolkende Noordzee onder haar blies hoog van de toren dit land verzuipt, geen gras is veilig voor de koppen die er net onder liggen, ik huiver bij het zien van alweer een microfoon…

Ik kan er nog steeds geen genoeg van krijgen en keer op keer lees ik ze hardop voor, zie ik mij in een narcistisch decor hees literair een microfoon inhijgen. Bewust praat ik me zelf arrogant schor om alle verkoopcijfers te doen stijgen, de critici aan mijn degen te rijgen, hoor: ik ben een dichter, maar ga teloor.…

deed zo’n pijn het opstaan bleek nog erger vooral het eeuwige geklets van dag naar nacht en omgekeerd tussendoor het vrijen erboven en eronder het continu geroezemoes van schelle stemmen in haar hoofd die zij zelf heeft opgeroepen er werden toen drie beugels rond de schedel opgehangen richting de gehooruitgang en de mond stereo met microfoon…

Hij ging door het stof, maar ik zag hem staan, hij stond rechtop als een grote boom terwijl ie sprak in de microfoon, geen wolkje stof heb ik gezien, of keek ik verkeerd en zag U het wel misschien?…

Als ik eindelijk de kans krijg alinea's op u los te laten, gaat de microfoon plots met verlof. Zo kan ik doorgaan, zo kan ik doorgaan - tot ik ook eens bof: 'Literaire dames en heren, Tussen logische handelingen vond ik noodzaak en zin. Eigenlijk zou u moeten weten welke woorden hieraan voorafgingen.…

klaar, in het licht van een zwak schijnsel, citeert hij zijn eerste frasen, In een voelend timbre, verteld hij over een reis, van een verliefd stel, het publiek luistert intens, Een reis met de trein, de bagagerekken liggen, vol met koffers en boeken en de dichter zwoegt verder, Hij stroopt zijn mouwen op, en kruipt dichter naar de microfoon…

Zijn onmacht is verpakt in ferme woorden Maar gaandeweg vindt hij de juiste toon De media die zijn massaal gekomen Emotie klinkt door elke microfoon… Hij heeft zich na de eerste schok hervonden Het komt nu aan op visie en beleid En morgen rijdt de metro weer door Londen Want “doorgaan” is een wapen in de strijd… De stad treurt om haar doden…

Je zou hem geen stuiver geven als je niet wist dat hij een expert is op het gebied van Anne Frank, WOII en Mokum als je niet wist dat hij bezoekers rondleidt in de Hollandsche Schouwburg delinquenten met een taakstraf begeleidt publiek om zijn vingers windt wanneer hij de microfoon ter hand neemt om het leven te bezingen.…