Alle inzendingen over periode

De hemel groots en grauw. daaronder het geweldig laagland met de plassen; bomen en molens, kerktorens en kassen, verkaveld door de sloten, zilvergrauw. dit is mijn land, mijn volk; dit is de ruimte waarin ik wil klinken. laat mij één avond in de plassen blinken, daarna mag ik verdampen als een wolk.…

Ik ga op weg en laat mijn huis verdonkren in het avondrood - o, ga niet weg, de nacht is groot. Ik kan niet blijven lieveling, de dood ontbood mij tot zijn kring; vergeef mij dat ik achterlaat wat ik zozeer heb liefgehad: mijn huis, mijn stad, mijn kleine straat en u mijn eigen hart, ik hoor een lied een grote stem. -…

De eenzame zwarte boot vaart in het holst van de nacht door een duisternis, woest en groot, de dood, de dood tegemoet. ik lig diep in het kreunende ruim, koud en beangst en alleen en ik ween om het heldere land, dat achter de einder verdween en ik ween om het duistere land, dat flauw aan de einder verscheen. die door liefde getroffen is…

De palmen staan recht en stil. donkerblauw liggen de schaduwen neergeveld. onder het staal van het firmament heerst het roerloze zilverblauw. de hemel is hel - en de wereld is zo stil en verlicht, dat de maan, verlost van haar licht, een onzichtbaar zilveren spoor in de zilveren ruimte verloor. tussen de palmen het licht.…

Hoop had ik haar te zien Al was het in een ander leven Ze mist me soms heel even Maar meestal even niet Voor zo vaak al kruisde onze wegen Ging aan mij voorbij Ook toen in het vorige leven Raakte ik haar kwijt Gelukkig heb ik deze zinnen Geschreven met de liefde Dat weet ik bovendien Net als zij mijn hart opzij Verdraaide emotie…

en licht gelijk ze volgt, gewoon omdat ze van je houdt uit haar stilte kon jij alsmaar groeien in een periode van menig, menig jaar ze was al die tijd jouw licht en schaduw wie denk jij dat JIJ bent ZONDER HAAR…

Ze hebben Juliana zelfs verboden Om dood te gaan in deze periode.…

Voor wie ten tijde van zijn prille jeugd niet elke dag volkomen heeft gedeugd is deze periode zenuwslopend. En gaan we nu van Balkenende horen hoe fout het was dat hij ooit werd geboren?…

Als ik mijn liedjes gezongen heb Moet ik ze loslaten, En spelen ze hun eigen rol In het leven van mensen, Dan heb ik er niets meer over te zeggen - Dit is mijn diepst gevoelde wens: Dat mijn muziek de soundtrack mag zijn Voor deze periode uit het leven Van iemand met een naam, voor zo maar een mens…

met de jaren komen de herinneringen periode aan de kindertijd och ; waar blijft de tijd heupwiegen op de rode stenen in de hoelahoep voor de huizen met de smalle ramen en de hoge grijze stoep…

Heel lang niets dan heel veel in een korte periode. alles komt met vlagen niets is constant behalve de blijvende vragen die heb je niet in de hand. vragen komen vragen gaan maar blijvende vragen blijven bestaan.…

Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan, rijen ondenkbaar ijle populieren als hoge pluimen aan de einder staan; en in de geweldige ruimte verzonken de boerderijen verspreid door het land, boomgroepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen in een groots verband. De lucht hangt er laag en de zon…

De avond daalt; een zinkend schip. de kiel slaat op een blinde klip. - o, hartstocht van dit kil vergaan, in koele nacht, in koele maan. "en gij, die eens dit leven prees met sterke stem en harde keel, is dan het glanzen van uw woord bestorven en voorgoed teloor?" - ik heb geleerd dat in de dood de ziel zal stijgen levensgroot…

De avonden donkeren al. dit is het regenende jaargetijde waarin wij haar eenmaal ten grave droegen; ook toen sloegen de bladeren en de regen over de paden en de zwarte wegen en het woei duister in de donkre groeve. alleen was het toen vroeger herfst en droever.…

Ik ben je niet vergeten Ik had kunnen weten dat Die korte periode samen, zo fijn Voor mij niet genoeg zou zijn Ik blijf me afvragen Waar je bent, wat je doet Of jij ook nog wel eens aan mij Denken moet Hoe kan ik je vergeten Als ik nooit zal weten Hoe... Hoe alles met jou zal zijn Het doet pijn…

We laten achter ons Wat we mogen laten gaan Een periode voor nieuwe dromen breekt aan De wereld zal weer spelen Een ster is ons voorgegaan Het roodborstje zingt haar lied Zoals ze altijd heeft gedaan…

Het nieuwsjaar kent zijn slappe perioden, Dan komen journalisten nieuws te kort. Vandaar ook dat men zich dan gretig stort Op een lokale ramp met tal van doden. De radio, de beeldbuis en de krant Zijn dankzij Volendam weer uit de brand.…

In ons hectische bestaan kan het wel eens te luidruchtig gaan Daarom je dan eens aan te leren wat tijd te nemen om in jezelf te keren een mensenleven gaat al zo snel en bedenk dat altijd wel daarom een periode stil te zijn dat vind men dan heel fijn...…

Laat Kerstmis zijn die periode van vergiffenis; die na de droefenis een liefdesmaaltijd delen wil aan een voor iedereen toegankelijke welvoorziene dis.…

Geloven doe ik in een tijd Periode jaren samen Tijd leert mij dat niet alles, niets echt voor eeuwig voor altijd is Hoewel wij soms best flink botsen Is onz' liefde waarlijk oprecht Zonder jou ben ik slechts een schim…

Er komt een einde aan een periode, Gezellig winkelen, dat is voorbij, De crediteuren staan al in de rij, Het oude warenhuis is uit de mode. Misschien blijft V&D tóch in de race, Met Peacock, Humphries, Brahms en Mr. Grace.…

Schuimende morgen en mijn vuren lach drinkt uit ontzaggelijke schalen van lucht en aarde de opalen dag.…

Bij "Tussen kunst en kitsch" komt straks na jaren Een man langs met een vaas uit een paleis, Nieuwsgierig naar de uitleg en de prijs, Waarop een der experts hem zal verklaren: "Die vaas stamt uit de Saddam-periode; De prijs schat ik op honderdduizend doden."…

In de moeilijkste- periode van mijn leven werd jij gestuurd op mijn pad Ik zal je nooit, nee nooit vergeten Mijn allergrootste schat...…

Je voelt het bij het beeld op elk journaal: Zo'n aula of zo'n gymzaal vol scholieren Die zenuwen die ongetwijfeld gieren Die droge stoffigheid van zo'n lokaal En straks, na duizenden gestorven doden Weemoedig afscheid van een periode…

Op de periode dat het nog goed was... Of vraag ik nu teveel?…

Ik schreeuw wit Ik schreeuw zwart De kleuren zijn vergeten Die waren er maar even Ik zou ze kunnen zoeken Maar dat deed ik al zo vaak Het enige wat ik vond Waren diverse tinten grijs Die kleuren nu mijn leven Maar vast niet voor altijd Want ooit zal ik dit vergeten En hopelijk zeg ik dan: Die kleurloze periode was er maar voor even…

Haar wereld is als een oude boom diep geworteld door het leven de bloesem allang voorbij maar nog niet helemaal uitgebloeid er zijn perioden dat de takken meebuigen met de stormen in plaats dat ze knakken hier en daar wordt wel gesnoeid geestelijk voedsel is haar behoud als krachtvoer voor het oude hout…

Permanent is het gat in mijn gedachten in eerste instantie is deze periode niet wat ik verwachtte. Anders is de herkenning van de realiteit, Complex op een manier die ik liever mijd. En toch luister ik met vrede en onvrede naar muziek van onze tijd. Rust zacht Al Bud, Larsonic, vind vrijheid..…

Een enge, nare periode in de geschiedenis, in de plaats waar ik woon. Strenge regels en nieuwe wetten. Het slechtste in de mens is door komen zetten. De tijd is gekomen om te gaan. Zo snel mogelijk… hier vandaan.…