Alle inzendingen over slank

Dan wordt de kalme golfslag rond haar hoofd onderbroken door haar hand, die kleine, slanke breker, en blikt zij óp tenslotte, de kleine zeemeermin, en legt haar pen treurend terzijde.…

de bomen slanken af dezer dagen (wat je van mij niet kunt zeggen) in het zeewater liggen schaduwen verborgen of zijn het zandbanken het licht is anders nu de lucht zo fris als de herfstappels in mijn tuin maar de zon schijnt nog in mijn humeur de woorden dwarrelen op dit blad papier dat zo zijn maagdelijkheid verliest maar wel…

In vroege lenteochtend tijger lacht naar de maan schatert de gebrilde kikker in zijn groene naakte waan schalks langs de vijver daar spreid zich een bruid in gerichte mannenijver te voorschijn zijn spuit en klimt op ’t vrouwtje slanke benen wat krom dauwdruppels drinken want de mensen zijn dom.…

Zij Op het terras van Toro in Zutphen Zachtjes blazend tegen de damp van een organische thee Haar ogen verborgen achter zwarte glazen Een langzame beweging van haar vingers alsof ze een sigaret uit haar mond neemt Het staren naar het spoor van sproetjes op haar slanke arm Plots haar betoverende glimlach Ik Totaal van de kaart…

Hij sprak niet het was niet zijn stem er heeft een ander in de nacht gesproken toen hij de tak tekende aan de stille boom die hij omhelsde, groeide er klimop langs een slanke rug over jouw schouders, rond jouw hals kin, gesloten mond, neusgaten er ging een wereld voor jou open maar praten deed hij niet.…

De voeten in het water Van de kabbelende beek Liggend op het groene gras Alleen aan de over van de kreek Starend naar de blauwe hemel Soms waait een wit wolkje voorbij Dan plots zie ik een roze En weet ik: die is voor mij Denkend aan je slanke lichaam Sportief, sterk, elegant Was jij nu hier maar bij me Maar ik heb slechts die lege hand…

fraai bouwde hout zijn blokken tegen de oplopende buitenmuur de kleuren al gespleten voordat de stammen zijn vergeten nog ongeringd klinken de jonge basten met nog slanke onvolgroeide kwasten alleen de droge grond ver achteraan draagt weerbaar hout dat muziek in alle koren laat horen…

Negen maanden achtereen lange weg van slank naar ronding in een zucht voorbij Alles staat er klaar voor samen gekocht, gekregen voor 't kind alleen Voelen, vleien. Samen de schoonheid van dit wonder beleven Negen maanden achtereen van foetus in ontwikkeling tot kindje, kleintje, zuigeling.…

jij rankt als glas geblazen met de mond slank krijg jij de hoogte sierlijk en voornaam je lichte trots blinkt uit in fraai gevulde delen toch blijf je transparant kleurt zacht door zon beschenen jouw vormen in balans unieke kunst gemaakt door mond en hand…

zag je wolken blond in haar benen lang gesloten slank een paar stapte uit in gracieus bewegen straalde lach je ogen bleven blauw verlegen danste korte passen in een vlinderend gaan keek me stilstaand aan wiekte vloog voorbij maar in dat godvergeten zonneogenblik bloeide jij voor mij…

er sprong een vonkje uit de edelsteen die jouw slanke vinger droeg ik zag het alleen je handen waren bezig afscheid te bereiden tastten naar je jas en in je blik vonkte je weer jij bent mijn diamant voelde al in jou begroeten de lange vingers in mijn hand ze vonkten speels een nieuw ontmoeten…

Ik zit hier wel wat bang&shaking Maar weet dat straks na deze laatste rit Geen band meer om mijn dikke middel zit Al ben ik bang voor de ontsteking Ik heb explosies (van jouw kant verdiend Maar vanaf straks ben ik jouw slanke vriend) [de man, die op weg was naar zijn liposuctiebehandeling, is uiteindelijk aangekomen, dit in tegenstelling…

Wel ben ik onveranderd gaaf en glad, denk ik, en net zo slank als vroeger. Maar tijd en ondervinding strijk ik niet meer met mijn handen strak als ik in de spiegel kijk - rondschouderig, hangtepelig.…

Teruggelopen naar de kade om opnieuw de geluiden te proeven nu het eindelijk stil is in mijn hoofd met de nasmaak van echt bier in mijn mond voelen mijn handen nog jouw slanke lijf golvende dijen de ironie van Antwerpen; het besef dat prachtige vrouwen door de stad blijven vloeien net als het water --------------------------------…

Toen hingen die lokken mij over de vingers gebogen, Zo smijdig en slank als de slangen, Als trossen goû-regen, in slingers gebogen, Als stralen der zon, door mijn vingers gevlogen, Of tussen de twijgen gevangen. ----------------------------------------------- uit: Overige gedichten…

Bij het ritme van de branding Welke dwingend mij ontsluit Vloeit het warme nat samen Beeld ik mij overmand door de zeenimf Dan voel ik haar slanke vingers in mij En als mijn schacht soepel deze omklemd Perst het zilte nat ritmisch ons samen En glijden wij weg over de toppen der baren © schrijver Ivan Grud…

Uit het leven gegrepen Ach ja, volslank, mollig zeg maar een dikkert ja ja ja weer eens op dieet deze maal voor mijn gezondheid vroeger aan de slanke lijn maar nu hoef ik zeker weten geen "den" meer te zijn vol tevredenheid en trots geschreven de weegschaal gaf vijf kilo minder aan op dinsdag de eenendertigste augustus ik heb mijn…

eigenlijk is het niet leuk heb geen contacten en gesprek ben eenzaam en alleen heb veel gezien en veel gehoord maar wat kan ik er nu mee doen ze was lief, slank en blond van haar stond ik verstomd zij heeft me niet gezien ik was er wel, maar zichtbaar niet wat schoot ik er mee op mijn zichtbaarheid is nu mijn doel…

het boeket rozen heb ik gekozen bied ze u nu aan slanke vingers gaan behoedzaam langs de stelen kunnen vaak geen dorens velen een ander ziet het drupje ochtenddauw op de fluwelen bloem en smelt voor schoonheid van dit intieme samenzijn maar ieder heeft een eigen vorm en kleur in beeld de goede dichter biedt oneindig veel…

ik cement met steen en zand fundament in dorisch zuilen jij pilaart arcadisch vrij kent in slanke bogen het verschuilen samen tempelen we de griekse mythen keer op keer en parthenonnen weer ik ilias als jij odysseet met de cerberus alleen de styx brengt charon en mijn rust…

Je slank contour glanst als albast in schijnsel van de open haard zo puur stil… roerloos vol verwachting lijkt het wel ik aarzel een moment maar strijk dan toch behoedzaam warmte in het wachten en kijk geboeid hoe magisch vuur je zacht tot smelten gloeit voor ik geknield het hoofd buig en mijn handen samenvouw voor jou……

Heb zee van mijn hart in gedachten gesloten in woorden van branding als tijden van eb en vloed over vlakte de kim begroet deinend in regelmatig ritme weer en wind brengen beide roep naar de toekomst aan als slanke witte vogels die zweven over de golven nader komen om te rusten daarna ook weer verder gaan.…

je nagelde met slanke vingers langs mijn rug striemde rood ons namen in mijn vel ik las ze later terug toen hartstocht was beleefd en jij je eindelijk had uitgeleefd ik mocht het beest weer spelen en godvergeten lang met jouw de passie delen je tags staan in mijn huid hoe ik ook wend of keer kan en wil daar nooit meer onderuit…

ik ken het breekpunt van glas dat sierlijk rankt op slanke voet maar meer nog de verleiding van warme schijn het vloeibare geluk maakt alles stuk want verlangen heeft een dorst die nooit te lessen is ook als het ach en wee al moeizaam wordt geslist aangeschoten zijn herbergt groot venijn juist op de roze wolk knapt het glas…

Alvorens ze aarzelend fluisterde “ja” verschikte ze nog even iets aan haar decolleté zodat, terwijl zij steunde op haar elleboog, de vingers van haar slanke, fijne hand langoureus-weemoedig de kralen van haar halssnoer nauwelijks raakten.…

wij vlochten herfst van alles wat de zomer geschonken had jouw slanke vingers modelleerden vorm en kleur tot een zondoorschoten boeket ik schaalde fruit etaleerde de fleurige rijping tot een zonovergoten palet storm en regen waren welkome gasten bij het feestelijk openingsritueel de nachtvorstjes lachten wisten dat in een koude…

de afstand is nabij doch in beton gegoten een anti climax heb ik de dodendrank zelf ingegoten of kijk ik mank door ijzige emotie wat was de liefde slank of was het verbeelde negatie de nacht was hel verlicht het etmaal zonk weg in de herhaling de put gegraven met modder gedicht of was ik naief mijn eigen dief, mijn ziel opgelicht met…

Een drukte van jewelste in mijn witte tuin en ik, ik zoek er woorden bij de wintercollectie is uit wat berken en een populier met wolgemutste kruinen de treurwilg oud fit naast een slanke den oogt witter dan de witste sneeuw een paar bomen van letters spreken mij aan het zijn zes essen op een rij zij kennen geen alfabet ik plak…

je mistte vandaag ook morgen ben je zwaarbewolkt jouw lagedrukgebied kent nog geen zon en lente heeft respijt ik voel je handen koud op zoek naar licht maar in de somberte nog ongericht op zoek naar zekerheid slank je de vingers lang met warme gretigheid ik zal wolken breken je alle mist laten vergeten alleen de zon is onze zekerheid…

Toch kon z'n dikke lijn een slank persoon bekoren. 't Was op een eetfestijn. De vreter vrat zich rond aan spullen van de slager en riep met volle mond: 'M'n God, wat ben je mager!' Sindsdien is hij geen vreter Hij valt nu langzaam af. Bij God gaat alles beter, zo leest men op z'n graf.…