Alle inzendingen over spijt

Roep me als je verstijft Roep me als je mond niet meer sluit en ik zal wenen in m’n graf voor de goede vrouw die ik geen liefde gaf…

ik heb spijt toen ik je uit mijn gedicht haalde, een sprankje hoop die je als lotusbloem mij het wonder van jouw liefde zou leren kennen doch dat gedicht had kantelen waarachter jij je verschanste en hoe ik ook mijn liefdespijlen naar jou schoot, ik miste telkens de evenaar aan het halfrond van jou besmettelijk bestaan waar jij beschutting…

het spijt me dat ik niet was wie je nodig had het spijt me dat ik om je gaf door overmacht getroffen door onoverwinnelijke liefde door mij…

een moord gepleegd op wat had gekund en wat had gemoeten rest mij niets dan rouw…

Vaak gaat het om spijt zonder schuld. Spijt over grote dingen. De keuze voor een verkeerde partner. Het verdriet omdat hij of zij wegging. Wat je misschien had kunnen verhinderen mocht je aandachtiger zijn geweest. Het gemis van een kind of het leed dat je ervoer wanneer het stierf. Spijt kan over alles gaan. De foute studie.…

Het spijt me van toen, je was en je bent mijn droom – tot je bij me blijft.…

het duurde vijf minuten vijf minuten maar toen hij haar zag en dat beeld nooit meer kwijtraakte   het duurde tien minuten tien minuten maar voordat hij koos en de verkeerde keuze maakte   zijn spijt over tien minuten tien minuten maar duurde vele jaren vele jaren lang      …

gekomen besef hebben wij te hooi en te gras onze beelden verzameld op afroep of in genieten pas later nu even geen klassiekers en wereldwonderen die zijn geïnventariseerd nu zijn het aarde en mens in groot en klein leven die de revue passeren met alle tranen en pijn die er bij de mens en zijn geboorteplaneet zijn in het met spijt…

als gedeelde ervaring het was nieuw deed geen pijn of zeer maar voelde juist fijn en vroeg vooral naar tikje meer we lachten om dit dichten het deed toen de hoog opgelopen spanning wonderwel rustig aan verlichten de lieve kleine plekjes waren ons niet vergeten de vingers iets versleten maar de gevoeligheid toegenomen zonder spijt…

Spijt, spijt, wat is dat nou precies? Een naar gevoel van binnen, heb ik iets fout gedaan? Spijt is er niet zomaar, spijt zorgt voor verdriet, want verdriet heb je als het je zo spijt. Spijt, maar waarom, waarom heb ik nou spijt? Komt het door mij, komt het door jou, komt het door ons allebei?…

Spijt van het verleden. Spijt op de achtergrond. Spijt moeilijk om te delen. Spijt dat ik ooit voor je stond. Het geluk staat geportretteerd. De eeuwige lach van mijn schat. Geluk op één foto geïllustreerd. Maar spijt heb ik nooit gehad.…

Ik was er even heel kort bij, tot aan mijn knieën in het getij. Tussen eb en vloed, verliet me de moed. Je te troosten in mijn armen, of met een goed bedoelde kus. Ik liep terug, langs de uitgestoken brug. Liet ik je staan, met in je oog een traan. Voor mij!…

Ik wil niet bij je in de buurt komen Want als ik je zie, zie ik de dingen die ik je heb aangedaan En als ik je zie huilen, weet ik dat het door mij komt…

Heb je spijt? Huil dan maar als een schoolmeid...jouw toekomst is uit de tijd. Had John maar aanbeden, en was je toekomst niet verleden... Dit voor alle schone verwachtingen die jij ons hebt ontnomen...…

Sinds jonge verliefde leeftijd steeds knuffeltjes, kusjes en tot onze zeventig handje vasthouden! Dat soort van Liefde dat zoveel meer betekent dan op een papiertje te trouwen Ondanks tal van tegenspoed aan elkaar verknocht, zo hecht haast paradijselijk, prins en prinses; het was veel meer Woorden waren overbodig, één blik of oogopslag en alles…

de spijt? Wij zijn tekortgeschoten. Bij alles wat we bijeen vergaard hebben in ons korte leven, bij alles waar we ons druk over maakten zagen we "iets" over het hoofd: ...jou!…

'k heb je pijn gedaan met mijn onzekere woorden in je innerlijke land maar ik wilde je niet storen in je stilte 'k wou je alleen maar geven een hand jouw stem heeft nu een klank gekregen en in mijn vreugde wou ik je mijn liefde geven 'k heb je gekwetst maar al moet ik een eeuwigheid wachten wachten zal ik doen om terug te keren…

Ik streelde haar verlangen Zij suste mijn verdriet Dat is wat er bleef hangen Meer was er domweg niet Niets meer dan was besproken Niets minder dan voorzien Gehaast en afgebroken Meer was er niet te zien We hadden het zo nodig En smachtten naar elkaar Gevoel bleef overbodig Toch scheelde het een haar Of alles was beklonken Het smaakte naar…

Met pijn in het hart vertel ik je met smart dat ik ons lot tart Liefde stroomt, zelfs wanneer je droomt, zachtjes onbeloond Te weinig getoond Onvrede behoort aan mij Onbewust persoonlijk Te laat met mijn gevlei zoals gewoonlijk…

spijt voor wie ik ben voor wat ik doe ik zal je missen…

Ik wou dat ik wist wat er in me schuilde, Wat me tegenhoud, en jou steeds kwetst... Ik wou dat ik wist waarom ik wil leven, Maar steeds mezelf weer kwets... Ik wou dat ik wist waarom ik dingen doe, Waarom ze er zijn en me blijven volgen... Ik wou dat ik wist waarom het zo doorgaat, En het niet in een keer stopt... Ik wou dat ik wist…

ik ken er geen dat ik je daarna griefde was met een hart van steen die steen is nu gebroken ik word door spijt verscheurd en ’s nachts komen de spoken mijn rust heb ik verbeurd zo kan ik niet meer leven maar ook niet sterven gaan want wie kan mij vergeven wat ik toen heb gedaan? delila…

Maar ineens had jij spijt. Op die bewuste morgen kuste jij me wakker. Maar toen ik in je ogen keek. Zag ik alleen je zorgen. Je besloot het gewoon te zeggen. Zonder pardon, recht uit je hart. Je koffer stond al klaar en je ging zonder iets uit te leggen.…

Ik heb spijt van wat ik heb gedaan, maar jij wil niets meer van me weten dus laat ik je maar gaan. Dit is echt niet wat ik wil. Zonder jou is het zo koud en stil! Ik kan je niet vergeten, als je dat nou eens zou weten! Mijn gedachten gaan alleen nog naar jou, omdat ik zoveel van je hou!…

voor alles wat ik niet gedaan heb geen steen van het ijzeren gordijn gebeukt geen grenzen doorbroken geen armen rijk gemaakt voor alles wat ik niet gedaan heb betuig ik spijt het spijt me en daar ga je altijd weer die zin geen land verdedigd of hulp geboden bij overstroming nog geen steentje bijgedragen het spijt me en daar ga je altijd…

Wind regen en het is kil in huis De deur blijft gesloten ik ben thuis Wachtend op dat bekende op de trap Dat belletje die herkenbare voetstap Doch het blijft stil en mijn eenzaamheid duurt Toen weigerde ik dom trots en was verbolgen Die paar simpele woorden sorry ik heb spijt Niet beseffend de verschrikkelijke gevolgen En als ik mij spiegel…

Het is triest dat jij zo doet Het is ook jammer Is nergens voor nodig Het is triest alles haal je door elkaar dat is jammer en triest Triest en jammer We hadden het zo goed maar je gooide het weg zomaar En da’s jammer want nu is het weg, voorgoed Dat is triest en jammer.…

Een bleke maan werpt een dun streepje licht naar binnen. Ik staar naar het plafond, rillend moe probeer ik me onder de dekens te verwarmen. Ik praat tegen mezelf maar prevel in ’t halfdonker slechts wat verwarde zinnen. Mijn lichaam zoekt naar rust maar heeft het zwaar te verduren Het gonst en bonkt in mijn onrustig hoofd, mijn…

Zoals jij stond aan mijn wieg Zo sta ik aan jouw graf Jij huilde toen van blijdschap Ik om verloren uren...…

Vanachter het schandaal is het schuilen mij in het hart blijven steken, de wortels ontmoedigen het applaus van mijn doksaal Avondduister tast naar herinneringen die enkel nog bestaan in de graffiti op mijn huid, geen gekerm van valse toonaarden – maar het besef ervan erken ik luid Doch verstomd zijn mijn kreten die verslagen het lokaal…