Alle inzendingen over staart

Kamerbreed tapijt van zand en pierebadjes Daarachter prijkt een horizon van zee en lucht De honden zwaaien vrolijk met hun staart Ik zwaai terug…

een man van een enkel woord staart u aan beschermt zich achter stilte wil niet dat u hem hoort hij wacht geduldig op die ene vraag waarvan het antwoord is vervaagd adieu...…

Vanaf de roestige veerboot naar Casablanca zag ik door vettige dieselwolken een blauwe dolfijn steeds wanneer hij uit het water sprong droop er een regenboog van zijn staart.…

De zeemeermin slaat haar staart om de benen van de man sleurt hem mee naar de diepte van haar wezen Samen bereiken ze de kern van hun zielen, ver buiten het aardse bestaan…

tussen lommerrijke bomen liggen bruinwitte vlekken roerloos bijeen verstillen zelfs hun lome staarten lijdzaam wachtend op de koele avond schemering…

~~~ het staart me aan en daagt me uit de het die ze het liefst tweeledig schrijft gesuikerd aan de randen laat de bittere nasmaak zich pas later proeven helder is het serum dat van de waarheid overblijft ~~~…

Hoe ze kalm naar de overkant staart als mediterend licht zo koel, zo zacht onaantastbaar maar toch rakend in een stilte in een streling van tijd het kloppen van haar hart dat geruisloos naar het mijne overgaat.…

Planten, bloemen ontkiemen komen tot bloei poëzie struint onzichtbaar haar staart steekt erboven uit!…

Om ongelukken te voorkomen Is door de evolutie de staart van ons afgenomen.…

twee koeien lagen koei te wezen en aan de stilte te genezen ze zagen dat het leven goed was waar nergens hier een moet of spoed was ze dachten niets, dat was volkomen overbodig een koei heeft geen gedachten nodig 't gesprek ging enkel maar per staart zo'n staart is expressief veel waard het gras, de vliegen en de regen volkomen zeggen…

Een ezel is een heer met een staart, Die hij van achteren draagt, als een paard. Het verschil tussen ezels en geleerde doktoren Zit hem soms minder in 't hoofd dan wel in de oren.…

Een muur een kast vol boeken ongeduld wordt niet beloond tijd staart hem aan(doenlijk) wachtend tot wetenschap kennis wordt ooit zal hij denken dat hij weet nog niet dat leven zich niet laat lezen…

Kijk, hoe ze daar gaat, met elegante staart, het plein over en staat in dat gevlekte licht, met op haar gezicht het masker dat ze wil ophouden vandaag. Quanto è bella. Quanto è cara!…

Ze staart me aan en reikt haar hand uit naar de mijne. Oh dame van de nacht, wat doet me het afscheid onnoemelijk veel pijn.…

Opwaaiende vachten, geluidloos gesnuif, staarten in wit, grijs en blauw. Eindelijk terug in de lucht.…

een man van een enkel woord staart u aan beschermt zich achter stilte wil niet dat u hem hoort hij wacht geduldig op de morgen wanneer weer een stukje heden in 't verleden is verborgen…

Hoe simpel kan het zijn Geen omwegen Geen pijn O Bodhivasta fout geschreven O dichter van lotje Geen staart noch knotje Alles beklijft maat Hoe graag je ook raakt Zo is het gemaakt…

de zon lichtend en rood een ballon geland op de stroom aan zijn donkere boorden het eethuis bij kaarslicht over kreeft en wijn langs fonkelende glazen staart een man de avond in…

plots groeit er een draad uit een irritante staart die steeds in de weg zit de muis van mijn hand wordt een balletje en schuift over tafel het klikt en dubbel klikt maar het peutert zo lastig in mijn neus…

't Is iets wat Duyvendak ook overkwam Sprak Bonfire: een paard in het gezicht Mijn opvolger, die Ank heeft afgericht - Ik ben niet eens geschikt meer voor de tram In plaats van fotoshoot en worteltaart Een bruine plak van onder eigen staart…

de reden dat het lot mij hier bracht ligt verdronken op de bodem als een spiegel kijkt ze me aan bemerk hoe oud ze is geworden toch lijkt ze in niets op mij ontvlecht de staart om haar de vrijheid te gunnen, te dansen in het zonlicht dat me koestert…

een schrijnende foto uit de krant raakt mijn gemoed ik zie de wanhoop van een kind te weinig vocht om nog een traan te kunnen laten met uitgehongerde ogen staart het naar mijn boterham vult mijn dag met schuld en schaamte…

ze staart me aan en vraagt om woorden zij die alles kan verklaren of de verwarring vergroten ik staar terug en zoek het antwoord op de niet gestelde vraag zij kent het al en weet dat ik haar zal belasten dat mijn antwoord haar verandert zij niet langer kan zijn wat ze is een onbeschreven blad…

Met opgeheven kop en staart lopen vier poten hooghartig aan mij voorbij. Een geruisloze sprong tot aan de warme vensterbank waar hij met ongeinteresseerde blik naar buiten schouwt het is pas maart... en nog veel te koud.…

Want van z’n kop tot aan zijn staart Was het maar een lui paard.…

ik grijp de tijd bij z’n kop en z’n staart hij probeert stiekem te verglijden wordt net als ik bejaard wat ik samen met hem wil vermijden de tijd heeft de tijd niet meer en ook al probeer ik het steeds weer zijn regels zijn niet te ontwijken…

Hij staart naar buiten hij ziet de wolken gaan vaart met hun mee niemand die het opvalt maar hij is weg verkent het hemels firmament en vindt zijn rust waar een ander alleen nattigheid voelt.…

In zijn sadistisch universum waart Een slachtoffer van het schervengericht Dat zelfs voor chaos in 't Congres niet zwicht Een ramkoers: het venijn zat in de staart Op het moment suprème had hij gewacht Bestorming van het centrum van de macht!…

Zelfs voor niet één rijksovervalmethode, Zoals die blauwe envelop in maart (Een muisje met een hele dure staart) Zijn Overweg excuses aangeboden. Laat staan – wat al zijn klachten overkoepelt – Dat er bij Overweg iets wordt versoepeld.…

ik wedde nimmer op het juiste paard m’n favoriet had steevast zere benen of sloeg op hol, had –ziek- niet kunnen trainen z’n staart hing onvermijdbaar aan de staart ook hadden jockeys moeite met de vaart het rode kruis moest dikwijls hulp verlenen waardoor m’n kans op rijkdom was verdwenen op Duindigt heb ik nog geen sou vergaard nog…