Alle inzendingen over stadhuis

niets geeft je garantie voor een gelukkig bestaan of je nu wel of niet naar het stadhuis bent gegaan het gaat om je zelf of je wilt nemen en geven zonder dat bestaat er geen geluk in het leven…

Ook het stadhuis vindt je naam niet meer terug in haar bestand. Sporen die restten zijn de uitgekotste prooien; al geven ze blijk van een man die de bewoners van deze plaats niet kenden.…

Ik was maar vast naar het Stadhuis gegaan Dan hoefden ze geen smoesjes te verzinnen; 'Hoe krijgen we hem nietsvermoedend binnen' Een welkomstlied, de zaal die op zou staan De bode zei: 'Meneer u bent abuis De burgemeester is allang naar huis.'…

Zij is op de kaasmarkt geboren als een man wilde- zag hij haar staan je had er eens goed moeten horen dan ging zij er niet meer vandaan Griet Purmetreutel werd zij genoemd lokte vele kerels in haar bres werd zij er vermoord en ook verdoemd op het fraai stadhuis bordes voor een uitvaart bleek geen cent was het niet wat zij verdiende niemand…

In de gotische kamers van het Goudse stadhuis ontwaar ik een trollenfeest en in de priemende ogen zie ik de lokroep van de hel bij regen in een stad die vervalt terwijl mijn sigaar in rondjes draait voorbij de etalages van de schijn.…

dat ze zo ontworpen waren als een éénheid, door één man in één tijd, begin vijftiger jaren dat je daar niet zó in breken kan had ze een aktiegroep gevormd “laat de huizen prachtig blijven” had ze het stadhuis bestormd had ze brieven zitten schrijven en had ze, toen ze haar weerstonden haar ogen roodgejankt?…

Een Stille Zaterdag in Leuven Met op De Oude Markt het gonzen Van de toeristen, louter sponzen Het streekbier schuimt er in de sleuven Student, gezin en Koeienschieter Bevolken in april terrassen En het is veel te warm voor jassen Hoe koel is dan toch de Sint-Pieter Door ’t Groot Begijnhof bruist de Dijle Aan het stadhuis prijkt beeldhouwwerk…

Een krolse kater 's nachts op pad Laat onbedorven feuten huilen Bij alma maters Vindicat En in de wind zingt schijn zijn lied Van Grote Markt, Stadhuis met zuilen Van Goudkantoor en Groote Griet…

“Het leven is nu eenmaal niet eerlijk Het tegeltekstje wat ten principale In elke woning boven de kachel hangt Het zijn de huidige bewoners Voor wie het opgaat of niet Angela vond Femke in dat tegeltje Twee bekende vrouwen, BNérs De een commentariserend De ander democratiserend Beiden aan het werk getogen Amsterdam had er wel 750 jaar…

't Haagse stadhuis is spierwit en niet grijs hoog en strak genaamd het IJspaleis Buiten spuiten fonteinen zomaar uit het niets liep Hulshoff's kelder onder geinig toch zoiets De Haagse tramtunnel ook 'n verhaal op zich duurde zeven lange jaren voordat dat zwembad was gedicht Ook hebben wij nou tieten tieten van Den Haag belemmeren…

Hij speelde in een televisiefilm en er waren opnames rond het Goudse stadhuis, hij speelde zijn rol zo goed dat ik helemaal werd weggevoerd naar de romantische middeleeuwen, ik dacht dat de echte ziel van Rembrandt mij via hem wel degelijk groette. In wijntonnen lagen bloemkolen en pompoenen.…

. --------------------------------------------------------------------- * Dit gedicht is aangebracht in een muur van het Waagstraatcomplex dat na jaren van discussie verrees op de plek van het foeilelijke, uit de jaren 60 daterende, aanbouw van het Groninger stadhuis.…

onwennig zittend in de bus rijden we probleemloos naar het zuiden jij kent mij niet noch ik jou verblijvend in een school druppende kraan op kamer tien dagen vakantiecursus wie ben jij ken ik jou excursies bij de vleet de ene lezing absorbeert de andere cultuur actief belevend ik nader jou bewondering voor stadhuis vesting bij M.…

verdedig ik mijn arctisch paradijs een dik pak sneeuw zal elke noodkreet smoren ik ben uit een wolvin van steen geboren mijn leven werd een lange barre reis ik ben nu thuis, u bent mijn godenspijs bij volle maan kunt u mijn danklied horen ik schuil in een reusachtig wit paleis en kijk omlaag vanuit een hoge toren Toelichting: het stadhuis…

En dat zeg ik met rede Ik heb Bram gekend Niet lang maar goed genoeg We waren beiden watermannen, ik 12, hij 13-2 beiden zoon van een arbeider: metaalbewerker/elektricien Ik heb ook via, via voor hem gewerkt Zelfs een Engelse speech geschreven Voor de jaarlijkse besloten opening van de Marathon In de Burgerzaal van het Rotterdamse Stadhuis…

Vanaf de bank voor het oude stadhuis keek ik naar de zangeres in het groene jurkje. Ze gaat naar Zuid-Frankrijk, vertelde ze. Misschien mogen we mee. Je keek somber. Je had geen tijd. De rampspoed zat jou op de hielen en niemand zag jouw worstelingen.…

Dag stad, dag oude binnenstad motregengrijs op tweede-kerstmorgen dag huizen waar ik heb gewoond nu mag een ander voor je zorgen de Gehoorzaal heeft haar deuren dicht groene laarzen staan in een etalage het Stadhuis baadt in schijnwerperlicht ik draag mijn zestig jaar bagage dag Breestraat, Pieterskerkchoorsteeg, dag kerken, Singels en…

Die gevels…., poorten….., dat stadhuis, Zullen Uw blik verrijken! Dat stadje aan de waterkant, Het blijft mij steeds bekoren, Mijn leven lang, want ….”ik heb mijn hart in Zierikzee verloren!…

, antwoord ik, wat later het stadhuis platbrandend en een gedicht geplant.…

Ik ben een fan van de Formule 1 De geur van smeulend rubber doet me kicken Dus wat ze in Den Haag me nu gaan flikken Is dan ook onrechtvaardig en gemeen ´k Was aan mijn snelheidsmonster zeer verknocht Nooit meer op één wiel door een scherpe bocht…

Dáár de gerestaureerde Monstertoren, Fraai gelijk nog nooit tevoren, 't Stadhuis spreidt al haar pracht ten toon, Gelijk een Jonkvrouw, slank en schoon! En plots wordt dan het oog bekoord, Daar ginds door de Zuidhavenpoort, Bouwkunstjuweel uit vroeger eeuw, Met recht de trots van elke Zeeuw.…

Later sta ik met een kleffe bolus in mijn eendesnavel gefrustreerd op een gepensioneerd ramschip, denkend: Ik moet Boutens in steen uithakken, naar de Markt slepen, voor het stadhuis plaatsen, voor mijn intercity vertrekt!…

Zo dicht bij elkaar Met het stadhuis om de hoek Dat een huwelijkssluiting Onontkoombaar is Honderden uitgelaten scholieren Verstillen tot bruidskinderen Witjes daalt confetti neer op bagage En gotiek, als we de trappen nemen Naar het portaal waar het geestelijke wacht Eenmaal buiten vang ik verrast het boeket Van altijdgroene naalden…

Er was in die tijd een slim papiertje van een arts die liet weten dat je ter wereld gekomen was ouders gingen naar het toenmalige stadhuis gaven het kind aan en klaar was de klus!…

Naast het protserige stadhuis, de imposante Sint Jan, het verzonken kasteel van Jacoba, mierzoete wafels en houten kazen, verschijnt dan hier dan daar een zuster van Camille Claudel, in praërafaëlitische stijl, wat geen blanco-toerist vermoedt, overstijgt zij, de Groene Fee van Gouda, alle vergane glorie.…

(voor Klaas Sixma) Midden in de tweede wereldoorlog trouwde jij in het Goudse stadhuis met een knappe vrouw, op de foto kijk jij met hoge hoed volop blij, dezelfde man gaf de bezetters een flinke knauw.…

Hij wil iets drinken bij de kraam van Jan Rap wiens maat, een krasse Eucalypta, op de trap van het stadhuis te pronken staat als pauw. Dik en Dun jongleren met volle DE-mokken, waarbij koffiegeur het wint van suikeraroma, afkomstig van de CSM.…

In Den Haag is Barney toegejuicht Omdat hij de Embassy weer won. Hij was de beste en zonder pardon Heeft hij de Britten weer eens afgetuigd. Politici die darten met gevaar. Die richten steeds hun pijlen op elkaar.…

Laat je jezelf tot de islam bekeren Dan ligt een borrelboycot voor de hand Want alcohol vertroebelt het verstand Zo’n nuchter standpunt kan ik wel waarderen Maar ook al zijn politici niet dronken Zelfs dan klinken ze veel te vaak beschonken…

Het overlijden van van der Laan is geen doodlopende weg maar een blijvende Laan waar wie goed doet goed ontmoet, op DE EBERHARD VAN DER LAAN LAAN en alle overige straten, pleinen, stegen en grachten van Amsterdam!…