Alle inzendingen over wijd

mijn geest slaat de vleugels wijd uit mijn hart zoekt de ruimte de wind leent zich als levensstroom…

Over wijde sneeuw zweven zeven zwanen voort: stil én zingend wit.…

In oranje licht zoemt ’s nachts heel het wijde land: het gasveld staat aan.…

Opeens is er een mensje bij, ik hoor het luid en klagend huilen, misschien wil het nog even schuilen, de wereld is zo koud en wijd. Ik huil en zucht, ik lach en bid, ik fluister liefdevol zijn namen, want door een mist van vreugdetranen, zie ik ons nieuw en rijk bezit. De wereld is zo wijd en kil...…

Vlugger als de wind die vliegt, en de losse bomen wiegt, gaan, mijn kind, gedachten; dieper als onze oge ‘n kan peilen, in ‘t wijde uitgespan, peilen, kind, gedachten; hoger als de sterren staan, in de glimmende hemelbaan, staan, mijn kind, gedachten; wijder als dat wijde en wak uitgestrekte watervlak, strekken, kind, gedachten!…

Nieuwe ramen Waar ik blik Wijds Mijn kijk door Nieuwe ramen adem Amen in mijn ogenblik…

O,ranke bloem van licht zo stralend als de zon je groeit maar en je klimt hoopvol... de wijde wereld in!…

Ik wil me wijden aan een droef sonnet Over ontroering waaraan ik heb geleden Over een ver en onvoltooid verleden En van een snaar die toen werd stilgezet Ik wil me wijden aan een boos sonnet Over een liefde die ik eens heb beleden Over een band die toen werd doorgesneden En van het ijs dat daar werd afgezet Voorbij is nu de tijd die mij…

Er was eens een dichter in Schinnen Die wijdde diepzinnige zinnen Aan zinloos geweld Hij was nooit zo'n held Maar ergens moet je toch beginnen…

Er was eens een meisje in Leiden waar ik een sonnet aan wou wijden, maar ’t zat er niet in want na dit begin was ’n limerick niet te vermijden.…

na zijn overlijden Herken ik de tekens De tekens aan zijn hemel Dat ik me nu pas aan 'het lezen' kan wijden? Stel ik in verwondering vast.…

de spin weeft zijn web het web logt wereld wijd wijdt in tot globe taal taalt niet naar stilte…

Want al de tijd, Die ik aan het dichten wijd, Behoedt mij voor regeneratie. Dit was een evaluatie Van mijn fascinatie.…

Verblindend schittert de wijde zandverstuiving; een hoge treurberk glanst luchtig en opwekkend, vol verkwikkende schaduw.…

het hongerige badeendje dat stiekem snoepte uit het potje groeihormonen van zijn fitnessbaasje en nu flink opgeblazen de wijde wereld verkent…

Enkele bomen steken dood en kaal, maar recht, fier als scheepsmasten boven wijde golvingen van bramenwildernis uit.…

alleen, en heel ver weg lopend door de regen het is grijs in oktober Dit is de wijd open wereld ik ben er stil van :)…

Over het wijdse piazza San Marco ruist in de bladeren weer een concerto In gaanderijen van de basiliek vioolklanken tussen de machtige zuilen golvend akkoorden- patroon in lyriek Strijkers weerklinken en echo's die galmen klanken weerkaatsen in de akoestiek van gangen bij missen en korengezangen Waaierend over het wijdse…

de vlakte tintelend wijd dood en leven altijd samen binnen de muren van de tijd…

De wijde polder davert van geklap, geroep: mensen turen steeds. Tussen de sloten eten hazen onverschrokken door.…

Denkend aan Fryslân Met zijn brede weiden Waar ’t vee graast in stille rust Een zwaluw die in brede vlucht De einder kust Frysk Gea, wat vlak en wijds En onverzettelijk van aard Historie heeft bewaard Uw glorie en uw trots Onwankelbare rots Denkend aan Fryslân Uw wijds vlak, schoon en stil In mijn hart draag ik u mee Verblijven daar…

gisteren had ik je nog in mijn hand vandaag vloog je op je gaat steeds hoger nu wil je zelf de wijde wereld in nog even omkijken nog even zwaaien en dan op weg…

Een blondje had slapend gezond aan het naaktstrand met wijd open mond. Ze bezwoer naderhand, dat d'r tong was verbrand, maar geen mens was er die het verstond.…

hoe wijd het grasperk kan prijken wanneer elk stipje wit voor zich en toch samen gaat bloeien in de nieuwe adem die hen heeft uitgestrooid…

Meeuw, met je vleugels allebei zo wijd gespreid. Je vliegt, over de rimpels van de grote zilveren zee. Gedragen, door de wind op weg naar de horizon.…

Naar het begin van simpele zielen toneel neem ik je mee naar de verloren sproet van het heelal neem ik je als een zegen wijd en zijd mee…

Wijde rust beheerst de ijlblauwe avondlucht met witte strepen, waar wegen van vliegtuigen elkaar luid brullend kruisten.…

Bekend in deze stad in dit oord wijd en zijd Zijn arbeid verstild zijn bewegingen verstomd Hij, ambachtsman stokstijf beeld van ooit....... van toentertijd.…

De zon ging erin op en maakte zijn eerste stappen … Door de gordijnen vloog de dag de wijde wereld in…

De geuren van mijn bemin Het wijdse Het zilte Het zijn Het is Nieuwe geuren, ze kleuren nog wat vreemd.…