Alle inzendingen over wijd

oh, jonkvrouwe van plezier verlos me van m 'n onwetendheid wijd me in, wijd me in en breng lichaam, ziel en verstand op hetzelfde niveau als 't jouwe en laten we groeien en bloeien maar er per keer niet meer van maken dan dat wat 't daadwerkelijk is ik zal tussen ons houden, 't genot en het intieme, de gedeelde passie waarvan alleen wij…

In 't ondermaans hemelrijk Wijds firmament Splijten goden naar goeddunken Stenen, tot niemand Hun vorm meer herkent…

Dan kijk ik weer naar de lucht en slaak maar weer een diepe zucht Ik ben het middelpunt van zo wijd mijn blik mij gunt Het is leeg en stil, een ingehouden gil...…

De hulpverlener op zijn beurt, Heeft de wijde omgeving afgespeurd, Naar wat er wordt betreurd. Toch een vreemd verlangen, Om wat was, buiten te hangen.…

Ogen wijd open Ver op weg Drie hoog Gegrepen Zie de meeuwen Hoog gegrepen Om de twijfel weer schreeuwen…

Aan het uitzicht wijd ik nu een kort gedicht: de stroom van IJssel die niet ophoudt niet stelpt geen halt kan worden toegeroepen al sta ik op brug kade of oever ik ben geen snoever.…

Pasen, Pasen, wijd het vier, wijd het licht en pin de lampen, laat de verse wierook dampen: Hallelujah, 't jok is af van de dood en van het graf!…

een lust voor oog en oor je zou er bijna een versje aan wijden…

de overgang naar strand bestijgend treft mij daar het streepje zee de kop opstekend boven zand deze aanhef tot een wijds gebeuren dat mij steeds weer overmant…

In een ziel gesmolten in het water liggen we Met de ogen wijd open zoenen we Vanavond in een lichaam gesmolten ademen we elkaar in....…

door het wijde land tot de Punt van Reide voegde zich bij de Westerwoldse Aa vloeiden samen tot ze uitkwamen in de Eems de Tjamme is geelimineerd weggepolderd natuurgebied resteert…

Je vliegt soms in een wereld met vleugels wijd en over heuvels heen -wat een uitzicht!- In je achterhoofd weet je er gaat gevaar schuil in de wolken, op de grond toch vlieg je door -en geniet-…

als een witte zee danst ze golvend door mijn blik klinkt haar speelse melodie zo wijd ik horen kan onstuitbaar dompel ik mij in haar pure pracht kijk en luister en geniet…

nacht plaveide het vertrouwde spoor stenen die jouw voetstap absorbeerden niet te betreden zonder licht voor mij ik draalde bij wijd open deuren sneeuwde stil mijn wintertuin…

toen we gingen hand in hand glimlachte het Groningse vlakke land tot je spitse tong zich ertussen wrong en jij het wijde land tot een grimas dwong…

Ik was van plan om mijn gedicht te wijden Aan hoe we overladen zijn met sport En ook met commentaar zijn volgestort En hoe ik dat van nu af zou gaan mijden Maar ja, toen werd ik plots #VerliefdopGriet En kwam de chute van dát sonnet er niet…

Men neme niet de tijd die schenkt zich wijd en wijd – in deze zachte voorportalen heerst onafzienbaar innigheid. Men neme afscheid evenmin al is de hoek er om uiteen te gaan – de weg is geen verwijdering. men neme alles mee, alleen. --------------------------- uit: 'Verschiet', 2001.…

zo eindeloos wijd ligt de wereld nu open dat het uitzicht mijn geest verrijkt helemaal anders dan zomer waar groene omstanders me in beperkt blikveld laten dromen…

wijde duingrond verleent weer toegang tot mijn plek de branding deelt met mij haar klank en resonantie de wind beproeft mijn levenskunst en weerbaarheid met huid en haar, aan zand en zout is geen gebrek…

gooi ramen en deuren in het hoofd maar eens wijd open en ga maar eens lekker met je gedachten aan de wandel om daarna vol met frisse ideeën als nieuw weer thuis te komen…

Dit rijm wil ik aan Wubbo Ockels wijden, Bij leven al een ruimtevaarticoon. Aan hem dit opgedragen eerbetoon, Postume hulde na zijn overlijden. Bevlogen en begeesterd pionier - Zes regels zijn voor Wubbo te summier.…

Het nietsziende Wijd opengesperde oog Waarmee halsstarrig Gekeken wordt, legt Het af tegen het Nog niet eens half Geopende hart Waarmee de waarheid Wordt binnengehaald En de werkelijkheid Daadwerkelijk ook gezien…

De Friese veenhoop: tussen wijd veld en bosrand glijden zeilen voort. Wijd Smallingerland glanst in oranje schemer: weiden vol avond.…

Wanneer mijn mond wijd open gaat vermoeidheid plotsklaps toeslaat mijn benen me niet dragen willen en ik geen stofdoek meer kan tillen dan plof ik neder op de bank en consumeer ik jou, in dank.…

een roes vol liefde die haar gedachten omwolkten op stapels schrijfgerei van rozenkleurende fantasieën met vraagtekens zij wist, dat zij hierin haar passionele verlangens niet kon overwinnen onder de wijde tintelluchten op papieren illusies…

ik hoorde van vertrouwde zijde er kwam een kikker in de klas hij schreide met zijn bek wijd open dat geen pastoor hem wilde dopen al schreiend brouwde hij een plas verdronk en stierf als heiden…

Telkens als hij terug komt van een veldslag en het slagveld overwon doe ik mijn huisdeur open en stel mijn armen wijd open, ontvang hem met al mijn warmte en kracht, zo hij had uitgedacht en ik hem met smart had verwacht.…

Oh, liever dan mijn administratie maak ik zalige gedichten over wijdse vergezichten Veel liever nog dan strijken ga ik gloedvol schilderen of heerlijk musiceren Maar liever nog dan creatief zijn Wandel ik met jou…

er valt alleen maar vreemde regen uit een hemel die geen kleur lijkt te kennen alle bomen houden lijf gestrekt en armen wijd hoe eenzaam is dit bos dat geen moederliefde kent…

Een puik idee corruptie te bestrijden Met iemand die die gang van zaken snapt, Die noodgedwongen nu is opgestapt, Door in die wereld derden in te wijden. Verstandig is het niet dat hij moest moven, Want boeven vang je toch het best met boeven.…