Alle inzendingen over zoet

weinig woorden waren nodig om pijn te voelen in de blinde nacht afgeworpen tot aan de laatste draad de kleren van de taal de zoute poëzie van afscheid brandde weerloos op onze lippen…

Het is zo anders dan weleer het is niet minder ook niet meer nog steeds voelt toch hetzelfde ik houd echt van jou steeds weer ‘k voel mij nog steeds blij als die keer dat je tegen me zei dat je hart tot de hemel welfde toen ik vroeg, kom vrij met mij en samen in die mooie tuin daar aan zee achter die hoge duin lagen we gelukkig en tevree…

allemaal niet voelen Geef er aan toe Voel ik in mijn lijf Het doet pijn, wat is dat lastig Ik wil het niet, rot op Ik haal diep adem En voel hoe een warme gloed Vanuit mijn samengetrokken buik Langzaam door mijn lichaam trekt Ik kan het niet tegenhouden Ik wil het ook niet meer Het brengt rust en verdriet tegelijk Ik voel de pijn, de zoete…

Dus... ik ben voor 's zondags, hij voor de week ? dan is hij oud brood en ik weer de cake. hij houdt van Aspe, ik houd het bij Claus, ik lees de Russen, hij geilt op Mickey Mouse hij houdt van Straus, ik verkies Mahler ik houd mijn haardos, hij wordt steeds kaler Woont hij in Kessel dan ik in Parijs maak ik het bont dan zweert hij bij grijs…

Vannacht heeft de stille sneeuw, een landschap doen ontstaan. In een bloempot. Vanmorgen is een nieuwe lente, al bloeiend aangebroken. In de sneeuw. Vanmiddag heeft de winter, het groen kracht gegeven. In de zon. Vandaag werd een nieuw seizoen geboren. Met eigen ogen heb ik het zien ontstaan. In de lentewinter.…

Zoet is het verlangen en zuur de leegte zout zijn mijn tranen Zoet is je strelen en zuur het gemis zout is de hartstocht Zoet is je aanraking en zuur de eenzaamheid zout zijn jouw streken Zoet zijn jouw kussen en zuur is je afwezigheid zout is het leven Zoet is de liefde en zuur is het ontbreken zout is je passie…

straten waar licht door zweeft en zich tegen de gevels neerlegt de blikken langs de kanten zijn er niet ijzig maar aanvaardend en auto's razen er ook de gassen uit hun longen maar er zijn die momenten van pure kalmte, wanneer de beheerste wind als muziek mijn poriën betreedt vogels planten zich op halzen van knusse lantaarnpalen…

rondom zout water zoete herinneringen totaal verlaten…

Dat gewroet geeft zoete pijn van weemoed.…

O leven, zoet leven, 'k Heb u zo lief gehad, En met innig beven Uw schone lijf omvat. Nu gaat het àl verdwijnen... Maar heerlijk, ver omhoog En schoner zal verschijnen Wat mijne ziel bewoog.…

vandaag zeg jij over de naaktzadige de blauwe lipbloemige de afdruk van geuren het gezicht dat ontroerd over hoe mijn handen jou ontdekken het blote spelen in de schemering hoe gulzig je uit mij eet en jij zingt in mijn slaap Schrijf vandaag zeg jij hoe we vochtig liggen te zoenen strelen hijgen bijten in eenzelfde blindheid over het zoet…

Het is radiostil alles staat klaar voor de komst van de dichterkiller gechambreerd wachtend en schrijvend schone lakens in zwoele verlichting. vermomming van rode lippen geprepareerd om de pen te verlaten nam hij zo in detail en haar zinken was gewillig van het teveel zij schraapte hem uit haar keel en was hem niets verschuldigd.…

framboosbonbon, likeur, chocola en suikerspin zoete kermis, droomvriendin laat mij slapen, zonder tellen van duizend wollen schapen in huwelijksbed van droomgodinnen vorstelijk slapen en dromen, proeven, zoet beminnen…

Waar ik sta daar blijf ik verder gaan er is geen lucht zonder klank anders is het licht of getemde wind en ik stroom door in de gangen van de mond het roodaangelopen festijn knikt de zwarte nek van het geluid -gelukkig is er lucht- zo smaakt alles opgekropt of zoet of bitter of niet…

diegenen die er door bevangen met roze vleugels zijn behangen en niet aanspreekbaar zijn, een poos waar alle anderen staan te springen laat Amor liefdes snaren zingen voor slechts die ene nog die telt die daarmee alle anderen velt hij weet het niet, het blijft verborgen tot het niet meer onzegbaar is: zo bitterzoet is dit gemis het zoet…

de computer springt op zijn saver amai, een kom mee vissen, ’t is nie waar, ze zoenen het glas en zij spreekt een heel zoet woordje voelt ge u fit en weer ontspannen terwijl haar elleboog nog efkes drukt, o ja madam, de relaxatie is heerlijk, wanneer komt ge weer…

eens peperduur zoetzuur de wind waait zilt zuinig Zeeuws zalvend pruimenmondje JP, ik hoop dat je binnen korte tijd aan je Balkenendje mag komen en dan wrijf ik het er ook nog in…

alle energie uit de beelden waarin de helderheid ontbreekt, zijn alleen te pareren met oprechte daden met de drang in stilte te ageren en wordt op dat moment vermoord, verlamt je in de angst, tot je op de hoek van de straat, een gelijk gelaat ontmoet, dat met de obsessie breekt, geeft de passant een beetje moed en houdt de burger zoet…

jouw glimlach weerkaatst in zijn ogen hoort ze de wind in een heel zachte fluistering zeggen ze heft haar hoofd luistert met warmte in haar hart proeft met haar lippen zilt, kruidig zoet en bitter kleurrijk als de liefde is zoveel schakeringen aan de regenboog lust passie liefde of doodgewoon kameraadschap trouw en genegenheid ze luistert…

Oh die liefde, als kind te spelen dat ik onder het hart zal dragen, we zullen er samen van eten om aan ieder te verdelen, ook als zon en maan hun baan zullen vertragen, tot aan diepste kleuren van Eros fluit door een zoete dood getroffen, spreekt z’n mythische voorspelling uit, steekt al het verlangen in bedwelmende tonen tot hij z'n…

oprechte daden in een echte drang te ageren, is in 'mond en mind 'gesmoord, verlamd tot verbale angst,wat in het verleden werd vergeten in het heden weer versleten, waaruit de stilte spreekt tot ik op de hoek van de straat passanten ontmoet, die met de obsessie breekt, geeft mij “en passant” wat verloren moed en houdt vele burgers zoet…

3 dagen Zeeland met Pinksteren 2010 een zaligheid: ZALIG ZEELAND Het zoute Zeeuwse zand zilt zich zonder zunigheid zoet…

Op tafel ligt hij zwaar en rond, ik ruik de zachte geur Het water loopt mij in de mond denkend aan de groene kleur van het vruchtvlees vol zoet sap dat voor ‘t oog ras zal ontstaan verleidend tot een eerste hap als ’t lemmet er doorheen is gegaan.…

Hoe moeilijk kan het zijn om de verzen van je hart te lezen en te verdwalen in de tuin der lusten Er was slechts één zomer zonder zwaluw waarin ik blauwbekte van de kou Je kwam onkruid wieden, zei je, maar een dag werd een jaar, een leven lang van omploegen en opnieuw zaad verwaaien Tussen sterrenstof en nog te ontdekken zonnestelsels…

De thee was nooit zo zoet geweest en zoveel smaak had brood nog nooit gehad. Het ontbijt waarmee ze deze nacht besloten opende een nieuwe wereld. Alles was anders. Hij sloot zijn hand om haar kopje. Haar hand geklemd onder zijn vingers genoot van de warmte van hem en van de thee. Alles was anders. Door haar, door hem.…

pijn Maar weet niet of het zoet van nu genoeg is voor een overwinning die langer duurt dan de schoonheid van een versgeplukte bloem…

Aanwezig bij mij ben jij het zoete geluk van altijd samen.…

Van buiten naar binnen zweven zoete zinnen als begoochelingen in het gemoed. Maar soms worden woorden ineens disaccoorden, vervangt galbitter plotseling suikerzoet.…

Ik ben zoet en zuur. Als een groen zuurtje of een blauw hoestbonbonnetje. Maar ik ben niet puur Ik ben zo zout als drop Maar heb een bitterzoete kop. Voor jou ben ik een aftermint Bij je kopje thee zonder boterkoek. Scherp ben ik als sambal, rode pepertjes in de zon. Maar ik ben ook gewoon stom…

De herinnering tovert een lach op mijn mond Bitter en zoet tegelijk. Mijn liefste, ik heb je lief.…