Alle inzendingen, met trefwoord fiets

Fietsen met een trailer door het Belgisch platteland, langs weiden en kanalen is er altijd weer een band. Het water en de koeien zie ik nooit alleen en bij de steile helling is er altijd weer een extra been (of hand). Fietsend is er altijd weer dat extra commentaar: Papa waarom waarom staat die oude molen daar? Waarom wonen er toch mensen in…

21 storm Fietsend in de schaduw van de het jonge daglicht Waar alleen de wind vandaag de weg lijkt te weten Van Vught naar Tilburg maakt het asfalt traag vaart, bespiegelt de hemel de ruimte die ik was vergeten. Weilanden verzuipen en de wind blijft maar rukken, De vorst verzaakt, koning winter neemt wraak, En volle sloten knippen…

Je hebt er maandenlang naar uitgekeken, En eindelijk daar was-ie dan: de wind. Tijd voor een fietswedstrijdje: in een sprint De Oosterscheldekering oversteken. Maar ’s middags werd het, u begrijpt het vast, Door harde wind vroegtijdig afgelast.…

Herinnert u zich nog uw allereerste fiets? De valpartijen en schaafwonden waren niets toen u eindelijk uw vehikelevenwicht vond. Uw ouders stonden glunderend aan de kant, ook al zat uw knie danig in het verband: u was een vogel die eindelijk vliegen kon, de hort op naar de zomer en de warme zon, ook al was er veel dat u nog aan huis verbond…

Ik ben dol op fietsen als mijn wielen flitsen en gensters schieten in de zon iedereen moet fietsen naar de zon en naar de zee want een fietser is tevree ik ben dol op fietsen vrij van lage listen en mijn rotteevee geen vrouw kan mij nog klissen want ik wil mijn fiets niet missen voor een zoen of voor wat rozengeur ik ben een…

Sinds ik e-bike rij lijkt het of mijn oude fiets op de handrem staat…

fietsen kon hij als een malle maar hij had de wind niet mee in een bocht is hij gevallen waardoor hij de sloot in glee zijn fiets heeft hij nog meegenomen maar met dat wrak kon hij dus niets en om vallen te voorkomen kocht hij nu een waterfiets…

Pioenen in haar rieten mand Een vrouw fietst over polderwegen Ze voelt de druppels milde zegen Het riet wuift aan de waterkant Ze heeft een godsgeschenk gekregen Ze nam een ganzenveer ter hand Pioenen in haar rieten mand Een vrouw fietst over polderwegen Ze koestert haar gemoedstoestand Verliet voor altijd Donkerland Ze voelt zich licht, haar…

Gelijk een oud tuig dat niet meer dienen zou, Doorheen ’t getij van winterkou, Had ik m’n hoop, m’n fiets geborgen, Verbeiend d’eerste Lentemorgen. Want door m’n fiets mag ik verhopen De witte Lente door te lopen, Te rennen, daarom verkies ik niets Als hoopsimbool boven m’n fiets. M’n fiets dat is namiddagdolen Van m’n Lentewitheid, in…

Ik bond mijn fiets vast aan de zijne, zo intiem – is het begonnen.…

Het fietssnelwegennet, een prachtidee! En helemaal als het wordt uitgebreid, want fietsen wegen net, qua duurzaamheid, iets minder dan de auto of OV. Maar zet hem wel op slot of je hebt pech, want zonder kabel is je fiets snel weg.…

is de fiets die je kreeg om je vrij te bewegen om te gaan en te staan naar waar je wil zijn…

de uitbesteden uit de rand stokken puffend aan de kant de herstedelingen slingeren zich te voet of met de fiets ze vlotten als een vis in het water en scheren langs het stadswezen voetgangers kruisen mekaar en weven een lappendeken over de lichtende koppen van killende vierwielers toegang tot de stad krijgt enkel wie beweegt op haar…

tijger Tim woont in de stad maar dat verkeer dát is me wat autorijden is veel te druk dan krijg je zo een ongeluk bromfietsen maakt erg lawaai snorfietsen vindt Tim te saai fietsen ja dat is je dát maar fietsen ja hoe doe je dat de fietsmeneer wil hem wel leren hoe te draaien hoe te keren richting aangeven vóór de hoek klauwen aan het…

was ik maar wat langer waren mijn benen maar niet zo dun waarom ben ik in het donker altijd banger en voelt het alsof ik mij geen geluk vergun was ik maar wat knapper waren mijn ogen maar niet zo dof waarom ben ik niet vol kracht en dapper en lijk ik in de liefde een stumperende sof morgen zal ik stoer, geliefd en prachtig zijn fiets ik…

Ga gezellig mee, zeven frisse eBikers, toch fiets ik alleen.…

Ik zoef vaak op mijn e-bike door de velden Maar ik zie niets van ’t wonderschone land Gespannen staar ik naar mijn rechterhand Weer geen bereik...al heb ik niets te melden Niet appen op de fiets...nooit van gehoord Want ik ben elke dag contactgestoord…

verder ik kom niet verder de tegels van ‘t trottoir vragen mij stap voor stap waarom ze vierkant zijn dan fiets ik maar zolang m’n ketting rammelt trapt mijn hart het bloed rond mijn wielen afstand brengt mij verder de ruimtelijke rijkdom ik rol er dwars doorheen bewegen is vooruit ik stuur de toekomst bochten liggen wind…

'k Zag haar rijden, met een bloedgang bijna staande op de pedalen, in haar hand een telefoon, en maar praten en gebaren. Stoplicht op oranje, een trap harder net door rood, een trap erbij, dan de vrachtwagen, die kwam opzij ze vloog met een bloedgang door de lucht. Landen deed ze op 't asfalt, de tijd stond even stil mobiel lag in stukken…

blonde haren in een staart bril met zwart montuur blauwe toegeknepen ogen kijkt een beetje zuur heeft een moedervlekje op haar linkerwang mascara is reeds doorgelopen vermoedelijk op dit vroege uur al enige tranen vergoten ken haar niet, zie haar thans voor 't eerst gewoon een lief meisje op een fiets doch haar treurige…

het waait.., zaden dansen rond mijn voorwiel ik kijk ernaar terwijl ik fiets, op weg naar school ik adem de frisheid in, die zonder dat ik het weet mijn gedachten koestert, voor wat leven voor mij in petto heeft daar moet ik zijn, ik zie hem al, dat oude gebouw en dat eeuwige geschreeuw in de verte ben nu nog hier, ik fiets, en verwonder…

Gebukt door vele winden, zwoegde ik mijn trappers lam, mijn fiets en ik, wij zijn geen vrinden, de tocht duurt altijd veel te lang Gegeseld door de regen, waait daar maniakaal, de gierende wind mij tegen tis oorlog op mijn paard van staal. Er rust iets moois in de marteling van herfst, wij hebben u gemist, maar bij een gunstige voortstuwing…

Je weet het huis wacht. Geef me. Geef me nog even warmte voor ik ga. Voor de reis naar de stad van dromen. Lief, mijn mooie, schone lief. Je weet ik kom altijd veilig thuis voor jou, bij mij.…

In antwoord op 'Zadelpijn 2' - van Adriaan van Dam: Een onderwerp, inderdaad, Wel wat intiem en delicaat Maar nu we dan toch bezig zijn Voor ieders lering en de gein Wil ik er nog wel over kwijt En dat is toch een vaststaand feit Dat het me altijd heeft geboeid Hoe dat een penis werkt en groeit (En als je er wat leuk mee stoeit…

Naar aanleiding van de vraag van Gabriëla onder mijn versje ~Zadelpijn~ hoe heren dat nu doen met hun plasser bij het fietsen, doe ik hier een poging een redelijk antwoord op haar vraag te geven. Al is het onderwerp wat delicaat Ik zal het heel voorzichtig attaqueren En hoop dat je er toch nog van mag leren Hoe ’t op de fiets met die organen…

Een bijna Bouts-rimés naar het gedicht ~Op En Neer ~ van Ton Mijn fiets die slijt dat is een feit hij rijdt ook al een hele tijd en waar hij zich door onderscheidt is niet alleen oubolligheid maar goede kwaliteit doch nu raak ik hem kwijt. Want sinds hij weet van breuk en sleet en steeds meer kogellagers vreet (het zadel ook niet meer…

Ik hou van fietsen ik hou van buiten ik hou van opgeruimd maar ik hou ook van de buitenruimtes met name die van grote steden van Amsterdam tot Zierikzee Hoe zijn ze ingericht hoe staat het straatmeubilair hoe funtioneert het hoe ziet het eruit maar het ziet er niet uit het is niet meer te zien want duizenden geparkeerde…

De tulpenboom voelt drang om uit te botten, verdwenen is haar matte winterkleur. Ik zie al merels in een plas ravotten en ruik zelfs af en toe een lentegeur. De treurwilg is gestopt met treurig wezen, zijn slierten kleuren heel voorzichtig groen en rond zijn takken buitelen de mezen, zoals ze dat alleen in ’t voorjaar doen. De Kerria…

voor Gerald A. velen gingen je voor en zullen nog volgen in de worsteling om boven te geraken op de top het uitblazen het om je heen kijken in grote verwondering de wereld zien van boven en daar ook de ontdekking dat je het nooit zo zag daarna eindelijk de beloning in een stofwolk naar beneden langs Chalet Reynard en verder door…

(Versvorm: Sonnet Synoniem) Hoe fijn is het te gaan door duin en bos Gezeten op je stoere stalen ros Al trappend tot je aankomt bij de zee Wie doet je wat op de velocipee. Het geurt in de natuur naar den en spar En jij voelt je Wout Wagtmans op die kar Of anders wel een beetje Pietje Pelle Al rij je ook een Fongers, geen Gazelle. De zon…